Een time-out voor bezinning

Geboren om te rennen. Dat lijkt niemand meer op het lijf geschreven dan Scott Jurek. In de ultraloopwereld heeft hij een ongekende reputatie. Overwinningen in de historische Spartathlon, Hardrock Hundred, Badwater Ultramarathon en Western States 100-Mile Endurance Run prijken op zijn palmares. De laatste won hij maar liefst zeven keer op rij. Met zijn tweede vrouw Jenny woont hij in Boulder, Colorado. Als hij tegen de veertig loopt, komt hij op een kruispunt in zijn leven. Het stel heeft net een tweede miskraam te verwerken gekregen en heeft even een time-out nodig voor bezinning.

De invulling van die pauze wordt gevonden in een laatste, ultieme uitdaging. Ondanks de vele ultratrails die Jurek in het westen van de USA heeft gelopen, liggen er vrijwel geen voetstappen van hem in het oosten op de oudste trail, de Apalachian Trail. Dat wordt dan ook zijn uitdaging. En Jurek, zou Jurek niet zijn als hij er geen wedstrijdelement aan zou koppelen. Hij wil al hardlopend, vanuit het zuiden naar het noorden, wat volgens experts de verkeerde richting is, een nieuw tijdsrecord voor de 3522 kilometer lange AT neerzetten. Vertrouwend op zijn ervaring en de hulp van zijn vrouw tekent hij op 27 mei 2015 het logboek voor de eerste etappe:

Op een van de grootste avonturen van mijn leven. Van Georgia naar Maine! – Scott ‘El Venado’ Jurek.

Naar het noorden is een beschrijving van deze queeste. De ultraloper neemt de lezer mee op zijn, bij vlagen barre, tocht. Kwetsbaar beschrijft hij zijn gemoedstoestand en maakt de lezer deelgenoot van zijn beperkingen, zijn pijn, zijn euforie, de gevoelens die hem tot hier hebben gebracht en vooral ook die hem hier houden. Zijn motto wordt duidelijk.

Dit is wie ik ben.
Dit is wat ik doe.

Zijn gevoelens worden weerspiegeld in de beschrijving van de omgeving, van malse grasvelden en machtige uitzichtpunten tot de zuigende modderpoelen van Vermont en de scherpe rotsen van Pennsylvania. Overzichtskaarten van delen van de trail zorgen voor een beeld van de enorme opdracht die Jurek zichzelf heeft gesteld. In ieder hoofdstuk komt ook Jenny aan het woord. Uit haar beleving valt op te maken dat de uitdaging niet alleen Jurek geldt. Hoewel het zijn strijd is, kan hij het niet zonder assistentie en zorg van Jenny en van de vele vrienden uit de loopgemeenschap die hem op delen van zijn reis vergezellen en zijn ontberingen delen. 

De foto’s die in het midden van het boek zijn opgenomen, kleuren het plaatje voor de lezer in. Wel is het hier oppassen voor spoilers. Maar of Jurek het record nu haalt of niet, aan het eind van de tocht is duidelijk welke weg hij in moet slaan op het kruispunt, dat voor hem de aanleiding was voor deze uitputtingsslag.

Als lezer kun je niet anders doen dan de loopschoenen oppakken na het dichtslaan van het boek. Maar actief of niet, Jureks toch levert voor welk doel dan ook inspiratie op.