Eén van de bekendste Nederlandse schrijfsters van (streek)romans uit het 2e deel van de vorige eeuw is wel Mien van ’t Sant, haar boeken werden -in voor ons land- ongekende hoge oplagen uitgebracht en vonden veel aftrek onder haar lezers. En nog is ze volop te vinden in de kasten van de bibliotheek.

Een van haar boeken is de Aukeshof-trilogie, en bestaat uit de volgende delen:
I – Deining op de Aukeshof
II –Een erfenis voor de Aukeshof
III –Overwinnaar op de Aukeshof 

Deel 1: Deining op de Aukeshof
In dit deel maken we kennis met Groningse Auke Wieringa, boer van de grote Herenboerderij De Aukeshof, 48 jaar oud en vader van twee kinderen, dochter Martha en stamhouder Pieter Auke, en gehuwd met zijn tweede vrouw Truus Timmermans, afkomstig uit het westerse Den Haag. De deining in het zo rustige leventje van de familie Wieringa bestaat uit het feit, dat dochter Martha wil trouwen met de (ouderloze) knecht van de hoeve: Wiert Lenstra, terwijl vader Auke al een huwelijkskandidaat voor haar had uitgezocht, een zoon van een naburige boerderij, om zo het bezit uit te breiden naar de Aukesstate. Maar Martha is koppig, net zo koppig als haar vader en vindt in haar stiefmoeder een bondgenoot om haar hart te mogen volgen.

Verder leren we Pieter Auke en zijn vrouw Maaike kennen, die na zijn huwelijk op de Aukeshof komen, maar vader Auke lijkt niet te kunnen samenwerken: zijn wil is wet, en natuurlijk ontstaat ook hier deining uit, want er kunnen nu eenmaal geen twee kapiteins een schip besturen.

Ook maken we kennis met Angelique, de jongste dochter – geboren uit het 2e huwelijk – en halfzusje van Martha en Pieter Auke. Een heel ander kind, die vooral naar het Westen van het land verlangt, die naar Parijs wil, die zoveel meer wil dan te boeren in Groningen.

Afijn, duidelijk is dat de Wieringa’s allemaal koppig zijn, niet van wijken weten en botsen, aan moeder Truus om tussen al die kapiteins in de woelige wateren op koers te blijven. Geen makkelijke opgave, want Truus wordt niet gezien als “boerin”, maar vooral als zij die uit de grote stad uit het Westen komt. 

Deel 2: Een erfenis voor de Aukeshof
In dit deel zitten de Wieringa’s ieder op een eigen stek: Vader Auke natuurlijk op de Aukeshof, zoon Pieter Auke is met zijn vrouw Maaike naar de Noordoostpolder vertrokken en boert op De Wijde Blik, en Martha en haar Wiert boeren op De Toekomst, elders in het Groningse land. De gezinnen breiden zich uit met kinderen, en bij Pieter Auke en Maaike vindt Jan Auke, de erfenis van dochter Angelique, een warm nest. 

Deel 3: Overwinnaar op de Aukeshof
In dit deel volgen we de wegen van Jan Auke, die graag als opvolger van opa op de Aukeshof wil komen; hij heeft in zijn kinderlijke wijsheid opa Auke weten te ontdooien. Maar dan wil Jan trouwen met zijn geliefde Dinnie van de Ree, een meisje zonder vader. En weer ligt de oude Auke dwars, gaat weer het gevecht aan en nu met zijn kleinzoon. Weet (groot)vader Auke op tijd eieren voor zijn geld te kiezen? 

Over het boek
Hoe is het om als stadsmeisje uit Den Haag toe te treden tot een Gronings boerengezin, opgegroeid met auto's, asfalt en beton te gaan leven op een gemengde boerderij (veeteelt en landbouw). De Haagse Truus is in dit gehele verhaal eigenlijk de spin waar alles om draait, die in staat is de stijve Groningse koppen uiteindelijk weet te laten buigen, al is het dan met heel veel moeite. En laten we wel zijn: ware liefde weet uiteindelijk elk bevroren hart en hoofd te ontdooien... 

Over de schrijfster: Mien van ’t Sant
Mien van ‘t Sant (geboren als Aartje Wilhelmina van Bommel op Gorinchem,23 februari 1901 te Gorinchem) was een Nederlands schrijfster van streekromans voor meisjes en vrouwen. Zij was de tweede dochter van onderwijzer Henri Louis Antoin van Bommel en onderwijzeres Johanna Lamberta Emck. Zij wilde graag de journalistiek in; haar vader vond dat echter geen vrouwenbaan. Ze besloot daarop naar de kweekschool te gaan en haar hoofdakte en LO-akte Duits te halen. Tot 1927 werkte zij in het onderwijs, trouwde ze met onderwijzer Willem Cornelis van ’t Sant (1899-1985) en zegde ze haar baan op.
Van 't Sant schreef onbetaald korte verhalen voor tijdschriften als Libelle. In de jaren 1946-1947 tijdens een rustkuur in verband met haar overspannenheid begon Van ’t Sant boeken te schrijven. In 1948 werd haar debuut Wijs mij de weg gepubliceerd door de Amsterdamse uitgeverij Holland. In 1960 werd het eerste deel van de Mieke-serie, een reeks voor meisjes van tien tot zestien jaar. De recensies van critici over haar boeken waren vaak niet positief. Van 't Sant gaf in een interview in 1988 in de Leeuwarder Courant aan "Ik heb altijd geschreven over doorsnee-gezinnen, waar opgroeiende meisjes of moeders allerlei probleempjes moeten overwinnen. Probleempjes die veelal met liefde en naastenliefde te maken hebben". Zelf had ze niet veel op met de term streekroman en gebruikte liever de term familieroman om haar boeken te beschrijven. Mien van ’t Sant overleed op 9 augustus 1994 in Leersum