Twee tijdlijnen in het verleden zorgen voor liefde en spanning

Ondanks dat ik Meisjes in Manhattan niet in mijn hart had gesloten, begon ik toch met veel plezier te lezen. De fijne beschrijvingen van Davis zorgden ervoor dat ik het Dakota in een (destijds) onbebouwd stuk New York zo voor me zag. De architectuur van eind 19e eeuw was blijkbaar erg vooruitstrevend en anders dan gebruikelijk was voor die tijd. Ze gebruikt veel details om de bijzondere bouw te beschrijven, toch wordt dat niet saai. Het zijn namelijk geen uitgebreide omsommingen die ze doet, maar telkens laat ze een nieuw stukje in en om het gebouw "zien". Ook door de verbouwing in de 20e eeuw, laat ze goed zien welke details die juist met zorg zijn aangebracht honderd jaar geleden, verloren dreigen te gaan.
Je kunt duidelijk merken dat Davis zich heeft verdiept in de architectonische details, maar ook in de gebruiken van de 19e eeuw. De onderlinge verhoudingen tussen het personeel in het Dakota, maar ook tussen het personeel en haar bewoners beschrijft ze nauwkeurig waardoor je je even in 1886 waant. Maar niet alleen de 19e eeuw beschrijft ze fijntjes, ook de gewoonten uit de 20e eeuw zet ze fijn op papier. Twee verschillende tijdlijnen, twee verschillende eeuwen, prettig beschreven.

Je had al begrepen dat Het appartement aan Central Park een historsiche feelgood roman is. Maar zonder spoilers weg te geven; dit is meer dan zomaar een feelgood boek. Eigenlijk gebeuren er heel veel dingen die helemaal niet zo feelgood zijn. Daarnaast: je weet dat beide tijdlijnen samen zullen vloeien en op de een of andere manier met elkaar verbonden zijn, maar het gehele boek is onduidelijk hoe. Het is een geheim, een luguber geheim wellicht? Keer op keer weet Fiona Davis je te verassen met haar plotwendingen. Je wilt al te graag weten wat er nou precies is gebeurd. Dat zorgt er voor dat je door blijft lezen, maar ook dat het boek een magisch en zelfs een spannend tintje krijgt.
Davis heeft het zo voor elkaar gekregen dat elk personage wel iets heeft en je benieuwd bent naar hun motieven en de onderlinge verhoudingen. Dit geldt voor zowel de personages uit de 19e, als uit de 20e eeuw. Ook met behulp van haar personages weet Davis de spanning op te voeren. Uiteindelijk draait alles in het boek om liefde en familie, maar tot het einde zal nog onduidelijk blijven hoe..

Ik heb genoten van het boek en beide tijdlijnen boeiden me. De schrijfstijl van Davis is vlot en soepel. De details kloppen en de tijdlijnen lopen gedurende het boek vloeiend in elkaar over. Een aanrader! Maar als ik dan toch een puntje van kritiek moet noemen dan is het wellicht dat de vele wisselingen en alle pech van Sara misschien wat overdadig is. Vier sterren.