Namen, veel namen...

Onlangs verscheen Het geheim van Leonardo da Vinci van Francesco Fioretti. Het boek is fraai uitgevoerd, inclusief afbeeldingen van enkele van Da Vinci’s schilderijen. Maar in tegenstelling tot dat mooie uiterlijk valt de roman zelf tegen. Dat komt vooral doordat Fioretti allerlei weetjes en historische gebeurtenissen opsomt, maar die vaak geen rol in het verhaal geeft. Een voorbeeld:  

“Rimini heeft een periode van chaos gekend na de dood van Sigismundo Maletesta, voordat zijn buitenechtelijke zoon Roberto onrechtmatig diens plaats had ingenomen ten koste van Isotta degli Atti en de wettige erfgenaam van Sallustio.”

Geen van deze personen komt in het verloop van de roman verder aan de orde.

Het geheim van Leonardo da Vinci speelt aan het eind van 15^e eeuw. In de roman wisselen dagboekfragmenten van Da Vinci af met de beschrijving van zijn wederwaardigheden. Ook zijn er diverse wiskundige passages, maar ook die spelen feitelijk geen rol in het verhaal:

“Teken een vierkant met de zijde AX als basis. Vind met een passer het middelpunt van deze basis en trek daarvandaan een halve cirkel die beide overliggende hoekpunten raakt en eindigt in het verlengde van de zijde AX op punt B, teken op dit verlengde lijstuk een rechthoek met als hoogte dezelfde lengte als het lijnstuk BX.”

Al deze opsommingen - waarin de schrijver mogelijk zijn kennis van zaken wil etaleren- werken storend in de toch al dunne verhaallijn.

In de tijd van Da Vinci speelden er veel intriges tussen de vele wereldlijke en kerkelijke machthebbers. Die zijn dan ook een centraal thema in dit boek. En vanzelfsprekend komen ook enkele artistieke prestaties van Da Vinci aan bod. Denk aan het wereldberoemde fresco Het laatste avondmaal dat hij in opdracht van hertog Ludovico Sforza schilderde in het Santa Maria delle Grazie in Milaan. Naast de ingewikkelde verhoudingen tussen machtshebbers is er een moord op een Franciscaner monnik en daarbij verdwenen manuscripten. De originele titel van de roman is La bibliotheca segreta di Leonardo. 

Voor lezers die gefascineerd zijn door de figuur Leonardo da Vinci is Het geheim van… mogelijk interessant. Maar voor hen die geïnteresseerd zijn in boeiende, interessante en vlot geschreven historische romans zijn De Da Vinci Code (Dan Brown) en In de naam van de roos (Umberto Eco) kwalitatief veel betere alternatieven.

Opvallend genoeg is er over Francesco Fioretti erg weinig te vinden op het internet. We moeten het dus doen met de flaptekst van het boek. Daarvan is het bijzonder dat er wordt verwezen naar Fioretti’s debuut Het geheime dagboek van Dante, dat wordt aangeprezen als wereldwijde bestseller. Toch lijkt Il libro segreto di Dante nog niet in het Nederlands vertaald te zijn.