Onder mijn blog gaven Stefanie en Lieve aan dat ze als buddyread Het bloemenmeisje gingen lezen. Dat boek stond ook nog op mijn WIL lijstje dus ik vroeg of ik mocht aanschuiven en dat vonden ze beiden goed!

De dames wilden wel zo snel mogelijk beginnen maar dat was voor mij geen probleem. Zo gezegd zo gedaan. We bekeken de index van het boek, de hoeveelheid Episodes en hoofdstukken en besloten maar gewoon van start te gaan en na het lezen van 5 hoofdstukken even contact te hebben. Dat liep toch wat anders, we gebruikten een kleine 20.000 woorden, inclusief smiley’s, voor onze gesprekken die hier en daar ook wat uitwaaierden naar andere boeken en zaken.

Over het boek:

Het bloemenmeisje van Anya Niewierra is een zinderende psychologische thriller over moederschap, verraad en menselijk onvermogen.

De 43-jarige Franse kruidenarts Nina Fleurie leidt een teruggetrokken bestaan in de Pyreneeën. Haar afgezonderde leven verandert wanneer zij bezoek krijgt van een Nederlandse vrouw. Deze Théa Wanders blijkt haar tweelingzus, van wie zij als baby werd gescheiden.

Théa had een gelukkige jeugd in Maastricht terwijl Nina tot haar veertiende door haar moeder Mia werd verstopt in de desolate Pyreneeën. Hier schiep de gevoelloze Mia een eigen religie en leerde Nina dat mensen Duivels zijn.

Als haar moeder vervolgens wordt vermoord, wordt de verwilderde Nina gevangen en meegenomen naar de bewoonde wereld, waar ze nooit écht aardt. Pas met de komst van haar tweelingzus voelt Nina zich voor het eerst verbonden met een mens. Maar dan verdwijnt Théa. De wanhopige Nina start een zoektocht die leidt naar het bizarre verleden van haar moeder én haar moeders moordenaar…

Wat verwachten we van het boek?

Stefanie: Stiekem verwacht ik er toch wel veel van. De reacties op Hebban en het is door de lezersjury natuurlijk ook nog uitgekozen als thriller van 2020. Ik wil sowieso de shortlist daarvan lezen, dus na dit boek enkel nog Stille wateren want Russisch voor beginners mocht ik lezen als jurylid. Ook houd ik heel erg van boeken die zich afspelen in Frankrijk én thrillers. Toen Het bloemenmeisje ook nog bij BC zat was ik helemaal overtuigd. Bij ons op de bieb hebben ze geen enkel boek van Niewierra.

Francisca: Dat is precies ook mijn verwachting. Ik las drie andere thrillers voor de jury en omdat dit boek dus de shortlist had gehaald ben ik er heel erg benieuwd naar! Ik was dan ook blij te ontdekken dat het boek bij BC zat.

Lieve: Ik was niet bijzonder geneigd om Het bloemenmeisje te lezen eerlijk gezegd. Bij de titel dacht ik aan een soft verhaal over een arm meisje dat bloemetjes verkocht of zo (Zoiets als het meisje met de zwavelstokjes :-)). Ik had trouwens ook nog nooit van de schrijfster gehoord en bij ons in de bieb is er ook niets van te krijgen. Er kwamen echter zoveel goede reacties op het boek en aangezien het toch wel echt om een thriller bleek te gaan, heb ik het e boek gekocht. Tot Stefanie met het voorstel kwam om het als Buddy te lezen, anders was het misschien toch nog vergeten geraakt.

Na het lezen van de proloog was het vanaf het begin direct duidelijk waarom 'Het Bloemenmeisje' de titel is. Lieve en ik hadden de namenlijst geprint, Stefanie had het boek ook op haar telefoon geopend zodat ze daar naar de namen kon kijken. Ik moet zeggen dat ik zo’n lijst wel handig vond. De verbanden van de personages worden echt wel duidelijk tijdens het lezen maar soms wil je even snel een naam terugzoeken en dan is zo’n lijst erbij heel fijn.

De proloog en de eerste paar hoofdstukken hadden we alle drie vlot weggelezen, toen gingen wel ons na elk gelezen hoofdstuk even melden, soms was het enkel een melding ‘ik lees nu meteen het volgende hoofdstuk ook nog even’ maar een andere keer gingen we dieper op dingen in die we hadden gelezen.

