Anders dan Vijftig tinten grijs, maar zeker niet slechter

Maxim is er kapot van. Zijn broer komt door een tragisch motorongeval om het leven. Door het overlijden van zijn broer erft hij de adellijke titel en is hij ineens Lord, met de daarbij behorende verplichtingen en lasten. Zaken waar hij als “reserve” zich nooit mee bezig heeft hoeven houden. Als tweede zoon had niemand oog voor hem en vermaakte hij zich prima met feesten en vrouwen. Nu zal hij toch echt moeten gaan werken om het vermogen en familie erfgoed veilig te stellen.

Alessia, het meisje dat bij hem schoonmaakt, heeft een hele andere achtergrond. Ze is haar land uit gesmokkeld, gevlucht voor een gewelddadig leven en moet alles op alles zetten om maar een beetje geld te verdienen. Ze heeft niets, geen bezittingen, geen geld, geen familie. Alleen de kleding aan haar lijf en de kapotte schoenen aan haar voeten.

In eerste instantie klinkt het verhaal als een moderne versie van Assepoester en E.L. James kennende verwachten we volop seksscènes. Maar het verhaal blijkt meer te zijn dan dat. Niet alleen bespreekt James de twee contrasterende levens, ze heeft ook aandacht voor de verschillen in landschap en cultuur tussen Engeland en Albanië. De verschillen tussen het westen en oosten van Europa zijn groot en James heeft een poging gedaan die te belichten. Een aardig geslaagde poging.

De verschillen tussen Maxim en Alessia, tussen Cornwall en Albanië brengt E.L. James vooral in beeld door gebruik te maken van perspectiefwisselingen. Afwisselend krijgen we van zowel Maxim als van Alessia mee hoe hun levens eruit zien en welke gevoelens ze hebben. Gevoelens voor elkaar, maar ook die voor familie, want familie speelt een belangrijke rol in De mister. Ondanks dat ze zo verschillend zijn, is de aantrekkingskracht tussen de twee groot, wat natuurlijk zorgt voor een aantal stomende vrijpartijen. Want E.L. James zou E.L. James niet zijn als ze geen aandacht had geschonken aan de fysieke verbintenis tussen twee mensen.

Maar, we kennen E.L. James weliswaar van Vijftig tinten grijs, De mister is anders. Ja, er zijn overeenkomsten: een rijke knappe man in de hoofdrol, duistere verledens, knabbelen op lippen en steamy passages. Maar er zijn ook veel verschillen. De SM voorliefde van Christian heeft Maxims voorkeur niet en het duistere verleden zit nu bij Alessia en niet bij Maxim. Maxim heeft veel vrouwen gehad, maar blijkt heel begripvol en zorgzaam te zijn als het om Alessia gaat. Hij is veel minder een control freak en bezittelijk dan Christian, hoewel ook Maxim beschermend is. Het is dit keer niet de man die succesvol en getalenteerd is, maar juist de vrouw. Alessia is degene die de gaves heeft gekregen. Alessia speelt beeldschoon piano en heeft een voorliefde voor klassieke muziek. Daarmee is De mister echt anders en verfrissend.

Wel komt het verhaal in begin wat langzaam opgang en zijn sommige hoofdstukken veel van hetzelfde. Maar als het boek eenmaal op gang is, zal de volhouder een spannend, maar ook hartverwarmend verhaal lezen.