Au Revoir loes!

Michelle Visser sluit met Geluk komt in de zomer haar drieluik over Anneloes Beekman af. Anneloes vertrok enkele jaren gelden, na haar scheiding, naar het Franse dorpje Pommiers om er een chambres d’hotes te beginnen, Het huis met de blauwe luiken. In 2017 liet Michelle Visser ons met het boek Een lucht vol Franse dromen achter met een hoop vragen. Na twee heerlijke feelgood verhalen had Anneloes een hoop vrienden gemaakt in Nederland die allemaal met smart op antwoorden wachtten. Wordt het wat met Anneloes en haar klusjesman Sjoerd? Zal Brigitte haar geluk vinden in Parijs? Komt het weer goed tussen Julie en haar man? Welk verhaal zit er achter de twee oude koffers die Loes in haar schuurtje vond? En zal het oude bosvrouwtje nog in leven zijn?

Het gaat goed met Loes. Ze is helemaal ingeburgerd in Pommiers en haar B&B loopt inmiddels lekker. Ook verdient ze een aardig zakcentje bij als makelaar; ze weet namelijk als geen ander welke huizen op het platteland geschikt zijn als vakantiewoning. Haar vriend Sjoerd is toe aan en volgende stap in hun relatie maar Loes is hier nog wat terughoudend over.

Madeleine

Regelmatig neemt Loes een momentje voor zichzelf, waarbij ze een kop thee of koffie inschenkt en een madeleine eet. Toevallig was het deze week bij de Lidle weer Franse week en verkocht de broodafdeling versgebakken madeleines. Dus nam ik ook eens 'Loes momentje'. Tijdens het eten van het cakeje proefde ik de overeenkomsten met Michelle Vissers boek. Beide zijn eenvoudig, luchtig, goed van smaak, hebben een hard randje en zijn heerlijk zoet. Het bolle buikje van het cakeje deed me natuurlijk aan Sjoerd denken…..Het harde randje in het verhaal bestond uit de aanslagen die enkele jaren geleden in Frankrijk zijn gebeurd; onder andere in de metro, het bestelbusje dat bij een vuurwerkshow inreed op de toeschouwers, Charlie Hebdo en Bataclan. Loes en haar vriendin Julie waren op het moment van de Bataclan aanslag in Parijs. Op 13 november 2020 is dit alweer 5 jaar geleden. Tijdens het lezen besef je hoe snel je dit alles weer vergeten bent. Het was goed om hier weer even bij stil te staan.

Twee oude koffers

Loes heeft, enkele jaren geleden, tijdens het opknappen van haar schuur twee koffers gevonden. De koffers waren van de joodse vluchtelingen Benjamin en Mirjam Goldstein. De vader van bosvrouwtje Henriette en de oom van buurman Leclerc hadden het stel veilig de Zwitserse grens overgebracht. Tijdens deze actie is Leclerc om het leven gekomen. De bewoners van Pommiers hebben nooit iets geweten van hun heldenrol. Nu zijn de Amerikaanse dochter en achterkleinzoon van de Goldsteins naar Pommiers gekomen om de familieleden van hun helpers te bedankten. Natuurlijk logeren Hope en Jamie in de nieuwe gastenverblijven van Loes en Sjoerd!

Het verhaal van de koffers raakte me. Over enkele weken gaan we stolpersteine in ons dorp plaatsen voor enkele joodse families. Twee jaar lang zijn we op zoek geweest naar hun verhalen. Drie families werden met hulp van dappere smokkelaars, zoals Leclerc en de vader van Hennriëtte, naar Frankrijk gebracht om hier de grens naar Zwitserland over te kunnen steken. Helaas hadden zij niet zoveel geluk als Benjamin en Mirjam Goldstein en hebben de oorlog niet overleefd. Ook ik mocht onlangs enkele spulletjes aan twee nabestaanden teruggeven. Dit was een bijzonder en emotioneel moment, de geschiedenis kwam ineens zo angstvallig dichtbij. Bij deze ontmoeting had ik dus opnieuw een ‘Loes momentje’; ik wist precies wat er in Loes omging toen ze Hope en Jamie in haar huis verwelkomde. https://stolpersteinenoordwijk.nl/

Wat ik erg mooi vind bij deze serie is dat de covers zo goed aansluiten bij het verhaal. Blz 141: Loes loopt naar buiten en neemt plaats op het bankje tegen de muur, onder de overkapping met de blauweregen. De paarse bloemtrossen zijn al verdwenen maar het overvloedige blad zorgt voor een mooie schaduwplek. Het is alweer tijd om een beetje te snoeien, ziet ze, want de plant mag een eyecatcher zijn, maar hij moet niet het hele huis gaan overwoekeren. Loes krijgt tranen in haar ogen; ze houdt zo veel van deze plek. De verdwaalde kip van buurvrouw Renard op het bankje maakt het plaatje echt af!

Alle verhaallijnen uit de vorige twee boeken komen in dit laatste deel prachtig samen. Het is duidelijk dat Loes haar Franse dromen waargemaakt heeft! Toch hoop ik stiekem dat Loes over enkele jaren nog eens wat van zich laat horen.

Tijdens de zomervakantie logeerde ik een weekje bij Loes, https://www.hebban.nl/spot/boeken-met-een-ster/nieuws/een-weekje-chez-loes

Loes deed mee aan het programma B&B van omroep Max, https://www.hebban.nl/spot/boeken-met-een-ster/nieuws/een-lucht-vol-franse-dromen-michelle-visser-2