Een paar weken geleden, toen we Het Buchinsky Incident bespraken, verklapten we het al: we zouden in maart opnieuw een boek in de kijker zetten. Dit keer hebben we gekozen voor een thriller die net uit is, namelijk De bloemist van C.L. Pattison. Die keuze had best wat voeten in de aarde, je ontdekt zo dadelijk hoe dat kwam. Natuurlijk hoor je ook wat we van het boek vonden.

Waarom hebben we voor De bloemist gekozen?
En wie krijgt er spijt? 

Hoog tijd voor een duimpjesartikel door de drie kroegbazen, dachten we een tijd geleden. Al snel werd er over en weer geappt; wanneer iedereen een paar leuke maart-titels zou noemen, zou er vast overlap zijn. Nee dus. Verschillende auteurs kregen één of twee vinkjes (Kasper van Beek, C.A. Cosby, C.L. Pattison, Sam Ripley en Ulf Kvensler), maar geen enkel boek kreeg er drie. Wat nu?

Kitty en Greet wilden wel erg graag De bloemist lezen en dus polsten we bij Kees of hij het niet erg zou vinden alsnog aan de zijlijn te moeten toekijken. Dat vond hij meer dan prima, want “een boek voor de lezers van B.A. Paris”, nee, dan was hij al bij voorbaat genezen ...

Maar … wat als zijn twee partners in crime het boek met superlatieven zouden overladen, krijgt hij dan geen spijt? Of zijn het net Kitty en Greet die hun keuze gaan berouwen? Slechts één manier om het te ontdekken… 

Wat zegt de achterflap?

Het gaat Amy Mackenzie voor de wind. Haar bedrijf in bloemsierkunst floreert en ze heeft een bestand van vermogende klanten, onder wie twee wel heel glamoureuze: de architect James Elliott en zijn mooie vrouw Eleanor. Maar hoezeer ze ook probeert om deel uit te maken van hun wereld, Amy wordt nooit echt geaccepteerd. Tot ze door het stel wordt ingehuurd om de bloemen te verzorgen voor een groot feest. Eindelijk krijgt ze de kans om het leven te leiden waar ze altijd van heeft gedroomd. Wanneer een van de gasten dood wordt aangetroffen, kijkt iedereen echter direct naar Amy. De bloemist moet vechten om haar naam te zuiveren en ontdekt daarbij een nieuwe kant van de Elliotts. Maar Amy zelf verbergt een nog groter geheim. En tegen de tijd dat ze zich realiseert dat het verleden haar heeft ingehaald, is het misschien al te laat…

Onze leeservaringen

Kitty (***): De bloemist is een psychologische thriller met de obsessieve Amy in de hoofdrol. Ze is erg gefixeerd op het sluiten van vriendschappen, en dat loopt als een rode draad door het verhaal heen. Amy wordt als personage goed neergezet en het is makkelijk om je in haar te verplaatsen. Het verhaal is met vlotte pen geschreven en leest makkelijk weg. De twee tijdlijnen worden mooi verweven tot een geheel. De spanning is onderhuids goed aanwezig, stukje bij beetje wordt duidelijk wat er aan de hand is. Tot zover gaat het allemaal goed. Dit verandert voor mij op ongeveer twee derde van het verhaal. Opeens wordt het wat mij betreft rommelig, ongeloofwaardig, gehaast en kan ik Amy niet meer volgen. Ik heb het verhaal uitgelezen, maar bleef toch met een flinke portie leeshonger zitten. 

Greet (****): De eerste honderd bladzijden van het boek zijn vooral gezellig: wat gebabbel over bloemen, een nieuwe vriendschap, … Toch zijn er ook dan al bepaalde toespelingen, niet alleen op het verdere verloop van het verhaal, maar ook op het verleden van hoofdpersonage Amy. De rest van de personages - familie, collega’s, klanten, vrienden - zijn overzichtelijk gehouden, zodat je onmogelijk in de war kunt raken. Op een bepaald moment barst het verhaal echt los en volgt de ene actie op de andere. Door de gekozen verhaalopbouw – verhoren en getuigenverklaringen in het heden en het eigenlijke verhaal als één lange flashback – is niet alles even verrassend, omdat je op voorhand al best veel weet. De belangrijkste vraag (wie is schuldig?) blijft natuurlijk tot het einde onbeantwoord. Wel is snel duidelijk dat niet iedereen is wie hij of zij lijkt te zijn. Maar wie? En waarom? En hoe zit het nu precies? De bloemist is een boek waar je meteen inzit en dat je het liefst pas weer neerlegt wanneer de laatste bladzijde gelezen is. Het is enorm vlot en meeslepend geschreven, met net genoeg informatie, wendingen en verhaallijnen om je hersens een aantal uren aan het werk te zetten. 

Voor de lezers van …

De marketingkreet bij dit boek luidt: “Geweldige psychologische thriller voor de lezers van Freida McFadden en B.A. Paris.”. Slaat dat überhaupt ergens op? Kitty heeft er in elk geval een mening over: De bloemist is een thriller voor lezers van onder andere Freida McFadden. Laat ik nou net haar laatste thriller De perfecte zoon gelezen hebben. Ben ik het hier mee eens? Gedeeltelijk. Het zijn thrillers die makkelijk weglezen, korte hoofdstukken hebben en raadselachtig zijn. Waar Freida McFadden een ster is in het treffend neerzetten van een personage in een paar zinnen en je regelmatig totaal op het verkeerde been zet, schiet C.L. Pattison wat mij betreft daarin nog tekort. 

Conclusie

Onze leeservaringen liepen niet helemaal parallel, Greet is enthousiaster dan Kitty. Van bepaalde ietwat ongeloofwaardige aspecten van het verhaal had Greet minder last, bij haar overheerste vooral het leesplezier. Sowieso vinden we De bloemist allebei een vlot geschreven thriller die je in geen tijd uitleest.

Wie is nieuwsgierig geworden en wil het boek lezen? En vooral: heeft Kees nu razende spijt dat hij niet meegelezen heeft? Wij denken het antwoord te weten …