De verdere lotgevallen van FitzChevalric

De carrière van het pseudoniem Robin Hobb (echte naam: Megan Lindholm) is begonnen met de Boeken van de Zieners. Hierin volgen we de bastaard FitzChevalric in zijn groei van kind tot moordenaar des Konings. Na de Zienertrilogie heeft Hobb nog een aantal series geschreven waaronder de Boeken van de Nar. Hierin gaat het verhaal van FitzChevalric en de Nar verder. Maar het verhaal was duidelijk nog niet af, want De boeken van Fitz en de Nar is haar nieuwste serie over FitzChevalric. Daarvan is tot nu toe alleen het eerste boek uit: De moordenaar van de Nar. Hierin volgen we Fitz in zijn verdere leven, als landheer Tom Dassenkop van het Woeste Woud. Het gaat verder waar de eerdere boeken ophouden. Ik raad dan ook sterk aan om ten minste de eerste serie gelezen te hebben voordat je aan De Moordenaar van de Nar begint. Een kleine waarschuwing: de recensie kan spoilers bevatten voor hen die de eerdere series nog niet gelezen hebben.

Van karakters uit goede boeken ga je houden. Die koester je als goede vrienden en die zijn de reden dat je die boeken opnieuw oppakt. Wanneer er dan een nieuwe serie uitkomt met dezelfde karakters kan dat twee uitkomsten hebben: of je wordt enorm teleurgesteld, of het voelt als een weerzien met oude vrienden. De Moordenaar van de Nar valt gelukkig in de tweede categorie. Fitz is nog altijd even koppig, Mollie is veel te lief en Chade stelt het belang van het koninkrijk voor alles en iedereen. De oude en nieuwe personages die Robin Hobb neerzet zijn nog even goed als voorheen. Hoewel ze lang niet allemaal even aardig en sympathiek zijn.

Het verhaal van De Moordenaar van de Nar begint tien jaar na De boeken van de Nar. Fitz is verhuisd naar het Woeste Woud, ver weg van de intriges van het hof. Dat wil hij graag zo houden, al vinden mensen als Chade en Fitz’ dochter Netel dit minder prettig. Maar Fitz is gelukkig met Mollie en vertikt het om te verhuizen. Want waarom zou je verandering aanbrengen wanneer je alles hebt wat je wilt? Het enige wat hij mist is zijn oude vriend, de nar.

Het boek begint met een proloog en twee losstaande fragmenten van een paar hoofdstukken per stuk. Dit leest onrustig: je wilt weten wat er verder gebeurt, en niet wat er drie jaar later nog eens gebeurd. Natuurlijk zit hier een plan achter en doet Hobb dit met een reden, maar het voelt toch wat ongemakkelijk, alsof er een pauze zit in de film. Het verhaal houdt even op, en begint dan weer. Dit is echter minder erg dan het klinkt, want na vijf bladzijden in het volgende hoofdstuk zit je er weer helemaal in.

Er is nog één klein puntje van kritiek: er zit één verhaalelement in, ik vertel niet welk, dat wat onlogisch aan doet. Er vallen aanwijzingen die vrij duidelijk zijn, maar niet opgepakt worden. Het lijkt hierdoor alsof de geloofwaardigheid van de karakters op dit punt minder belangrijk is dan het verhaal. Dit is jammer, maar weegt gelukkig bij lange na niet op tegen alle goede elementen van het boek.

De Moordenaar van de Nar is een nieuwe parel van Robin Hobbs hand. Dit is een boek dat je pakt en pas weglegt als daar een goede reden voor is, bijvoorbeeld omdat je een bord eten voor je neus krijgt. Het boek heeft mij tot tranen geroerd en mij totaal doen vergeten dat ik thuis op de bank zat, in plaats van bij Fitz en Mollie aan tafel. Na afloop bleef ik met een ongemakkelijk gevoel achter, want ik weet niet hoe het afloopt. Komt uiteindelijk alles goed? Mag Fitz eindelijk in alle rust oud worden? Dit is het eerste deel van de trilogie, en het duurt nog bijna een jaar voordat deel twee uitkomt. Dat zijn van die dingen in het leven die gewoon niet eerlijk zijn.