Flirten met de waanzin
Ik ben Bohse. Ik sta aan het hoofd (nou ja) van een gezin van zes: man en vrouw, twee dochters, een zoon en ook nog een canis lupus familiaris. Die laatste is een hond, een golden retriever - geweldig beest, vadsig als de hel, maar mijn enige ware bondgenoot in onze roedel.
Eerlijk gezegd ben ik enkel in naam het gezinshoofd, want in werkelijkheid zwaait mijn echtgenote al meer dan 25 jaar de scepter. Je zou het haar niet nageven als je haar ziet - op een kwaaie dag haalt ze nauwelijks 1 meter 60 en weegt ze amper 55 kilogram - maar ze is onze raad van bestuur, de personeelsafdeling én het uitvoerend comité in een en dezelfde compacte persoon.
Ikzelf, ik sta in de voedselketen ergens tussen onze jongste dochter en de hond. Een prima plaats, vind ik persoonlijk, want zo zijn de verwachtingen naar pa toe nooit overdreven hoog en kan ik mooi in de luwte blijven. Doorgaans drijf ik gewoon mee met het tij, meer niet. Ik sta weliswaar samen met mijn vrouw in voor het gezinsinkomen en een aantal huishoudelijke taken, maar verder kan ik lastige beslissingen vlotjes uit de weg gaan en heb ik tijd zat omdat mijn vrouw de meeste dingen aanstuurt, financiën inbegrepen, met alle kopzorg die daarbij komt kijken. En dat geeft mij dan weer ruimte om te schrijven. Wie is er dan de slimste?
Bekijk de website
