In de vierenhalf jaar dat ik deze Spot bezit is dat wat de maand november me bracht nog niet eerder voorgekomen. Sterker nog, we mogen spreken van een wel heel bijzondere gebeurtenis in de historie van Celesta Leest!. Geen feestelijke overigens, dus voor wie de feesttoeters al tevoorschijn had gehaald, berg ze maar weer op, we hebben geen reden voor een feestje. 

Want in de maand november, die van 2023, las ik uit: 0 boeken. Ja, u leest het goed. Nul, noppes, niks, nada. Geen één!

Oktober liep naadloos over in november en de drukte bleef ...
Vooral ook in mijn hoofd, waardoor er weinig plek bleek voor de rust van een goed boek. Ik begon begin november in De Rozentuin van Tracy Rees. Fantastisch boek, daar lag het niet aan, toch ligt het nog maar voor de helft gelezen op de stapel boeken op mijn nachtkastje. Elke avond dook ik opnieuw in het bijzondere verhaal, om nog net één bladzijde te halen, waarna ik al in dromenland was.
Half november legde ik het boek aan de kant met een goede reden, een Buddyread met Francisca! En nu lukt het haar eigenlijk altijd wel om me uit de leesdip te krijgen, dit keer ... bleef de dip. Het lag niet aan Francisca, nee, het boek bleek nu de boosdoener. En aangezien mijn buddy hetzelfde blijkt te ervaren kan ik zeggen dat het denk ik dus niet aan mij ligt. We komen lastig in het verhaal, ik mis dat gevoel van 'lekker verder' en er blijkt steeds een heleboel anders wat leuker is dan verder lezen. Hij gaat uit, dat hebben we samen afgesproken, maar wanneer is de vraag.
Ook het luisteren staat op een heel laag pitje, iets wat me over het algemeen nog wel minimaal één boek per maand laat optellen bij mij HRC. Ook geen zin an. Niets leuks te vinden om te luisteren, ik luisterde voornamelijk Podcasts deze maand. En die tellen helaas niet mee.

Enfin, zo vaarde Sinterklaas met zijn pieten ons land binnen, versierde ik ons huis, bakte we pepernoten en maakte ik me ondertussen ook nog druk om mijn gezondheid. Met druk en pijn op de borst via de huisarts naar een fietstest die niet kon doorgaan wegens een vermoeden van een afwijking (schrikken!) door naar het ziekenhuis voor een hartecho. Niets mis mee, dus toch weer op die fiets. En ook daar bleek uiteindelijk niets aan de hand. De pijn en druk komt, zoals altijd de afgelopen elf jaar, met grote zekerheid van mijn syndroom van Tietze (ontstekingsreuma aan het borstbeen) maar ik was wel een paar weken en heel wat zenuwen verder. De boeken brachten geen afleiding.

Maar met de bevestiging dat mijn hart helemaal in orde is én het mooie moment van het tekenen van mijn nieuwe contract brak opeens de leeszin weer aan! Ik luister weer (deel 7 van de Veilige Haven serie) en ben begonnen aan mijn eerste kerstboek. Eentje van Jenny Colgan en dat bleek een schot in de roos. Die vrouw trekt mij uit elke dip, dat is wel weer bewezen want de zin in lezen is weer terug. Mijn leeslijstje met kerstboeken is gemaakt en ik heb me alweer gemeld in de meeleesmaand met kerstige boeken. Ik denk maar zo dat de dip met de Sint mee naar huis mag en mijn leesflow net zo sprankelt als de lichtjes in de kerstboom. 

Tot zover geen leesoverzicht, maar een soort dagboek. Dat het maar de enige voor de komende vierenhalf jaar mag zijn!