Een spannende leeservaring

In 1996 debuteerde de Amerikaanse David Baldacci met Het recht van de macht, dat in 1997 werd verfilmd met Clint Eastwood als regisseur en hoofdrolspeler. De jaren daarna volgden nog veel meer boeken, waarvan in totaal inmiddels meer dan 100 miljoen exemplaren zijn verkocht. Onlangs verscheen zijn nieuwste boek in Nederland: The Finisher: Vechten voor de Waarheid, dat het eerste deel vormt in een serie over de Bitterling Vega Jane.

Vega Jane woont samen met haar jongere broer in Bitterbos, een klein en armoedig dorp dat omringd is door een moeras. Het verhaal gaat dat het moeras vol zit met monsters, waardoor vertrek uit het dorp niet mogelijk is. Er zou volgens de Raad van Bitterbos überhaupt niks buiten het dorp zijn, maar na de plotselinge verdwijning van een goede vriend begint de veertienjarige Vega Jane daaraan te twijfelen. Ze krijgt namelijk een kaart in handen waarop meer staat aangegeven dan ze dacht te kennen. Langzaam maar zeker begint ze steeds meer geheimen van haar ooit zo kleine en normale dorp te ontrafelen, waarbij ze soms echter meer lijkt te verliezen dan te winnen.

Vooral op de eerste paar pagina's werkt het boek met haar vele nieuwe termen (‘Bitterling’, ‘Hindernis’, ‘Flinters’, om maar wat te noemen) enigszins verwarrend, waarbij de vele ongewone namen van de karakters niet helpen. Hoewel ze het verhaal vormgeven en Baldacci duidelijk geprobeerd heeft echt een andere wereld neer te zetten, doen de ongewone termen soms eerder geforceerd aan dan dat ze iets toevoegen aan het lopende verhaal, behalve een bemoeilijking van het lezen. Op een gegeven moment wen je echter aan het taalgebruik en beginnen zowel het verhaal als haar karakters vorm te krijgen. Het taalgebruik maakt het boek ook meteen uniek, omdat niet veel Young Adult-boeken én een nieuwe setting én een bijbehorend nieuw taalgebruik bedenken. Zodra de basiskennis over het verhaal is verworven, begin je ook echt mee te leven met Vega Jane, die allerlei spannende belevenissen meemaakt en op sommige momenten moederziel alleen achter lijkt te blijven.

Gaandeweg leer je haar steeds een beetje beter kennen. Het verhaal begint vrij abrupt midden in een spannende scène, waardoor Vega in het begin niet meer is dan een verteller die net zoals jij wordt opgeschrikt door wat er gebeurt. Gedurende de pagina’s die volgen leer je echter steeds een beetje meer over haar gevoelens en haar verleden, waarbij ze – net zoals de andere karakters – echter niet verandert. Het totale verhaal beslaat niet al teveel tijd, waarmee de ‘vastheid’ van de persoonlijkheid van de karakters verklaard kan worden. Baldacci lijkt eerder ingezet te hebben op een verkenningstocht van de karakters op elke pagina dan op een kant-en-klare dramatische karakterverandering.

Met haar ongewone taalgebruik levert het boek levert in het begin een kleine worsteling op, maar als je je daar doorheen hebt gevochten, is het lezen een spannende ervaring. Vooral tijdens het lezen van de laatste paar hoofdstukken was het moeilijk om het boek weg te leggen, omdat je snapt hoe het verhaal in elkaar zit en wilt weten hoe het allemaal zal verlopen. Het nadeel van deze nieuwsgierigheid is dat het boek op een vrij abrupt moment eindigt, waardoor je als lezer achterblijft met een gemis. Gelukkig is er een vervolg om naar uit te kijken…