Soms kan een moeras verzwelgend zijn, een wildernis waar je niet meer uitkomt. En laten Evy en Karina, coördinatoren van deze leesclub, daar nu last van gehad hebben. Een moeras van boeken en activiteiten waardoor het schrijven van dit eindverslag enigszins wegzonk in de verzwelgende donkerte van het moeras. Maar net zoals er altijd een uitweg is uit het moeras, is dat er uiteraard ook voor ons.

Medio mei was het zover, 50 enthousiaste Buzzers lagen voor de brievenbus te wachten tot hun nieuwste Buzz-boek Dochter van het moeras door (of bij sommigen ‘in’) de brievenbus zou vallen. Op 19 mei meldde Danielle Hensen zich als eerste in het buzzcafe, direct gevolgd door Kees van Duyn. Het sprookje van Andersen, Dochter van de moeraskoning, was aanleiding voor het eerste discussiepunt, want wie kent het en waar komt het eigenlijk vandaan? Kees van Duyn gaf de link naar de informatie en stelde gelijk zelf de volgende vraag “Is het nu een thriller of meer een waargebeurd verhaal?”. Zowel DW van Heumen, Annette Overvoorde, Jessica en LianneV zijn van mening dat het in ieder geval leest als een waargebeurd verhaal.

Jack Vermonden: “Het feit dat dit eigentijdse en huiveringwekkende verhaal aansluit bij een obscuur Scandinavisch sprookje van Hans Christian Andersen was vindingrijk en gewoon perfect.”

En dan is het tijd voor de discussie. Over één ding zijn we het vrijwel allemaal eens. De cover is prachtig. Voor Iselle K is het alsof je je in het moeras waant en net als haar roemt ook Pauline 81 het feit dat de cover op de binnenkant doorloopt. Het sprookje, waar het boek mee start, is niet voor iedereen even duidelijk. Katrijn wordt er nieuwsgierig naar, maar voor Jacqueje en LianneV voegt het weinig toe. En Danielle Hensen noemt het jammer dat er online vrijwel niets over het originele sprookje te vinden is. Uiteraard spraken we ook over het Helena, hoofdpersonage van het boek. Renate omschrijft haar als een overlever, die graag goed wil doen en daarvoor bereid is naar zichzelf te kijken en voor Jack Vermonden is ze een prachtig, complexe protagonist, een compositie gevormd door haar omgeving, vader, isolement en haar gebrek aan begrip voor een ander leven dan het hare.

Karin Vinck: “Naar mijn gevoel is de zoektocht naar haar ontsnapte vader misschien zelfs ondergeschikt aan het verhaal over Helena’s jeugd.”

Dochter van het moeras is aangekondigd als een thriller, maar maakt Dionne de verwachtingen die men daarbij heeft wel waar? Cliffhangers waren er voor de meeste lezers in ieder geval niet. Voor Oade zaten de spannende momenten vooral in de flashbacks naar de jonge Helena, terwijl Lianne V hierbij juist enige momenten tijdens de klopjacht noemt. En Karin Vinck voelde een onderhuidse spanning en een grote drang om het boek uit te lezen ook al is het voor haar geen “typische” thriller terwijl DW van Heumen juist meer het gevoel had een roman dan een thriller te lezen, wat voor haar overigens niets afdeed aan de kwaliteit van het boek.

Maaike: “Dochter van het moeras is meer een psychologische roman, dan een thriller. Het verhaal gaat in je hoofd zitten en knaagt daar nog een tijdje door, terwijl je alweer bezig bent met alledaagse dingen.

De beeldende schrijfstijl van Karen Dionne wordt door veel lezers geroemd, voor Kees van Duyn voelde het zelfs alsof Dionne alles zelf had meegemaakt. Annette Overvoorde geeft aan dat Dionne zo beeldend weet te schrijven dat het voelt alsof je als lezer aanwezig bent. Reden voor ons, coördinatoren, om ook te vragen hoe geloofwaardig men het boek ervaren heeft. LianneV moest zichzelf af en toe wel even vertellen dat het niet waargebeurd is, voor haar is het boek heel sterk

neergezet en ook DW van Heumen geeft aan dat het leest als een geloofwaardig waargebeurd verhaal. Voor Annette Overvoorde blijkt de combinatie van de gruwelijkheden en verdenkingen, het ineens aanwezige begrip voor haar moeder en de ratrace te veel van het goeie, waardoor het niet meer geloofwaardig overkomt.

Annick Morel: “In de eerste helft van het boek is er van spanning nog niet veel te merken waardoor ik me begon af te vragen wat er nu voor ging zorgen dat dit boek een thriller is. Ongeveer in de helft van het boek bouwt de spanning op en gaat het vooruit als een trein.”

annaB: “Ik vond het boek totaal niet spannend,en het verdient de titel ‘thriller’ mijns inziens niet. Het boek is wel prettig geschreven en leest lekker weg, maar de spanning ontbreekt. Dat is mij wel tegen gevallen.”

Met de intro van Helena, die gelijk aangeeft dat het haar verhaal is en niet dat van haar moeder, wordt de toon al enigszins gezet. Dat maakte Evy erg nieuwsgierig naar hoe de lezers stonden tegenover de moeder van Helena en de houding die zij er naar elkaar op na hielden. Voor Danielle Hensen is juist deze start het hele verhaal blijven storen, dat het alleen om Helena draaide en ze verwacht dat het boek meer inhoud had gekregen als de aandacht beter verdeeld was geweest. En ook DW van Heumen had graag meer over de moeder willen weten, een naam om te beginnen was leuk geweest. Katrijn en Karin Vinck kunnen toch wel enigszins begrip opbrengen voor de manier waarop Helena met haar moeder omgaat en de bewondering die ze voor haar vader heeft, die haar uiteindelijk allerlei dingen leert.

Ilse Mertens: “Het verhaal is opgebouwd vanuit 2 perspectieven. Enerzijds het verleden van Helena, de tijd dat ze nog in het moeras woonde. Hierin wordt nauwgezet en gedetailleerd beschreven hoe haar leven daar was. Dionne geeft ook mooi de relaties binnen het gezin weer.”

En dan moet er toch een eindoordeel volgen. En blijkt al in de leesclub dat Dochter van het moeras zeer verschillend is ervaren door alle lezers. Vooral als het gaat om het inlossen van verwachtingen is Dionne daar maar matig in geslaagd. Waar Karin Vinck juist meer van het boek genoten heeft dan ze had verwacht zorgde bij Annette Overvoorde het personage soms voor irritatie en ook had het verhaal voor haar eerder mogen stoppen. En Ook Danielle Hensen had naar aanleiding van de cover en de achterflap verwachtingen die zeker niet ingelost werden, net als Karina die toch wel de verwachtte klopjacht maar matig uitgewerkt vond.

Een uiteindelijk oordeel van de buzzers bestaat natuurlijk uit meer beoordelingen dan alleen die van de actieve leesclubdeelnemers, maar voor hen die ook actief in de discussie waren willen wij als coordinatoren wel een extra bedankt uitspreken. Met een totale beoordeling van 3,8 sterren (dus een kleine vier sterren) sluiten we deze leesclub nu dan echt af.