Elly had onder mijn blog over Mijn leesplannen voor 2020 gereageerd dat zij het boek De stadstuin - Maud had liggen en die wel samen met me wilde lezen. We hadden afgesproken dit in juni te doen en na even heen en weer appen besloten we er maandag 8 juni mee te starten. Na elke 4 hoofdstukken mailden we elkaar en zo lazen we allebei het boek binnen een paar dagen uit.

Samenvatting: De stadstuin is niet zomaar een moestuintje. Dit is een Amsterdamse tuin waar de buurt samenkomt en groenten verbouwt. Als de drie zussen Maud, Yara en Britt deze tuin erven, zien ze niet direct reden om elkaar in levenden lijve te ontmoeten. Maar dat blijkt een misvatting. Deze heerlijke feelgoodroman van Anne West is het eerste deel in een trilogie over de zussen, die op humoristische wijze een hoop moderniteiten op de hak neemt.

Over de cover die je hierboven in de banner ziet las ik ergens iets. Tijdens het schrijven besloot de auteur dat het een trilogie werd. Na de 1e druk besloot de uitgever bij de uitgave van deel twee het eerste deel opnieuw uit te geven met de nieuwe cover. Omdat ik het boek met de oude cover heb, heb ik dat derhalve ook gebruikt in de banner. Elly vertelde me dat zij het e-book (en ook de twee vervolgdelen) met de nieuwe cover heeft. Persoonlijk vind ik er best een groot verschil in zitten en eerst vond ik de nieuwe cover ook niet mooi, nu ik ze zo samen met de delen twee en drie zie moet ik zeggen dat het wel een mooi passend geheel is, het is in elk geval duidelijk dat de drie boeken bij elkaar horen.

Elly had als eerste vier hoofdstukken uit en mailde me dat ze het vlot geschreven vond, het boek een leuke insteek had met deze tuin in hartje Amsterdam. Haar viel de snelheid waarmee ze in het verhaal zat op en ook meteen de uitdieping van de karakters.

Ik moest haar daarin gelijk geven en beiden vonden we Maud een behoorlijk harde tante. Haar zus Yara daarentegen heeft een heel ander karakter. Ook was ons meteen duidelijk dat de verhoudingen tussen de zussen niet optimaal is, om het netjes uit te drukken.

Bij hoofdstuk vijf vroeg ik me wel af of we ook nog kennis zouden maken met de derde zus, Britt, ze werd wel genoemd maar ze was nog niet erg in beeld.

Pas halverwege het boek werd duidelijk hoe oud de dochter van Yara was, de leeftijden van de zussen werden wel in het begin genoemd maar de dochter van Yara, Nova, werd steeds maar tiener genoemd, dat vond ik persoonlijk een beetje raar.

Het boek mag dan om de Stadstuin draaien, toch draait het boek eigenlijk meer over de drie zussen en hun verhouding tot elkaar en tot hun moeder en in het geval van Maud tot Rob haar partner.

Maud kan keihard zijn, haar standpunt over de tuin is duidelijk maar ook hard, ze wil er niks mee te maken hebben. Yara daarentegen piekert te veel en droomt daarom vaak weg. Ze maakt zich zorgen om Nova en haar aanvaringen met haar zus, ze zit ook steeds met een dilemma: doe ik het wel goed genoeg? Ze wil aan de ene kant meer thuis zijn voor haar dochter maar aan de andere kant wil ze Nova ook zelfstandiger maken. Ze twijfelt over alles.
Maar ook Maud heeft haar zorgen, haar liefde voor Rob, zijn kinderwens, haar wens om promotie te maken en haar voortdurende drang om maar de presteren, ze gaat maar door.
Ook wordt de verhouding die de zussen met hun moeder hebben en hadden duidelijk, hun moeder vonden we nou niet echt als een liefdevol persoon naar voren komen.

De perikelen met de tuin en de gesprekken die de zussen met Kees, de tuinman die de stadstuin verzorgd, hebben zijn mooi, hij komt over als een vaderfiguur voor de zussen. Maar het is duidelijk dat het verhaal nog niet af is, want is er nu eigenlijk een oplossing voor de tuin? Ik denk dat we daar de boeken over Britt en Yara voor moeten gaan lezen!

Elly gaf het boek 4 sterren en ik beoordeelde het boek met 3,5 ster.