Bij nieuwe boeken van favoriete auteurs is het altijd uitkijken naar de eerste recensies. Bij debuterende namen steekt nieuwsgierigheid de kop op. Hoe leuk is het niet om al info te hebben vooraleer een boek bij ons in de winkels ligt? Daar zorgt de rubriek ‘Nederlands jasje op komst’ voor. Vandaag vertelt Greet meer over Misleiding van de Zweedse Maria Adolfsson, de release is verwacht voor 18 april.

Ik kan me niet meer herinneren of ik het boek gekocht heb voor of nadat ik wist dat het vertaald zou worden. In elk geval past het prima in deze ‘jasjesrubriek’. Ik zou het boek vorig weekend lezen, maar was bij het opstellen van mijn leesplanning even vergeten dat ik nauwelijks thuis zou zijn. Uiteindelijk heb ik vier dagen lang geen boek aangeraakt... Maar het is goedgekomen!

Over de auteur en de serie 
Maria Adolfsson (1958) is Zweedse en woont in Stockholm. Tot voor kort werkte ze in de wereld van de communicatie, maar ondertussen is ze voltijds auteur. Haar grote doorbraak kwam er in 2017, toen ik Zweden het eerste deel in de Doggerland-serie verscheen. De boeken hebben inspecteur Karen Eiken Hornby als leidende figuur en spelen zich af op de fictieve eilandengroep Doggerland (gelegen tussen Denemarken en Groot-Brittannië). De serie zou ondertussen aan achttien landen verkocht zijn.

Het boek 
[info boekpagina] Het is de ochtend na Oistra, het oesterfestival op de Doggerlandeilanden. Inspecteur Karen Hornby wordt wakker met een verschrikkelijke kater – maar dat is nog de minste van haar problemen. Naast haar in bed ligt haar baas. Dan komt het bericht dat er een vrouw bruut is vermoord en wordt Karen op de zaak gezet. Het slachtoffer blijkt de ex van haar baas te zijn. De complicaties verergeren en Karen realiseert zich dat het onderzoek verstrikt raakt in persoonlijke verhoudingen en de geschiedenis van het eiland.

Mijn leeservaring 
Toen ik de flaptekst las, dacht ik: Fantastisch uitgangspunt voor een boek! Helaas is de eerste helft van het boek wat mij betreft slecht te verteren. Het verhaal wordt zeer afstandelijk verteld en je krijgt nauwelijks een band met de personages. Het gaat vrijwel uitsluitend over het politiewerk, dezelfde dingen worden tot vervelens toe herkauwd. Daarnaast veel beschrijvingen van de eilanden en het landschap. Leuk, ware het niet dat de drie Doggerlandeilanden en hoofdstad Dunker fictief zijn en je dus eigenlijk niets opsteekt.

Na twee derde van het boek gaat het de goede kant op. Plots zit er pit in de personages en komen we meer over hen te weten. Er is leven in de brouwerij, precies wat deze thriller nodig had. De laatste honderd bladzijden zijn sterk en spannend en maken veel goed. De eerste Doggerland strandt daarmee in de middenmoot van de vele Scandinavische en andere thrillers. Adolfsson heeft het schrijven wel degelijk in de vingers en dus krijgt ze met het tweede boek in de serie een nieuwe kans om zich echt te bewijzen.

Wil je meer weten, lees dan mijn recensie.

Voor wie Zweeds kent, is hier een leuk artikel over de 'reisbestemming' Doggerland.

Zijn jullie van plan het boek te gaan lezen? Of heb ik jullie nu afgeschrikt?

Tot volgende maand voor een nieuw jasje, opnieuw een uit Zweden. In de zomermaanden haal ik dan weer een paar keer mijn Deense jasje uit de kast! 

Groetjes,
Greet