OVER ZO WORDEN WIJ NIET

Wat als de buurman je niet ziet staan? Of je moeder? Als je geen leuke kinderen hebt? En een hekel aan je echtgenote? Van Keekens hoofdpersonen voelen zich gevangen. In hun nieuwbouwwoning, in hun huwelijk, in de rol die ze geacht worden te spelen. Ze willen ontsnappen, maar weten niet hoe. En dus fantaseren ze. Of ze doen een experiment. Met een cliniclown, een hamster, de bedrijfsarts, of Mariah Carey.

Dit zijn spannende en vileine verhalen over buitenstaanders. Ongemakkelijk en vaak pijnlijk herkenbaar. En vooral buitengewoon geestig.

DE LEESCLUB

De lezers van de leesclub hadden zich opgegeven voor een van de debutenverrassingsleesclubs en wisten van tevoren dus niet voor welk boek ze zich inschreven. Het was dus vol spanning wachten bij de brievenbus welk debuut er op de mat zou vallen. Dat werd voor de 10 lezers van deze leesclub de verhalenbundel Zo worden van niet. Niet iedereen was daar in eerste instantie helemaal gelukkig mee want een aantal lezers las eigenlijk nooit een verhalenbundel. Zoals Wilma Hartman: “Ik lees eigenlijk nooit verhalenbundels. Vind dit echt leuk, weet namelijk niet of ik dit boek gekozen zou hebben als ik me mocht inschrijven voor een leesclub!” en Joke Zwier: “Ik lees eigenlijk nooit verhalenbundels, ben benieuwd”. Marianne houdt juist wel weer van korte verhalen: “Dan pak je het boek sneller op om even een verhaal te lezen (al ben ik bang dat ik dan moeite heb het boek weer neer te leggen om iets anders te gaan doen)”.

EERSTE INDRUK en VERWACHTING

De eerste indruk van het boek was bij iedereen positief en eigenlijk verwachtte iedereen een dosis humor en spanning in de verhalen terug te vinden. Foeke van der Wal omschrijft dat als volgt: Aan de cover te zien zit er wel wat achter dat zogenaamde brave meisje. Als je lang genoeg kijkt naar dat kind met z'n braaf konijn weet je dat je in het ootje genomen wordt. Tenminste zo komt het op mij over. We zullen zien”. Marianne houdt wel van ‘spannende en vileine’ verhalen zoals de achterflap belooft: “De vrijdag noemen mijn vriend en ik altijd "vileine vrijdag", dan mag je alles zeggen en liefst een beetje "gemene" opmerkingen”. Miriam op haar beurt verwacht “verhalen waarin de mensen doen wat ik soms denk maar niet durf, een beetje gemeen en lekker scherp”.

COVER

De cover valt bij de meeste lezers niet helemaal in de smaak. ‘Niet passend bij de verhalen’ is de mening die het meest wordt gehoord. Slechts een paar lezers waren het daar niet mee eens, zoals Yvonne Oomen Muurmans. Zij ziet in het meisje op de voorpagina Alice in Wonderland. Miriam kan hier wel in meegaan: “De vraag in Alice in Wonderland is telkens "Wie ben ik?" En "Hoe verhoud ik me tot anderen?" (Soms ook letterlijk). In die zin vind ik de cover juist erg goed gekozen. Ook omdat Alice er als een "zo heurt het-meisje" bij zit, uiterlijk vertoon en de schijn ophouden voor de buitenwereld zijn in veel van de verhalen een belangrijke component”. Een mening die niet gedeeld wordt door Eeke: Die associatie heb ik niet echt, en een braaf, ouderwets meisje past volgens mij niet echt bij het boek waarin de meeste vrouwen/dames die in de verhalen voorkomen als hoofdpersonage helemaal niet zo braaf zijn”.

