Rondreis Israël deel 2

op 31 december 2020 door Boeken met een ster

Uit eten met Stephan Abarbanell

Net als Nederland zit Israël in een lockdown. Winkels, restaurants, markten en toeristische plekken zijn gesloten. Daarom maakte ik het afgelopen jaar een virtuele rondreis! Het enige wat ik daarvoor nodig had, waren een stapel mooie boeken, een computer en een goed gevulde koelkast! Mijn eerste vakantieweek: https://www.hebban.nl/spot/boeken-met-een-ster/nieuws/rondreis-israel-deel-1

Terug naar Jeruzalem

Peter Stephan Jungk was een betere gids dan Arnon Grunberg vorige week. In Terug naar Jeruzalem bezocht ik niet alleen alle hoogtepunten van de stad, ook maakte ik een bruiloft, een begrafenis en een les aan de thoraschool mee. Als hoogtepunt at ik bij een orthodox- joodse familie een ontbijtje in een echte Loofhut (soeka). De Joodse hoofdpersoon van het boek maakte een zoektocht, naar heden, verleden, geloof, familie, vriendschap en een geschikte partner. Allemaal interessant thema’s die helaas verwerkt waren in een rommelig verhaal.

Blz 28: We zaten in de soeka, rondom een tafeltje, het was warm binnen. We aten als ontbijt karper, zoetzure saus, rijst met kerrie, salade en dadelkoeken.

TLV: Bij het zien van dit ontbijt vroeg ik mij af of Jigal krant ook een lekker recept had voor een ontbijtje. Ja hoor, een Israëlische salade met Hüttenkäse en za’atar. Volgens Krant is het in Israël heel normaal om met een salade te ontbijten. Wat tomaat, komkommer, paprika, peterselie en kruiden aangevuld met en kwarkachtige kaas en je hebt een heerlijk ontbijt. Een glaasje versje sap en een cappuccino erbij en mijn dag kan beginnen!

Koningskind

Met Selma Noort ging ik terug in de tijd. Drieduizend jaar geleden leefden in Israël een koning, hij was machtig, wijs en heel erg rijk. Koning Salomo had nooit genoeg altijd wilde hij meer; meer geld, meer land, meer paleizen en meer vrouwen. Op een kwade dag viel zijn koningsoog op het vijftienjarige meisje Lydia. Negen maanden later beviel het meisje van een Koningskind, Zissel. Zissel kon niet spreken en had een misvormd handje (een reigerpootje). Lydia trouwde met een oude weduwnaar die zich als een liefdevolle vader over Zissel ontfermde. Het gezin adopteerde ook een weggelopen slavenjongen, Jabin. Jabin en Zissel hadden een heel hechte band; ze spraken gebarentaal met elkaar en communiceerden door middel van fluittonen. In Koningskind wordt er niet veel gegeten. Wel komt er enkele malen een Israëlische vrucht in het verhaal voorbij, de granaatappel. En daar kun je lekkere dingen mee maken!

Blz 155: Ze kregen een kamer voor hen samen met een groot bed erin. Olielampjes aan de muur en een tafeltje waarop een waterkruikje, twee nappen en een schaal granaatappels stonden.

Blz 186: Bracha ging aan het tafeltje zitten, pulkte ongenodigd de rode zaden uit een van de granaatappels die op de schaal lagen en begon tegen Lydia te babbelen alsof ze op bezoek was.

TLV: Jigal Krant gebruikt vaak granaatappelpitjes bij het garneren. Ook maakt hij een heerlijk toetje met granaatappelpitjes, melasse en siroop, Malabi. Dit toetje is ondanks de vele calorieën een blijvertje. Heerlijk!

