Met 70 enthousiaste deelnemers werd de HebbanBuzz gestart met Zeg maar Joe van Martin van Es en Andrew Crofts.

In het kort

Na twaalf minuten duisternis duikt hoofdpersoon Joe op in het Nieuw-Zeelandse Christchurch,. Al snel trekt deze intrigerende Joe de aandacht overal naar zich toe. Deze actuele roman gaat over hoe het zou zijn als Jezus terug zou komen op aarde. En dan niet zoals de Bijbel voorspelt, maar gewoon in een eigentijdse, moderne versie. Wat zou hij vinden van onze samenleving, wat zou hij doen? En hoe zouden wij op hem reageren? Daar waren de buzzdeelnemers natuurlijk ontzetten benieuwd naar en men maakt een vlugge start met lezen.

Wat de lezers vonden

Al gauw kwamen de eerste indrukken binnen en zelfs de eerst lezers die het boek uit hadden. Het leestempo was vlot, want het fijne lettertype en de korte overzichtelijke hoofdstukken werd heel erg gewaardeerd onder de lezers. De opbouw werd ervaren als prettig door de chronologie. De introductie van Joe op aarde vond men een spannend gegeven, maar ietwat kort door de bocht. Het had wat meer uitgebreider gemogen en wat minder naïeve personages mogen hebben.

Het begin bestond uit het leren kennen van personages. Verhaallijnen sprongen van het ene karakter naar het andere, letterlijk van allerlei kanten in de wereld. Al vond de ene lezer dat juist prettig, waren er ook die dat wat verwarrend vonden en moeite hadden erin te komen.

Echter hadden verreweg de meeste deelnemers moeite met het middenstuk. Hier kabbelde het veel en werd het lezen als langzamer ervaren (zelfs saai). Er kwam een gevoel van :”ja nu weten we het wel, we willen verder”. Verder werd er ook genoemd dat de personages te oppervlakkig bleven en dieper uitgewerkt hadden kunnen worden om het geloofwaardiger te maken. Een mooie opmerking van een deelnemer daarin was: “Zelfs de Jezus/Joe heeft geen karakter, blijft een vlakke figuur, dat kun je cool noemen, maar dan de coolheid van een influencer op instagram.” Men kreeg het idee van een soort pamflet of wetenschappelijk opgesomd artikel met daarin de richtlijnen hoe we de wereld kunnen verbeteren.

De komst van het personage “de Oekraïner” bracht het tempo weer wat terug. Er kwam spanning in het verhaal en de verhaallijnen werden goed uitgewerkt naar het einde. Door dit einde kwam er een tweestrijd in de lezers van deze leesclub. Sommige lezers waren erg verrast, doordat het einde net iets anders liep dan verwacht, maar er waren ook lezers die het einde al mijlen ver zagen aankomen en het als een domper ervaarden.

Er zaten ook aardige vondsten in. Zo wordt de link met het bijbelverhaal genoemd, de bijeenkomst van de o zo herkenbare wereldleiders maar die niet bij naam worden genoemd en het idee dat de wereld verbeterd moet worden. Het mooiste uit het boek is daarom de boodschap. Door samenwerking en het opzij zetten van eigen belang, is er een toekomst voor de aarde. Een boodschap vol optimisme en vertrouwen in de mensheid.  Als wereldleiders, geestelijk leiders en innovatieve denkers samenwerken en een beleid vormen, komt er wellicht een positieve verandering. Het boek geeft in ieder geval aanzet tot nadenken, daar waren alle deelnemers het over eens en dat is een mooie conclusie.

Oordeel

Deze Zeg maar Joe-buzz wordt afgesloten met een gemiddelde van 3 sterren gegeven door de lezers.