B-3087

Als ik had geweten hoe mijn leven er die zes jaar uit zou zien, had ik meer gegeten. Ik zou niet hebben geklaagd over het feit dat ik mijn tanden moest poetsen of in bad moest of over het feit dat ik elke avond om acht uur in bed moest liggen. Ik zou meer hebben gespeeld. Meer hebben gelachen. Ik zou mijn ouders hebben vastgehouden en hebben gezegd dat ik van hen hield. Maar ik was tien jaar en ik had geen idee van de nachtmerrie die ons te wachten stond. Wij geen van allen.

Een dertienjarige Joodse jongen blijft moederziel alleen achter, wanneer zijn ouders worden opgepakt  bij een razzia.

Yanek wordt gedeporteerd naar Plaszów. Een bang kind tussen duizenden gevangenen.

Yanek en zijn medegevangenen moeten, met een lege maag, uren en uren lang werken in de zoutmijnen van Wielliczka.

In Trzebinia wacht er na een dag hard werken geen bed, geen matras, geen kussen en zelfs geen deken.

In Birkenau overleeft Yanek de gaskamer. Na drie concentratiekampen is hij geen mens meer maar een nummer, B-3087.

In Auschwitz moet Yanek machteloos toezien hoe zijn vriend Fred voor zijn ogen wordt opgehangen. 

Met duizenden medegevangenen loopt Yanek zes dagen door de sneeuw naar Sachsenhausen. Velen overleven de dodenmars niet.

In veewagons wordt Yanek, met honderden andere gevangenen, vervoerd naar Bergen-Belsen. Velen sterven onderweg aan honger, uitputting en zuurstofgebrek. Yanek is inmiddels niet bang meer voor de dood.

De kampcommandant van Buchenwald bezit een dierentuin en behandelt zijn gevangenen ook als beesten.

In kamp Gross-Rosen verliest Yanek een knoop van zijn oude versleten jas, zijn straf is twintig zweepslagen.

Yanek maakt, ondanks zijn verwondingen en slechte conditie, een tweede dodenmars. In Dachau wacht hem gelukkig niet de dood, maar de Amerikaanse bevrijders!

Het boek is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Yanek (Jack) Gruener. Jack bouwde na de Tweede Wereldoorlog een nieuw leven op in Amerika. Samen met zijn vrouw Ruth trok hij door het land om jongeren over de Holocaust te vertellen, zodat ook zij nooit zullen vergeten wat er is gebeurd.

Zelden heeft een jeugdboek mij zo geraakt. Het boek zou in geen enkele schoolbibliotheek mogen ontbreken.