Over de grens laat je stilstaan bij de geschiedenis

Na haar debuut Oorlogskind het volgende boek van Mechtild Borrmann, wederom een boek waar zij waargebeurde gebeurtenissen voor heeft gebruik, zo vond er net na de oorlog veel smokkel plaats in de grensstreken tussen Belgie en Duitsland, iets wat zij als uitgangspunt heeft gebruikt.

het jonge meisje Henni is het hoofdpersonage, die samen met haar moeder zorgt dat er brood op de plank komt bij het gezin, vader komt gebroken en geknakt als soldaat uit de tweede oorlog, houdt zich bezig met allerlei dingen behalve zijn kinderen, in het begin heb je nog een beetje symphatie voor die man, maar zeker nadat zijn vrouw overlijd en hij niks aan zijn kinderen wil doen, ze gewoon wil dumpen in een weeshuis laat hij zien dat hij echt heel slecht is.
Hierdoor gaat Henni smokkelen met alle gevolgen van dien, alleen al om te proberen om het gezin bij elkaar te houden.
Ook gaat er een verhaallijn over de rechtzaak tegen Henni, op die manier krijg je een goed beeld over hoe dat allemaal in zijn werk ging.

Het mooie aan de boeken van Mechtild Borrmann is dat het geen zware kost is, maar je er wel echt iets van op steekt, zo had ik misschien naief er nooit bij stil gestaan dat er veel gesmokkeld werd na de oorlog, iets wat eigenlijk helemaal niet raar is.
Ook geeft ze een beeld van hoe het leven bij de nonnen in weeshuizen moet zijn geweest, bijzonder schrijnend, je bent alles al kwijt en dan kom je daar nog terecht. het is hartverscheurend om te lezen wat er met de broertjes van Henni gebeurde in het weeshuis, wat een tragische dingen gebeurde er bij de nonnen, onbegrijpelijk dat zulke dingen zolang onder het tapijt zijn geschoven.
Ze geeft ook een beeld van hoe het was voor Duitsers om op te groeien na de oorlog, hoe veel last zij gehad hebben na de oorlog, ook goed om bij deze kant van het verhaal stil te staan.
Hoeveel respect je ook mag hebben voor de Henni's van deze wereld.

Mechtild Borrmann heeft een fijne schrijfstijl, ze zet de personages goed neer, door ze afwisselend de ruimte te geven in het verhaal, krijgen ze echt een eigen stem, leer je ze beter kennen, je krijgt meer achtergrondinformatie, door de manier waarop ze dit verteld heeft komen de gebeurtenissen toch wel keihard binnen, het is niet gelukt om het boek met droge ogen te lezen, hoe dankbaar je mag zijn dat je nu leeft.

Over de grens is een boek dat je laat stilstaan over de geschiedenis