De dans ontsprongen

De Keuze is een verhaal over overleven. Edith Eva Eger overleefde niet alleen Auschwitz, ze wist zich ook na de oorlog staande te houden. Als psychologe (en ervaringsdeskundige) hielp ze haar cliënten te overleven door hen te laten zien dat ze altijd een keuze in het leven hebben. Een keuze die hen kan bevrijden van hun boosheid, pijn, angst en verdriet.

318: Je kunt niet veranderen wat er is gebeurd, je kunt niet veranderen wat je hebt gedaan of wat je is aangedaan. Maar je kunt ervoor kiezen hoe je nú leeft. Je kunt ervoor kiezen om vrij te zijn.

Edith groeit op in Hongarije. Ondanks de oorlogsdreigingen hebben Eva en haar twee zussen een goede jeugd. Eva is 16 als ze met haar zus Magda en hun moeder naar Auschwitz wordt gestuurd.  Hier doen de zussen er alles aan om te overleven. Omdat Edith een talentvol danseres is, moet ze op een avond voor Jozef Mengele dansen. Als dank ontvangt ze een heel brood die ze met de vrouwen uit haar barak deelt.

243: Lang geleden wees Mengeles vinger mij in de richting van mijn lot. Hij koos voor mijn moeders dood, hij koos voor Magda’s en mijn leven. Bij deze selectie ging het om leven of dood, de keuze was nooit aan mij. Maar zelfs toen, in mijn gevangenis, in de hel, kon ik kiezen hoe ik reageerde, kon ik mijn daden en woorden kiezen, kon ik kiezen welke gedachten ik had. Ik kon ervoor kiezen om tegen het prikkeldraad te lopen, ik kon ervoor kiezen om mijn bed niet uit te komen. Of ik kon ervoor kiezen om te vechten en te leven.

Edith en Magda overleven Auschwitz. Terug in Hongarije blijkt ook zus Klara nog in leven te zijn. Na een tijd van lichamelijk herstel durven ze alle drie weer naar de toekomst te kijken. In 1946 trouwt Edith met Béla en al snel krijgen ze een dochter. Terwijl ze op het punt staan naar Israël te emigreren, maakt Edith plotseling een andere keuze; ze wil net als haar zus Magda naar Amerika, desnoods zonder haar man.

152: Lieve Béla, begin ik, wat ik ga zeggen zal niet gemakkelijk zijn om te horen. Op geen enkele manier kan ik de pijn verzachten. Ik heb mijn keuze gemaakt. Ik ga niet met je mee. Ik ga met Magda naar Amerika.

Gelukkig blijft Béla bij Edith en samen bouwen ze in Amerika een nieuw leven op. Er volgen nog twee kinderen en het gezin maakt een mooie tijd door. Maar dan krijgt het stel huwelijksproblemen. Edith bemerkt dat ze haar verleden niet goed heeft verwerkt. Ze maakt opnieuw een keuze. Edith besluit haar verleden te accepteren en achter zich te laten en stort zich op haar studie psychologie. 

204: Er was geen reden om mezelf beperkingen op te leggen, om op mijn leeftijd mijn keuzes te laten begrenzen. Ik luisterde naar wat het leven van mij vroeg, en dus behaalde ik in 1974 mijn masterdiploma op het gebied van leerpsychologie en promoveerde ik in 1978 in de klinische psychologie.

Edith wisselt haar levensverhaal af met aangrijpende verhalen uit haar eigen psychologiepraktijk. Als ervaringsdeskundige weet ze wat het is om gevangen te zitten in onverwerkte gevoelen. Edith laat haar patiënten zien dat de deur van een geestelijke gevangenis altijd open staat. Het is haar taak als therapeut om hen veilig door het prikkeldraad te begeleiden, naar een Leven in vrijheid.

22: We worden niet een slachtoffer door wat er met ons gebeurt, maar doordat we ervoor kiezen om vast te houden aan onze slachtofferrol. We ontwikkelen de denkwijze van een slachtoffer. Wanneer we kiezen voor de beperkte denkwijze van het slachtoffer, worden we onze eigen gevangenisbewaarders.

Ik vond het een mooi en hoopvol verhaal. Ik denk dat dit boek een steun kan zijn voor mensen die, door gebeurtenissen in hun leven, beschadigd zijn. Ik hoop dat ook zij iemand vinden die helpen kan het prikkeldraad door te knippen; het leven is veel te mooi!

186: We kunnen er niet voor kiezen om de duisternis te laten verdwijnen, maar we kunnen ervoor kiezen om het licht te koesteren.