Hoog tempo, veel actie

In de maneschijn is het achtste boek van Matthew Arlidge in de serie met inspecteur Helen Grace als hoofdpersoon. Zijn boeken spelen in Southampton en omgeving. Hij koos voor deze plaats omdat nog geen andere auteur Southampton als standplaats voor een misdaadbestrijder had gekozen. Het heeft een haven die door de handel voorspoed brengt, maar tegelijkertijd mogelijkheden biedt voor smokkel en daardoor aantrekkelijk is voor het criminele milieu. De auteur maakt hiervan gebruik door Helen Grace hier met misdadigers te confronteren. Door de nabijheid van het New Forest biedt deze omgeving een mix van stedelijk en landelijk gebied. In de maneschijn speelt zich deels in dit bos af.  

Wanneer Melanie Walton in haar tent in het New Forest wakker wordt, is haar partner Tom Campbell verdwenen. Zijn lichaam wordt hangend aan een boom en met pijlen doorboord aangetroffen. Niet lang daarna wordt een tweede lichaam gevonden. Het is van Lauren Scott die met haar vriend in hetzelfde bos kampeerde. Helen Grace moet met haar team zien uit te zoeken of er een verband tussen de moorden bestaat en wie erachter zit.  

De personages van Arlidge zijn heel uiteenlopend qua karakter, hetgeen het verhaal ten goede komt. Helen Grace is sportief, stoer en niet bang, maar tegelijkertijd kwetsbaar; ze is intelligent, maar ook weer niet het toppunt van slimheid. Ze heeft een sterk rechtvaardigheidsgevoel en is een individualist die moeite heeft om relaties aan te gaan. De auteur heeft een voorliefde voor vrouwelijke personages. Zo speelt de agente Charlie Brooks als vriendin van Helen een belangrijke rol en als tegenpool van Helen Grace voert de schrijver de journaliste Emilia Garanita op. Elke dag is Garanita op zoek naar de beste primeur en doet ze er alles voor om hierin te slagen. Of het onethisch is speelt voor haar geen rol. Herhaaldelijk is ze een sta-in-de-weg voor Helen Grace.  

Een uitzondering op deze vrouwelijke personages is de introductie van Joseph Hudson in dit achtste deel van de serie. Hij is jong en knap en valt in de smaak bij Grace. Ze kunnen goed met elkaar omgaan en onderhouden een professionele relatie, alhoewel het er een enkele keer op lijkt dat het wat meer wordt dan dat.  

Het is te merken dat van huis uit Arlidge scriptschrijver is. Hij schrijft hele korte hoofdstukken, waarin veel gebeurt met als gevolg dat het verhaal een hoog tempo heeft. Daarvoor gebruikt hij ook verschillende verhaallijnen die hij vervolgens vervlecht. Zoals het in een thriller hoort, komt het mysterie niet plotsklaps tot een eind, maar wordt het geleidelijk onthuld, waarbij het niet ontbreekt aan de nodige twists. In sommige scènes die in het bos spelen weet Arlidge ook nog wat horror te verwerken. De auteur gebruikt zo op knappe wijze een scala aan elementen om tot een spannend, soms zelfs angstaanjagend en tegelijkertijd zorgvuldig opgebouwd verhaal te komen.  

Eerder bestond het idee dat de schrijver niet verder dan zeven delen in de Helen Grace reeks zou komen. Gelukkig is hij doorgegaan en laat hij met dit achtste deel blijken de kunst van het thrillervak te verstaan. Inmiddels heeft hij door laten schemeren te hopen dat hij de twintig haalt. Wanneer hij dit hoge niveau continueert zullen zijn lezers meer dan tevreden zijn.