Lezersrecensie
Terug in de tijd in het Dakota
Na het debuut meisjes van Manhattan is Het appartement aan Central Park het tweede boek van Fiona Davis.
Net als in haar eerste boek spelen 2 historische tijdlijnen een grote rol.
Zo begint het boek met Sara Smythe in 1884 waar ze werkt in een hotel, als ze in aanraking komt door omstandigheden met Theodore Camden, haalt hij haar naar het Dakota in New York, waar ze aan de slag gaat als managerette. In deze functie zorgt ze voor het reilen en zeilen van het Dakota. Maar er ontstaat ook een diepe vriendschap met Theodore.
De tweede tijdlijn speelt zich geheel af in September 1985 waar we Bailey Camden volgen als ze na haar afkicken aan de slag gaat om een appartement te verbouwen.
Fiona Davis zorgt ervoor dat je tijdens het lezen, het gebouw voor je ziet. Zowel in de jaren 1884 maar ook tijdens de verbouwing in 1985.
Ook gebruikt ze veel onderlinge spanning tussen haar personages, maar wordt het op geen enkel moment voorspelbaar, ze zet je continu op het verkeerde been, telkens als je denkt zo zit het, gaat het verhaal net weer anders dan je verwacht.
Doordat het een boek is met hoofdstukken die niet heel lang zijn en telkens wisselen tussen Sara en Bailey, blijf je telkens benieuwd over waar en hoe dit verhaal samen komt.
Het was een leuk verhaal over een beroemd bestaand gebouw in New York, waar door de jaren heen heel veel beroemdheden een appartement hadden.
Net als in haar eerste boek spelen 2 historische tijdlijnen een grote rol.
Zo begint het boek met Sara Smythe in 1884 waar ze werkt in een hotel, als ze in aanraking komt door omstandigheden met Theodore Camden, haalt hij haar naar het Dakota in New York, waar ze aan de slag gaat als managerette. In deze functie zorgt ze voor het reilen en zeilen van het Dakota. Maar er ontstaat ook een diepe vriendschap met Theodore.
De tweede tijdlijn speelt zich geheel af in September 1985 waar we Bailey Camden volgen als ze na haar afkicken aan de slag gaat om een appartement te verbouwen.
Fiona Davis zorgt ervoor dat je tijdens het lezen, het gebouw voor je ziet. Zowel in de jaren 1884 maar ook tijdens de verbouwing in 1985.
Ook gebruikt ze veel onderlinge spanning tussen haar personages, maar wordt het op geen enkel moment voorspelbaar, ze zet je continu op het verkeerde been, telkens als je denkt zo zit het, gaat het verhaal net weer anders dan je verwacht.
Doordat het een boek is met hoofdstukken die niet heel lang zijn en telkens wisselen tussen Sara en Bailey, blijf je telkens benieuwd over waar en hoe dit verhaal samen komt.
Het was een leuk verhaal over een beroemd bestaand gebouw in New York, waar door de jaren heen heel veel beroemdheden een appartement hadden.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Renate
Gesponsord
Een indringend verhaal op het scherp van de snede, vanuit de belevingswereld van de strafrechtadvocate die als slachtoffer moet strijden voor een eerlijke behandeling onder het recht waar ze altijd in heeft geloofd.
Hetzelfde boek lezen brengt mensen samen: je hebt direct iets om over te praten! Daarom lezen we in november met heel Nederland 'Joe Speedboot' van Tommy Wieringa. Je haalt het boek gratis op bij je bibliotheek.
'Bevreemdend, mysterieus en ongelofelijk. Esther Gerritsen maakt het onbereikbare perspectief herkenbaar.' – Jury Boekenbon Literatuurprijs 2024 over Gebied 19