SCHRIJFSTIJL

De schrijfstijl wordt overwegend omschreven als prettig, vlot en een gemakkelijk woordgebruik. Over de inhoud zijn de lezers echter veel kritischer. Bijna iedereen moest regelmatig een verhaal teruglezen om het echt te begrijpen. Yvonne Oomen Muurmans: “De meeste verhalen vind ik nogal vaag, onduidelijk wat er nu precies aan de hand is. Nageltjes heb ik 3 keer gelezen en ik begrijp nog steeds de inhoud niet. Er mag wat meer inhoud in de verhalen zitten”. *Tau’*: Het enige wat mij wel opviel was dat de setting in het begin van het verhaal wat duidelijker mocht zijn. Vaak had ik een heel andere voorstelling van het personage dat aan het woord was en moest ik dus geregeld gaan herlezen toen mij duidelijk werd dat ik het bij het verkeerde eind (of eerder: begin ;-)) had. Misschien was dat de bedoeling van de schrijfster en heel af en toe kan dat ook werken, maar als alle verhalen zo vaag zijn dan kan dat op de duur een beetje gaan vervelen”.

Wat volgde was een levendige discussie over juist het open einde van bijna alle verhalen waar meer dan voldoende ruimte voor eigen interpretatie was. Iedereen was het er wel over eens dat de verhalen, het ene meer dan het andere, je met een ongemakkelijk gevoel achterlieten.

EINDOORDEEL en WAARDERING

Het boek werd overwegend matige positief beoordeeld.

Drie lezers kwamen niet verder dan 2** zoals Foeke van der Wal: “Ook al paste het verhaal totaal niet bij mij, ik vond het toch leuk om deze te lezen en beoordelen. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik blij was dat het niet zo'n dikke pil was” en *Tau*: “Mijn conclusie is dan ook dat hoewel de verhalen in deze bundel mij minder aanspraken, ik onder andere op basis van haar schrijfstijl wel van mening ben dat Caroline Van Keeken heel wat potentieel heeft. Mits er in volgende boeken iets meer aandacht besteed wordt aan een duidelijkere setting, consistentere personages en minder vaagheid in het algemeen, is zij dus zeker een schrijfster om in het oog te houden! ".

Vier lezers waardeerden het boek met 3*** waaronder Joke Zwier: “Het was totaal anders dan ik verwacht had. Ik vond de verhalen leuk om te lezen, maar niet meer dan dat. Ben niet zo van hele korte verhalen. Waren knap geschreven, maar sommige ook verwarrend en moest je 2x lezen” en Wendy: “Toen ik zag dat het een verhalenbundel was vond ik dat wel jammer want ik houd daar niet echt van. Achteraf viel het boekje me wel mee om te lezen, de schrijfstijl was fijn, maar korte verhalen is niks voor mij. Ik snapte ze niet allemaal en open eindes houd ik niet van”.

En tenslotte gaven twee personen 4**** waaronder Eeke: “Ik lees niet vaak verhalenbundels, maar ik had een beetje een Maartje Wortelachtige bundel verwacht, en dat is wel deels uitgekomen. De schrijfstijl was in overeenstemming met wat ik verwachtte (vlot, modern) en de verhalen ook. Wel zijn ze iets viezer en soms veel minder realistisch dan ik van tevoren dacht”. Ronduit enthousiast is Marianne: “Ik vond het een erg leuk boek en het overtrof zelfs mijn verwachtingen. Ik zal Caroline van Keeken zeker in de gaten blijven houden en hoop dat zij in deze stijl blijft schrijven. Bij haar debuut heeft ze in mij al een fan gevonden”. Ook Eeke is enthousiast:

Jammer genoeg heeft 1 persoon het boek nog niet beoordeeld en een recensie geplaatst.

De leesclub werd met een gemiddelde score van 3*** afgesloten.

In de onderstaande reacties hebben de lezers een kenmerkende quote uit hun recensie van Zo worden wij niet geplaatst en het aantal sterren dat zij het boek gaven.