Een buzz is toch altijd speciaal. Een grote groep deelnemers krijgt een boek opgestuurd en mag daar dan mooie foto's van maken en mee aan de slag op social media. De leesclub is een extraatje in dit geval, maar de fanatiekelingen deden lekker mee en maakten ook daar een feestje van.

Het boek

We lazen met zijn allen De goede grap van Norman Foreman van Julietta Henderson. Een roman die moeilijk in een hokje te stoppen is en die tussen Feelgood en Literatuur in hangt. Wat niets uitmaakt natuurlijk, want lekker lezen is lekker lezen. 

De 12-jarige Norman en zijn beste vriend Jax waren een legendarisch komisch-duo-in-wording, met als doel over vijf jaar optreden op het Edinburgh Fringe Festival. Maar als Jax onverwacht overlijdt, stort Normans wereld in. Hij besluit als eerbetoon aan Jax om alsnog op te treden op de Fringe, niet over vijf jaar, maar over vijf weken. Zijn moeder wil niets liever dan Norman steunen, dus laden ze de auto in (en haar tachtigjarige collega – lang verhaal) en gaan op weg. Norman heeft alleen nog een verrassing voor zijn moeder: hij wil onderweg op zoek gaan naar zijn vader, die al voor zijn geboorte uit beeld was…

Je leest het al. Dit boek belooft genoeg avontuur en zeker ook wat emotionele momenten.

De leesclub 

De cover liet de meeste lezers een beetje onberoerd. Niet lelijk, maar ook niet superspannend of in die mate aantrekkelijk dat hij onweerstaanbaar is op het moment dat je hem in de boekhandel ziet. Toch was bijvoorbeel Harriet wel heel erg getriggerd door de cover: "Het is vooral een cover die de aandacht trekt door de grote rode letters met de naam Norman Foreman, je ogen worden er vanzelf naar toe getrokken. Ik zou dan ook zeker wel dit boek even oppakken in de boekhandel om de achterflap te lezen." 
De jongen met de koffer roepen wel meteen een gevoel op. Ze stralen iets eenzaams uit, zoals Bronja aangeeft. 

Als je start met het lezen van een boek, zijn er onmiddellijk bepaalde elementen die je aantrekken (of afstoten maar laten we daar niet van uit gaan). Bij De goede grap van Norman Foreman is het voor Nicole heel duidelijk: "Ik houd van boeken over echte mensen en familieverhoudingen. In beide hoofdstukken proef je de liefde van de moeder voor de zoon (Sadie voelt de druk van het litteken wegtrekken als zij haar zoon in haar handen houdt) en de aandoenlijke liefde van de zoon voor zijn moeder (als hij haar voelt kan hij zich ontspannen). Een lach en een traan. Sympathieke hoofdpersonen." Corina hield vooral van de stijl: "Maar beide (hoofdstukken) vooral met veel humor geschreven. En vooral dat sprak mij heel erg aan."
Eigenlijk was iedereen wel nieuwsgierig geworden. Door de wisselende perspectieven van moeder en zoon én door de inhoud. Waar gaat dit heen?

Het boek bevat veel humor, en meer specifiek ook veel namen van Comedy-sterren. Ik vroeg de deelnemers aan de leesclub of ze wel eens comedy keken en wat hun favoriete scène/comedyster dan was. Het bleek dat niet alle lezers comedyfans waren zoals Norman, maar de links die werden gedeeld zorgden bij mij in ieder geval voor een grote glimlach op mijn gezicht. Dank jullie wel!

Na het lezen van het boek kon er meer gezegd worden over de schrijfstijl. Wat was er naast het gebruik van de humor opvallend? Lisanne was matig enthousiast over de stijl: "Ik had soms wat moeite met de zinsopbouw of de lengte van de zinnen, maar als je een tijdje leest dan merk je daar niets meer van. Ook het begin vond ik wat stroefjes." Barisca had er het volgende over te zeggen: "Het boek is in vertelstijl geschreven. Dus geen lange zinnen of moeilijke woorden. Want Sadie en Norman vertellen ons het verhaal. Daardoor vond ik het een prettig geschreven en makkelijk te lezen boek."
De meeste lezers vonden het een prettig boek om te lezen. Mede door de niet al te moeilijke stijl en de vlotheid waarmee het boek daardoor kon gelezen worden.