Zo hadden we een hele discussie over geuren, Nina beoordeelt mensen op hun geur en dus spraken wij ook over geuren, lavendel, rozemarijn, munt en Rituals maar ook geurkaarsjes en geurstokjes kwamen langs. En de tip van de dames aan mij om Het parfum van Patrick Süskind te lezen omdat de hoofdpersoon hier ook helemaal van de geuren is. Alhoewel Nina wel een aardiger persoon is als Jean-Baptiste Grenouille de hoofdpersoon uit Het parfum.

We wantrouwden overigens iedereen in het boek, maar ja daar is het dan ook een thriller voor! Een thriller die dusdanig fijn leest dat je af en toe vergeet dat er toch echt moorden zijn gepleegd in het verleden en dat Nina graag wil weten wat nu het verhaal van haar moeder is.

Lieve vroeg zich af waarom Gigi zo overdreven beschermend tegenover Nina doet? Waarom wil ze dat het verleden onbesproken blijft. Enkel om Nina te beschermen of is ze bang dat de herinneringen iets blootleggen….???? Wij vonden dat een hele goede vraag en vroegen ons af of deze beantwoord zou gaan worden gedurende het boek.

Ineens had ik zomaar acht hoofdstukken gelezen en stond ik op het punt om aan Episode drie te beginnen.

De dames liepen iets achter en dus ging ik Het parfum lezen. Ondertussen bespraken we ook nog hele kookboeken zoals Lieve het noemde, maar ondertussen vonden we het boek nog steeds erg goed! De vragen over het hoe en waarom van diverse zaken stapelden zich op en we vonden het ook wel bijzonder dat Nina omringd lijkt te zijn door mensen met heel veel geheimen. Ondertussen kwam Stefanie nog het blog tegen van Anya Niewierra waarin ze vertelt over Bernice. 

De korte tekstjes van Théa tussen de Episodes door vinden we ook erg goed en die zetten je aan het denken maar brengen tevens ook meer vragen naar boven. Zouden we op al onze vragen de antwoorden gaan krijgen? Het boek houdt ons in elk geval goed in zijn greep!

Wat ik zelf bijzonder vond is dat Gigi met haar 74 een halve whizzkid is, dat vind ik helaas ietsje ongeloofwaardig maar goed het kan! Ik ken wel een aantal 65-plussers die ook handig zijn met hun telefoons en computers maar het is niet dat het ervan barst in mijn omgeving moet ik zeggen.

Ook hadden we het nog over de diverse talen die er in het boek gesproken worden door de personen. Nina herinnert zich nog feilloos het Maestrichs dialect wat zij vroeger met haar moeder sprak en zij spreekt dat dan ook met Théa en later met haar man en anderen die uit die omgeving komen. Het Nederlands daarentegen verstaat, leest en spreekt ze niet.

Stefanie merkte nog op dat Malherbe een grappige achternaam was: onkruid. Dat was de beste persoon misschien ook wel...in elk geval begon ze hierdoor al met een vooroordeel over de man.

Durbuy kwam ook nog langs, een dorpje waar ik een jaar of wat geleden met de kerst een keer geweest ben en derhalve kon ik met de beschreven huizen wel goed voorstellen.

Terwijl wij het boek lazen in de warmte dachten we af en toe aan de heerlijke koele mergelgrot die zich in de tuinen van het wijndomein van Théa bevindt en zouden we daar graag in de koelte gezeten hebben, maar ja daar moet je ook niet te lang zitten natuurlijk dan wordt het wel erg koud.

Ineens kwamen we erachter dat er nog maar 100 bladzijden in het boek waren en na het lezen van hoofdstuk 40 stonden we even paf, wat daarin gebeurde hadden we even niet zien aankomen!

Toen gingen Stefanie en ik ineens over koken, wijn en bier praten en moest Lieve ons tot de orde roepen dat het hier wel een leesclub betrof en geen kookclub.

Ineens was het dan zaterdag 1 augustus en moesten we nog maar zo’n 30 bladzijden, we wilden weten hoe het afliep en hoe nu alles zat. We spraken af dat we pas weer contact zouden hebben als we het boek uithadden. Stefanie en ik sloegen iets voor middernacht het boek dicht, bij Lieve was dit iets na middernacht. Meteen in slaap vallen deden we overigens alle drie niet, want dit boek sudderde nog even na…

Een paar dagen later spraken we nog even na en onze conclusie was dat dit echt wel een terechte winnaar van de Hebban Thrillerprijs van 2020 was! Ook besloten we dat we tzt de andere boeken van Anya Niewierra als buddyread zullen gaan lezen.

Lieve gaf het boek 4,5 ster en Stefanie en ik gaven het boek 5 sterren.