Een muzikale rollercoaster

Stel dat de man van wie je houdt zijn leven in gevaar brengt om dat van een ander te redden. En dat niemand dat mag weten, want dat zou niet alleen de ondergang van zijn reputatie, maar ook van jullie relatie kunnen betekenen. Wanneer de sociale media dan toch koortsachtig op zoek gaan naar de held van de dag, wordt het leven wel erg complex. Dat is het uitgangspunt van het debuut van Anstey Harris. De onverwachte wending in het leven van Grace Anderson is een roman over verraad, dat vele vormen kan aannemen en geen winnaars achterlaat, maar ook over de helende kracht van muziek en vriendschap.

Grace is een veertigjarige vioolbouwer die een langeafstandsrelatie heeft met David. Acht jaar lang zet ze haar eigen wensen en noden op een laag pitje in afwachting van de grote dag dat ze werkelijk samen zullen wonen. Sommige dingen laten zich echter niet zomaar in slaap wiegen. Zo is er Grace ’s kinderwens die steeds hardnekkiger de kop op steekt:

“Ik koop nog steeds elk nieuw boek over zwangerschap dat maar uitkomt. Ik ben een soort beste stuurman aan de wal.” 

Het zijn die terloopse gedachten in de hoofdzakelijk idyllische beschrijving van hun relatie die de lezer vanaf het begin alert maken voor de donkere wolken die onvermijdelijk op de loer liggen.

De beginpagina’s lijken op veel andere feelgoodromans over de liefde. Het verhaal wordt pas echt interessant wanneer blijkt dat Grace als cellospeler even getalenteerd als angstig is. Zelf spreekt ze over een claustrofobische verlegenheid, maar er is duidelijk meer aan de hand. Deze verhaallijn wordt erg mooi uitgewerkt en vormt de basis van het boek. Voor veel lezers zal instrumentenbouw een nieuwe thematiek zijn, maar Harris verliest de plot niet uit het oog en wordt nergens te technisch. Tegelijk wordt wel op een ernstige manier beschreven welk vakmanschap vereist is om een goed instrument af te leveren.

Uit de manier waarop beschreven wordt hoe Grace één wordt met haar instrument, blijkt dat Anstey Harris weet waarover ze schrijft. Grace speelt cello om te ontsnappen aan de werkelijkheid en om zichzelf terug te vinden wanneer haar relatie met David een dieptepunt bereikt. De zorgvuldige manier waarop Grace haar muziekstukken uitkiest zegt alles over haar gemoedstoestand. De playlist die bij de roman hoort versterkt de gevoelens die opgeroepen worden, en is zeker het beluisteren waard.

Hoe gedoseerd de passie voor muziek beschreven wordt, zo clichématig zijn de dramatische taferelen tussen Grace en David. Waar Grace als musicus een geloofwaardig personage is, wordt ze als geliefde gereduceerd tot een naïeve bakvis. Ook de nevenpersonages ontsnappen niet helemaal aan een stereotype uitwerking. Enerzijds is er Nadia, een virtuoze violiste die met haar directe puberstijl Grace’s zwakheden genadeloos ontmaskert. Daar tegenover staat meneer Williams, een oudere klant die vol mededogen Grace’s zelfvertrouwen opkrikt. Ondanks hun voorspelbaarheid, vormen ze een hartverwarmend trio dat het verhaal een goede feelgood-toets geeft.

Zal Grace zich over haar schaamte heen zetten en openlijk cello spelen? En kan dit haar relatie met David redden? Het zijn vragen die de lezer meeslepen doorheen de toppen en dalen van Grace’s leven. Anstey Harris werkt elke verhaallijn netjes af en laat de lezer ontspannen achter. De onverwachte wending in het leven van Grace Anderson is dan ook een ideaal boek voor lezers die niet houden van open eindes.

Wie de oorspronkelijke versie wil lezen moet weten dat er twee titels van dezelfde roman in omloop zij. Goodbye, Paris is de Amerikaanse uitgave, terwijl de Britse editie de titel The Truths and Triumphs of Grace Atherton kreeg.