Een hart van ijs

Giovanni Talamini groeit op in een traditioneel Italiaans gezin van ijsmakers. Het lot lijkt dan ook voorbestemd voor Giovanni en zijn broer Luca. Het begon allemaal ooit bij zijn overgrootvader die zijn eerste ijs maakte van de verse sneeuw die hij dagelijks van de Noord-Italiaanse bergtoppen haalde. Van zijn eerste verdiensten kocht hij een groot metalen gevaarte dat hem de mogelijkheid gaf zijn allereerste 'echte' ijs te maken. Het ijs maken werd een traditie die van vader op zoon werd doorgeven in de familie Talamini. De hete zomers worden doorgebracht in de ijssalon in Rotterdam waarna ze de milde winters verblijven in het Italiaanse dorpje Venas di Cadore. Als Giovanni achttien jaar is, besluit hij echter voor zichzelf een geheel andere toekomst uit te stippelen. Door tussenkomst van een regelmatige bezoeker van de ijssalon van de familie, komt Giovanni in aanraking met poëzie. Poëzie afkomstig uit allerlei windstreken, plaatsen die Giovanni waarschijnlijk nooit in zijn leven zal kunnen bezoeken. Vanaf dat moment wordt iedere vrije minuut in de ijssalon besteed aan het lezen van poëziebundels.

Na een studie Engelse taal- en letterkunde, weet Giovanni het uiteindelijk te brengen tot directeur van een poëziefestival, waar hij contacten legt met dichters van over de hele wereld. Ondertussen is zijn broer Luca degene geworden die ijssalon Venezia voortzet met de hulp van hun ouders, opgezadeld met deze functie door de levensveranderende keuze van Giovanni. Maar Luca keert zich nog één keer tot Giovanni om hem iets belangrijks te vragen. Kiest Giovanni voor zichzelf of verleent hij de familie een gunst?

Ernest van der Kwast (1981) verwierf populariteit bij het lezerspubliek met zijn roman Mama Tandoori, een roman waarin hij onmogelijke familiebanden aanhaalt. Dit boek was ook een succes in Italië, het land waar de auteur een gedeelte van het jaar woont. Zijn meest recente roman De ijsmakers wordt tevens vertaald naar het Italiaans.

De verschillende Italiaanse ijssmaken in het boek zijn moeilijk te weerstaan en de auteur richt zich vaak op uitvoerige beschrijvingen van het moment waarop de eerste hap van een overheerlijk ijsje op een snikhete zomerdag wordt genomen. De beschrijvingen zorgen voor een streling van de tongpapillen van de lezer. Humor en ontroering worden in een prettig tempo aan de lezer gepresenteerd. Scènes waarin taferelen op het terras van de Rotterdamse ijssalon worden beschreven of de hersenspinsels van vader Talamini uiteen worden gezet, zorgen voor een glimlach bij de lezer.

In De ijsmakers grijpt Ernest van der Kwast terug op een vertrouwd thema in zijn werk, namelijk identiteitsverlies. Hoofdpersonage Giovanni is veelvuldig op de vlucht en beschrijft zijn verblijf in hotels als zijn tweede vertrouwde verblijfplaats. De verstoorde relatie met zijn broer Luca maakt de bezoeken aan de ijssalon, die aan de overkant van het kantoor van Giovanni ligt, niet makkelijker. Hun relatie kenmerkt zich tegenwoordig grotendeels door de stilte die tussen hen in hangt.

"Het is onmogelijk om alles te vertellen, het complete verhaal. We kennen het niet. We zijn niet bij alles aanwezig geweest. We vertellen elkaar wat we weten. We proberen een raadsel op te lossen."

De ijsmakers is een bijzondere ode aan het vak dat vele Italiaanse families al jaren met passie en ijver zo’n zestien à zeventien uur per dag uitvoeren. Families, vaak voor het merendeel van het jaar gescheiden, keren voor vier maanden terug naar hun Italiaanse dorp om zich klaar te maken voor de cyclus die jaar in jaar uit door zal gaan. Ernest van der Kwast combineert interessante wetenswaardigheden van de geschiedenis van het ijs met een familieverhaal waarin duidelijk wordt dat het soms beter is om te kiezen voor eigen dromen in plaats van het ideaal van de familie.