Spanning en tempo

Laatste adem is het vierde boek met als hoofdpersoon Erika Foster. Voor dit boek deed de auteur inspiratie op door een discussie die in een bus plaatsvond tussen een jonge man en een jonge vrouw. De vrouw trapte niet in de avances van de man en vertelde hem niet waar ze woonde. Toen hij de bus verliet, pakte ze haar mobieltje en verstuurde een tweet over een gek die haar aansprak op bus 24 en gaf via internet veel meer informatie, onder meer over haar locatie, dan ze zich blijkbaar realiseerde. Dit was het uitgangspunt voor het verhaal. Om ervoor te zorgen dat de in het verhaal gevolgde politieprocedures correct worden weergegeven, werkt de schrijver met een gepensioneerd politie-inspecteur samen.  

Na Donker water werkt Erika Foster niet meer in een team dat moorden probeert op te lossen, maar in een administratief georiënteerd team. Ze is ontevreden in deze baan en wil zo snel mogelijk terug naar het onderzoeksteam, waar haar ex-collega's Kate Moss en James Peterson nog steeds werken. Wanneer een op brute wijze vermoord meisje in een vuilcontainer wordt gevonden, wil Erika zo snel mogelijk de zaak te onderzoeken, maar dit mag ze niet doen omdat ze geen deel meer uitmaakt van het onderzoeksteam. Hoofdinspecteur Sparks wil dit ook zo houden, maar het lot is Erika gunstig gezind en Erika keert terug in haar oude werk. Ze gaat direct aan de slag en moet met lede ogen aanzien dat andere slachtoffers volgen. Hoeveel doden moeten er nog vallen voordat Erika slaagt in haar missie?  

Wie eerdere delen in deze serie heeft gelezen, zal het opvallen dat het karakter van Erika ontwikkeling vertoont. Ze heeft een ingewikkeld karakter. Ze is stoer, moedig, koppig en gepassioneerd in haar werk, maar in dit verhaal wordt ze veel kwetsbaarder. Ze leert zich open te stellen voor anderen, wat haar in voorgaande delen niet lukte. Haar grootste worstelingen houden verband met haar onvermogen zich aan te passen aan autoriteit – bewust negeert ze sommige regels en bevelen van hoger geplaatsten - en haar angst voor de groeiende intimiteit met Peterson. Vanwege het verlies van haar man heeft ze een hele hoge muur om zich opgetrokken, maar deze begint in Laatste adem af te brokkelen. De schrijver heeft hier de juiste balans gevonden tussen ontwikkelingen in het privéleven van Erika en haar professionele werk. Met haar romantische relatie met Peterson wordt een nieuwe dimensie aan Erika’s karakter toegevoegd.  

Ook de andere personages heeft Bryndza goed gekarakteriseerd. Dit geldt vooral voor de slechterik in het verhaal. De identiteit van de moordenaar wordt al snel aan de lezer geopenbaard, hetgeen minder gebruikelijk is voor een thriller. Hier heeft deze onthulling een duidelijke functie. Terwijl Erika en haar team nog van niets weet, verneemt de lezer wat er in diens hoofd omgaat, wat zijn dagelijkse werk inhoudt, welke zijn collega’s op het werk zijn en hoe zijn thuissituatie is. In feite is het een tweede hoofdpersoon met alles wat daarbij hoort, dus niet alleen zijn identiteit, maar ook zijn afkomst en karakter. Het leidt tot een kat en muisspel tussen hem en de politie, die de spanning in het verhaal sterk bevordert.  

Vanaf de allereerste zin heeft het verhaal een hoog tempo. De spanning neemt steeds meer toe naarmate het politieteam een race tegen de klok onderneemt om te trachten te voorkomen dat een volgend slachtoffer valt. Korte hoofdstukken en de vaart in het verhaal zorgen ervoor dat de lezer aan het boek gekluisterd blijft. Het verhaal zit boordevol spanning, heeft realistische personages, sterke dialogen en een opwindende finale. Als het boek uit is, verlangt de lezer naar de verschijning van de Nederlandse vertalingen van het vijfde en zesde deel in deze serie, in het Engels getiteld Cold Blood, resp. Deadly Secrets.