De koningin van het nachtleven

In de jaren tachtig was Grace Jones een stijlicoon, en een veel gedraaide en gevraagde zangeres, vooral in de gay-scene.  Ze werd bekend met haar onconventionele shows en haar blokkapsel. Haar androgyne uiterlijk zorgde dat ze niet in de bestaande hokjes viel. Dit boek laat zien dat achter dat ongenaakbare stijlicoon, een gewoon mens schuilt. De originele titel was ‘I’ll never write my memoirs’, oftewel, ‘ik zal nooit mijn autobiografie schrijven.’ Op deze belofte is ze ondertussen duidelijk teruggekomen.

De autobiografie van Grace Jones is geschreven samen met Paul Morley. Alles wordt beschreven vanuit het standpunt van de grote dame van het nachtleven zelf. Zo begint het in Jamaica, waar Grace is opgegroeid. Ze beschrijft haar jeugd uitgebreid, een zware jeugd met veel regeltjes en verplichtingen, die in schril contrast staat met de rest van haar leven. Het boek is grotendeels chronologisch: Jamaica, USA, gevolgd door Parijs en London. Later worden nog wat onderwerpen apart  behandeld, zoals haar vader en haar reeks vriendjes. Dit laatste voelt wat chaotisch aan, en een beetje gehaast. Zo komt er bijna aan het eind nog een stukje over haar huwelijk, want o ja, Grace Jones is getrouwd in de jaren negentig en nooit officieel gescheiden.

Een belangrijk deel van het boek gaat over het leven van Grace Jones gedurende de hoogtijdagen van de disco. Ze wijdt uit over de clubs, het drugsgebruik en het gebrek aan kleren dat normaal was in die tijd. Een wild nachtleven is geweldig om mee te maken, maar wanneer je er honderden pagina’s lang over leest wordt het langdradig. Daarnaast verhaalt ze graag over hoe geweldig producer A of artiest B is, en hoe weinig mensen haar begrepen. Vooral de samenwerking voor de verschillende nummers wordt beschreven. Hierbij valt ze in herhaling. De details zijn niet interessant voor wie de nummers niet of niet goed kent. Het zou een prachtige aanvulling geweest zijn als er ergens een speellijst te vinden zou zijn online, als een soort audiovisuele gids bij het boek. Dit voor een ieder die niet direct haar ‘One Man Show’ voor ogen heeft bijvoorbeeld. Nu blijft het bij zoeken op het internet en hopen dat de video’s beschikbaar zijn.

Er is veel gebeurd in het leven van Grace Jones. Van haar jeugd in Jamaica, tot de koningin van het nachtleven in de jaren tachtig en haar turbulente liefdesleven, niets wordt achtergehouden. Ook haar karakter niet. Mevrouw Jones weet wat ze wil en wordt vervelend als ze dat niet krijgt. Hier schaamt ze zich ook absoluut niet voor en het is waarschijnlijk belangrijk geweest bij het bereiken van haar plek aan de top. De beschrijvingen van sommige gebeurtenissen breken de litanie over platenmaatschappijen en vriendjes die haar niet begrepen. Zo viel ze ooit een tv-host aan omdat hij haar niet genoeg aandacht gaf.

De biografie van Grace Jones is uitgebreid en geeft een beeld van de persoon achter het icoon. De biografie is vooral interessant voor mensen die Grace Jones als persoon en stijlicoon interessant vinden. Het is op punten langdradig, en ze valt graag in herhaling. Bijvoorbeeld over haar drugsgebruik, waarvan ze zegt dat ze alles een keer wil proberen. Haar filosofie hierover komt een paar keer terug net als de mededeling dat zij er altijd heel verantwoordelijk mee is geweest. Het boek biedt een compleet verhaal over wie Grace Jones is en wat ze waarom gedaan heeft, maar de schokkende onthullingen die ons in de inleiding beloofd worden, blijven achterwege.