Terwijl ik dit type is er noodweer losgebarsten en zit ik al typerdertypend te tikken in onze nieuwe serre, met code oranje om de hoek. Het verbouwingsstof zit tot in de nok van het huis en in mijn haar en de vermoeidheid van de voorbije weken komt er uit, maar het einde is bijna in zicht. Zowel voor de verbouwing waar wij in zitten als de rest, want mijn meiden hebben sinds deze week schoolvakantie en na deze laatste week breekt ook bijna vier weken rust aan voor mij. Ik kan je vertellen: we zijn er allemaal aan toe!

Juni was een maand van mijlpalen, laatste keren en tranen. Van geluk en ontroering, dus hier zit een gezegend mens, maar ik ben slecht in afscheid nemen en dat is wat je doet, als je de basisschool verlaat. Mijn oudste dochter ging op kamp (tijd van haar leven gehad), had de eindmusical (fantastisch gedaan!) de laatste schoolweek (één en al pret) en de laatste schooldag met het traditioneel ‘uitglijden’ van een springkussen met glijbaan terwijl de rest van de school ze uitzwaait. De dag dat ze zelf tussen de kleuters stond te zwaaien naar al die grote jongens en meiden lijkt gisteren, nu was ze zelf lijdend voorwerp. Het is bizar. En onvoorstelbaar hoe snel de tijd vliegt. We zeggen het altijd allemaal tegen elkaar, het is ook écht zo en het lijkt naarmate mijn kinderen ouder worden (en ik dus ook) alleen maar sneller te gaan. 

Ik zal jullie de details van het groep 8 eindfeest besparen maar daar kwam de ontlading en waren alle meiden in dikke tranen, terwijl de jongens zich kapot lachten om die ‘gekke emo meisjes’ en vrolijk het afscheidsliedje van hun groep 8 musical nog eens blèrden. Ik kan niet ontkennen dat ook ik een zakdoekje nodig had. Niet alleen om mijn eigen kind, maar gewoonweg ook om het afsluiten van een fantastisch tijdperk. Al die kinderen daar te zien staan van wie er een heleboel al jaren over de vloer komen en met wie je echt bent meegegroeid. Gelukkig gaat zo’n beetje haar hele klas naar dezelfde middelbare school, dus helemaal missen hoeven ze elkaar niet.

Op een steenworp afstand van ons huis (mazzelaar is het, die dochter van mij) gaat ze na de zomer starten met een nieuw hoofdstuk in haar leven. Ze heeft er zin in, is er klaar voor en ik heb het volste vertrouwen in mijn al zo grote meid. En jullie zien, ik ben een beetje in een melancholische stemming, maar wat overheerst is dankbaarheid. Voor haar heerlijke basisschool, het topteam wat het al jaren fantastisch doet, de lieve juffen en meesters voor wie niemand ooit een nummertje is. Voordeel van een klein schooltje, de betrokkenheid is groot. En tot slot, afscheid nemen hoeft nog niet, mijn jongste mag nog twee jaar en daar ga ik met volle teugen van genieten! En van de schoolbieb natuurlijk! ;-)

Genieten van het lezen deed ik tussen alle melancholie, verbouwperikelen en drukte op het werk aanzienlijk minder, maar: het zijn de titels die tellen, niet de aantallen. Dus, na mijn weemoedige verhaal (berg de zakdoeken maar weer op dames) kunnen jullie ein-de-lijk lezen waar jullie echt voor kwamen: mijn gelezen boeken van de maand juni!

28. Oversharing, Jane Fallon

Wie me al een tijdje volgt/meeleest weet dat ik groot fan ben van Jane Fallon, ook wel de koningin van de wraakfeelgood genoemd. Toen deze nieuwe titel verscheen kon ik dan ook niet wachten om hem te lezen, maar eerlijk? Ik ben een beetje teleurgesteld. Laat ik zeggen: het is niet haar beste. Halverwege het boek wordt het beter en zit er wat meer vaart in, maar wanneer je nog niet eerder een Fallon hebt gelezen zou ik beslist niet met deze beginnen. Er zijn betere titels van haar hand! 3 sterren

29. Afscheid voor even, Ellie Dean

Ik hoop dat er nog heeeeel veel delen mogen verschijnen van deze fijne serie, want ik kan gewoonweg geen genoeg krijgen van lieve Peggy en haar warme pension Beachview. Iets aan deze vrouw maakt dat ik zou willen dat ik haar in het echte leven kende, want zij maakt met haar liefdevolle woorden en gebaren de grijze en grauwe oorlogstijd een klein beetje beter. Wat over haar vreselijke zus niet valt te zeggen en dat zorgt voor hilarische conversaties tussen die twee. Het einde in dit boek is zo open als wat, dus een vervolgdeel zit er sowieso in en ik las ergens dat deze gepland staat voor november. Ik kijk er naar uit! 4 sterren

30. De Mystery Guest, Nita Prose

Het lezen van Het Kamermeisje maakte me direct fan van hoofdpersonage Molly. Er schuilt iets liefelijks in haar en haar naïviteit is soms hartverwarmend. Verrast was ik dan ook toen er een tweede deel verscheen met lieve Molly in de hoofdrol. Ze heeft me niet teleurgesteld want ook dit boek, met de dood van een schrijver in het hotel waar Molly werkt in de hoofdrol leest heerlijk weg. Het wie, wat en waar bouwt zich mooi op met daar tussendoor terugblikken naar de jeugd van Molly wat het verhaal een melancholisch tintje geeft. Dikke aanrader en weet iemand toevallig of dit echt een serie is/wordt met nog meer leuks in het verschiet? 4 sterren | Lees een mysterieus boek

31. De perfecte zoon, Freida McFadden

Ik sloot mijn leesmaand af met een fijne psychologische thriller. De onderhuidse spanning bouwt zich goed op en ook al had ik redelijk snel in de gaten welke kant het op zou gaan, het einde verraste toch. Ik vond het wederom een sterk verhaal, mooi beschreven en met een fijne vaart erin. 4 sterren | Lees een gevaarlijk boek, lees een groen boek

Jullie hebben jezelf al door een lang intro geworsteld, dus ik houd het kort.
Komende maand heb ik vakantie, dus naar alle waarschijnlijkheid minder heftige belevenissen en meer boeken. In de koffer gaan een paar fysieke boeken en natuurlijk mijn e-reader mee, mijn Diamond Painting spullen én mijn haakspulletjes, dus vervelen zal ik me zeker niet! Voor wie ook plannen heeft komende maand: fijne vakantie en tot in augustus!