Iemand gaf het al aan bij de eerste hoofdstukken. Comedyregel nummer één, waarvan je denkt dat die gevolgd wordt door een nummer twee, wordt gevolgd door vele comedy regels nummer één. Allemaal wijze levenslessen in een leuke verpakking. Maryan had als favoriete regel 'Wees altijd maar alleen jezelf', Renate koos 'Probeer het gewoon, voor hetzelfde geld vinden ze het leuk' en Mies koos de belangrijkste 'geef nooit op'. Mooie raadgevingen, waar we het samen over hebben gehad en die velen van ons aanspraken en enige diepgang aan het boek gaven. 

Sadie en Norman zijn de hoofdpersonages in het boek. In vraag 6 vroeg ik de lezers wat ze van de uitwerking van deze personages vonden. Daar had Marjolein het volgende over te zeggen: "Voor de diepgang van het boek zijn ze goed neergezet, het boek schurkt tegen feelgood aan, dan hoef je niet een hele diepe inkijk in een persoon. Door de toegankelijke manier van schrijven leer je ze makkelijk kennen." Ook Marja vindt de personages genoeg diepgang hebben: "Gaandeweg het verhaal leer je ze steeds beter kennen met al hun onzekerheden over hun leven, ervaringen, verwachtingen en verdriet."
De nevenpersonages brachten ons vaak in vervoering, maar wat was nu het allerleukste nevenpersonage? Zijdevlinder kiest voor Leonard: "Leonard neemt de vaderrol in het verhaal in voor Sadie en Norman. En dat laten ze enorm toe. Ze vertrouwen hem als een echte pater la familias." Eigenlijk koos bijna iedereen voor Leonard, want ook Wendy sprak haar bewondering uit: "Leonard, wat krijgt die man een plaats in mijn hart, zijn doorzettingsvermogen ongelofelijk maar ook zijn puurheid."

Het thema rouw/verlies neemt een grote plaats in, ook hier zijn de lezers vrij eensgezind over. Qua ontbrekende thema's wordt faalangst genoemd door Evelien en Wendy en Marjolein geven aan dat de zoektocht naar Norman's vader beter aangepakt had kunnen worden, maar de andere lezers hadden niet het idee dat er een thema niet in balans was of beter uitgewerkt had moeten worden. 

Na het lezen van een boek, zakt het al snel wat weg. Toch konden de lezers nog heel goed bepaalde scènes terugroepen. Eigenlijk kwam bijna iedereen met iets anders aan. De één ging voor het onsmakelijke, en de ander voor iets heel grappig, en nog weer anderen met een beeld wat droefheid opriep. Mooi om te zien dat iedereen ook andere dingen uit het boek oppikt en heeft onthouden. 

De eindoordelen

Een greep uit de quotes:

Als grote fan van Norman blijf je maar pagina’s omdraaien en voor je het weet ben je aan het eind!
Thema's als verdriet en rouw krijgen een goede plek en niet alles heeft een happy end. Het mag daarom best feelgood voor gevorderden genoemd worden.
Het is een verhaal geworden dat binnenkomt, zowel emotioneel, als humoristisch. De erin voorkomende karakters sluit je in je hart.
De Goede Grap van Norman Foreman is een hartverwarmend verhaal over de liefde tussen moeder en kind, de kracht van vriendschap en de noodzaak van acceptatie.
Het is meer dan een oppervlakkige roadtrip door de thema’s die aan de orde komen.

Er zijn zeer veel ****-recensies geschreven en dat is alleen maar leuk! Het gemiddelde kwam op een 3,9 uit de 33 beoordelingen die gedaan zijn.