Het licht van die dagen

Van Stephan Abarbanell kreeg ik een interessante lezing over het Midden-Oosten. Toen Robert Landauer als student in een kibboets werkte, redde een jonge Palestijnse man hem het leven. Jaren later komen de twee mannen elkaar bij toeval weer tegen in Berlijn. Tamimi vraagt Robert op zoek te gaan naar zijn verloren liefde, Sahira Hatoum. Robert reist eerst naar Libanon waar hij een oud-collega uit Amerika om hulp wil vragen. Echter, de christelijke Al-Soury is een bekend politicus geworden en probeert te verhinderen dat Robert zijn onderzoek voortzet. Tijdens zijn reis krijgt Robert hulp van een Nederlandse journaliste van de Volkskrant, Mila. Wanneer hij enige tijd later samen met Mila zijn onderzoek is Israël voort wil zetten, wordt hij geschaduwd door de veiligheidsdienst. Al snel wordt duidelijk dat Tamimi veel informatie voor hem achtergehouden heeft. Ondanks dat bijt Robert zich in het onderzoek vast. De informatie die hij verzamelt werpt voor Robert een nieuw licht op de Israëlisch-Libanese kwestie. Veertig jaar geleden bekeek hij de zaak door zijn Joodse ogen.

In Het licht van die dagen gaan de hoofdpersonen uiteten in het Mendeli Street Hotel (restaurant Mashya) Tel Aviv. Blz 195: Het eten was goed, maar ergens tijdens het etentje waren de contouren van de gerechten op tafel vervaagd en liepen ze in elkaar over; tahin, rode tonijn, pinboompitten, labaneh, lamsvlees, erwtjes, Libanese couscous……

TLV: In TLV staan veel kleurrijke foto’s van gezellige restaurants, eettentjes en marktkraampjes. Van bovenstaande gerechten maakte ik de labaheh, couscous en tonijnsalade.

De amandelboom

Met Michelle Cohen Corasanti bezocht ik de bezette Palestijnse gebeiden. Wanneer zijn vader gevangengenomen wordt, verlaten Ichmad Hadid en zijn broertje Abbas school. Ze gaan voor een hongerloontje werken in de bouw om hun familie te kunnen onderhouden. In de avonduren volgt Ichmad wiskundeles. De jongen heeft zoveel talent dat hij een studiebeurs wint. Nu staat hij voor een groot dilemma. Na zijn studie zou hij genoeg geld verdienen om het gezin te kunnen onderhouden, maar hoe moeten ze rondkomen als hij op de universiteit zit? Het is een ontzettend ontroerend verhaal. Het is indrukwekkend te lezen hoe verschillend alle leden van het gezin Hadid denken over het bereiken van rust en vrede in het land. Een ding wordt duidelijk; vrede begint met onderwijs!

In De amandelboom wordt heel wat gegeten. Ichmads moeder kookt met liefde, ze weet met weinig geld haar vele kinderen te voeden. Ichmads vrouw Yasmine is een Oosterse keukenprinses. Samen met haar vriendin Justice opent ze in Amerika een bakkerij met specialiteiten uit het Midden-Oosten met de naam 'Gebak voor vrede'.

Blz 83: Toen we de heuvel afliepen, zweefden uit elk huis geuren van gegrild lamsvlees, knoflook en groentengerecten naar buiten. Abbas hield zijn hoofd omlaag. Iedereen was voorbereidingen aan het treffen voor het feestmaal. 'Denk je dat mama een speciale maaltijd heeft bereid?' vroeg hij met een hoopvolle klank in zijn stem. Ik duimde voor hem dat ze dat had gedaan. We leefden op amandelbrood, amandelboter, amandelen met rijst, rauwe aandelen, geroosterde amandelen en amandelsoep.

Blz 279: De geur van pitbrood zweefde door het huis. Op tafel stonden borden en schaaltjes mezze (kleine gerechtjes): baba ganoush, hummus, tabouleh, geitenkaas en falafel. Op het fornuis stond haar moussaka te pruttelen: een stoofschotel van aubergine, tomaat en kikkererwten.

Blz 280: Toen de schaaltjes mezze leeg waren, ruimde Yasmine de tafel af. Daarna schepte ze haar moussaka op vier borden en zette die voor ons neer. Justice nam een hap, sloot haar ogen en genoot van de smaak. 'Dit is de beste ratatouille die ik ooit heb geproefd.'

TLV: Passend bij dit verhaal maakte ik Jigal krant's witte chocoladetaart met amandelen en limonchello (die overigens te lekker was.....), baba ganoesj en ratatouille of was het nu toch moussaka? In het kookboek van krant staat een foto van een schaaltje malabi bovenop een backgammonbord (zie filmpje). Backgammon is een populair spel in Israël. Ichmad hamid was als elfjarige jongen zelfs de backgammonkampioen van het dorp!