Over De Verliezer
De hoofdpersson maakt op zijn 27e een testament op van zijn leven.Hij is een Einzelgänger en waant zich daarom een vrije geest. Van een afstandje houdt hij algemeen geaccepteerde opvattingen tegen het licht. Wat kan het alom verguisde communisme ons leren? Was het vrijgeven van abortus zo rechtvaardig en progressief als voorstanders ons deden geloven? En waarom gaan er überhaupt nog mensen naar de kerk? Zelf is hij een aantal malen fors over zijn eigen grens gegaan. Hij is, samen met een aantal personen die hij in de gevangenis heeft ontmoet, afgeraakt van gebaande paden en daardoor in de problemen gekomen, terwijl ze geen kwade bedoelingen hadden. Zij zijn verliezers, maar wie is dat niet? Zijn er in het grote spel dat het leven is eigenlijk winnaars?

De verliezer is het debuut van Hans Berens (1955).

Tijdens het lezen

De schrijfstijl

De schrijfstijl is van groot belang. Het kan een boek maken of breken en is vaak typerend voor een auteur. Volgens Cassilda Star noemt 'De Verliezer' een uniek boek en vindt dat de schrijfstijl, die vaak alle kanten op gaat, hierop van invloed is: "De schrijfstijl is iets dat keer op keer veranderd. De delen waarin de hoofdpersoon zijn blik op het kapitalisme uitlegt zijn langdradig, de schrijfstijl heeft mij hier gigantisch afgeremd. De delen waarin hij spreekt over Flora zijn op sommige momenten bijna poëtisch/proza." De rest van de groep herkent zich hierin. "Sommige stukken waren echt niet door te komen" en "Af en toe werd het ontzettend langdradig" zijn veelgehoorde opmerkingen. De zlaan met name op de passages waarin de hoofdpersson filosofeert over het leven.  Nicole van der Elst weet nog de vergelijking te maken met een toneelstuk waarbij slechts één acteur op het toneel staat: `De hoofdpersoon houdt een lang monoloog van honderzestig bladzijden, die alleen wordt onderbroken door flashbacks. Hierdoor had ik het idee dat ik als lezer rechtsstreeks werd aangesproken en dat hij zijn verhaal speciaal voor mij aan het vertellen was."

De hoofdpersoon
Misschien wel net zo belangrijk als de schrijfstijl is de hoofdpersoon. Hij is de gene die jou door het verhaal heen lootst. Met hem beleef je de avonturen en je ziet de dingen vaak door zijn ogen. Niet zo gek dus, dat je als lezer een band met hem wilt hebben. Dat was ook iets wat de lezers van 'De Verliezer' graag wilde, maar voor hun gevoel niet kregen. Dit begint al bij het feit dat de hoofdpersoon naamloos is. Veel verder dan 'de hoofdpersoon' en 'de ik-figuur' kom je in deze roman niet. Lezers noemen hem 'onsympathiek' en zelfs 'narcistisch'.

Jezelf indentificeren met een personage dat zo ver van je afstaat blijkt moeilijk. Cindy Strijkers- Brakel zegt hierover: iemand waar ik zo lijnrecht tegenover sta en meestal kan ik altijd nog wel iets vinden waarvan ik denk, kijk dat ik wel positief, maar bij hem helemaal niet." Nicole van der Elst weet een link te leggen met de titel en meteen ook het thema van 'De Verliezer'. Zij denkt dat de karakereigenschappen van de hoofdpersoon misschien wel te maken hebben met die zeven zonden. Een interessante visie die een heel andere blik op het verhaal werpt.
Toch vonden sommige mensen hem juist heel menselijk overkomen. ElkeT schrijft in haar recensie dat hij haar meer dan eens deed denken aan mensen in haar ruime omgeving.

De zeven zonden
In de roman 'De Verliezer' staan de zeven zonden centraal. Dit wordt al duidelijk door de ondertitel. Misschien niet allemaal even duidelijk, want voor sommige zonden moet je iets dieper zoeken. 'Zonder die ondertitel zou ik nooit de link met de zeven zonden gelegd hebben', bekent ElkeT. Me03 sluit zich bij haar aan: "Zonder het onderschrift zou ik ze waarschijnlijk niet zo snel herkend hebben." Marielle W wist ze allemaal te vinden en deelde ze met de groep. Haar beschrijvingen laten zien hoe diep de zonden soms in het verhaal zijn verwerkt.

In gesprek met Hans Berens
Tijdens een leesclub is het extra leuk wanneer je de auteur vragen kunt stellen. De leeslcub rondom 'De Verliezer' kende die mogelijkheid en hier werd door een aantal deelnemers goed gebruik van gemaakt. DIt levert leuke interactie op tussen de schrijver en het publiek en neemt daarbij meteen vragen weg bij dat publiek. Want waarom heeft de hoofdpersoon eigenlijk geen naam? En waar ligt de grens tussen feit en fictie bij deze roman?

Eindoordeel en waardering
De deelnemers aan deze leesclub zijn redelijk eensgezind over dit boek. Het heeft niemand écht kunnen raken, maar wist een aantal deelnemers toch aan het denken te zetten. Het eindoordeel komt uit op een gemiddelde van 2,5 ster.

Cassilda Star: "De verliezer is ondanks het lage bladzijdeaantal geen lichte kost. De politieke thema’s en filosofische vragen vliegen je om de oren in deze kroniek van zeven zonden. " 3 sterren
Esther Karssens " Het is geen boek dat je in een adem uitleest. Maar een boek dat het meest tot z’n recht komt als je stukjes leest en het laat beklijven." 3 sterren
Marielle W: "Er zijn nogal wat tegenstrijdigheden te vinden waardoor het verhaal in kracht inboet. Ook het einde vind ik niet echt sterk." 2 sterren
Cindy Strijkers- Brakel: "De afstand tussen het personage en de lezer is te groot mijn inziens." 2 sterren