De afgelopen tweeëneenhalve week zaten Ellen en ik afwisselend op Chiloé of in Las Vegas. Maar over dat Las Vegas willen we het liever niet hebben want daar beleefde Maya de meest dramatische periode van haar leven. Nee we nemen jullie mee naar de prachtige eilandengroep Chiloé welke in het zuidelijk deel van Chili ligt.

Over het boek:

'Vertel me wat je wilt, met dit woeste leven, met dit kostbare leven, want je leeft maar een keer.' De negentienjarige Maya komt aan op Chiloé, een eiland in het zuiden van Chili. De ogenschijnlijke rust van deze geïsoleerde plek steekt schril af tegen het harde straatleven van Las Vegas met zijn drugs en geweld, dat Maya gewend is. Haar oma heeft haar naar Chiloé gestuurd zodat ze erachter kan komen wat zij nu echt met haar leven wil. Op Chiloé woont Maya bij Manuel Arias, een oudere, stugge antropoloog die bezig is een boek te schrijven over de mythologie van het Chileense eiland. Ook hij worstelt met zijn verleden. Van hem leert Maya weer wat liefde en loyaliteit zijn. Maar als er figuren uit haar oude leven opduiken, dreigt alle voor niets te zijn geweest. 'Maya heeft mij meer doen lijden dan enig ander van mijn personages. In sommige scènes had ik haar het liefst een draai om de oren willen geven, in andere had ik haar wel in mijn armen willen nemen om haar te beschermen tegen de wereld en haar eigen verwarde hart.' - Isabel Allende

Over de auteur

Isabel Allende (1942) is een Chileense schrijfster. Als diplomatendochter reisde ze de hele wereld rond. Na de militaire staatsgreep in 1973 in Chili, waarbij haar oom, president Salvador Allende, werd vermoord, vestigde zij zich in Venezuela. Isabel Allende is een wereldberoemde schrijfster van talloze boeken, waaronder grote liefdesromans en historische romans. Zij is de eerste (en misschien nog steeds de enige) Latijns-Amerikaanse vrouw die een publiek van honderden miljoenen lezers en lezeressen heeft weten te bereiken en heeft laten kennismaken met de Zuid-Amerikaanse werkelijkheid, dat immense continent met zijn grote maatschappelijke tegenstellingen en overvloedige natuur. Al haar boeken zijn in het Nederlands vertaald.

Chili

Chili is een land aan de westkust van Zuid-Amerika. In het noorden grenst het aan Bolivia en Peru, en in het oosten ligt Argentinië. Chili heeft meer dan 5.000 km kust aan de Stille Oceaan, het land is in de lengte zo’n 4200 kilometer lang. Het land wordt gedomineerd door het Andesgebergte. Vooral in het zuiden is het er dan ook erg koud. Het noorden is echter woestijngebied, waar het dan ook erg warm kan worden.

Net boven de 45e breedtegraad ligt de Chiloé eilandengroep | Isla Grande en de eromheen liggende eilanden van de Chiloé eilandengroep | La Pincoya en El Trauco beiden mythologische personages

Chiloé

Isla Grande de Chiloé is het op een na grootste eiland van Chili. Het ligt 90 km ten zuidwesten van Puerto Mont en is een plaats met een enorme natuurlijke en culturele rijkdom. Terwijl de kustlijnen een overvloed aan inheemse fauna vertonen, dient het binnenland als een schuilplaats voor inheemse bossen. Als ontwikkelingspool voor de Huilliche-cultuur heeft Chiloé een lange traditie van mythen en legendes. De folkloristische legendes versmelten met de christelijke traditie en creëren zo mythologische personages zoals El Trauco en La Pincoya.

Het isolement, het weer en de raciale mengsels van het eiland hebben de kolonisten op het eiland Chiloé een speciaal karakter gegeven dat veel mensen van het hoofdcontinent aantrekt. De architectuur, voornamelijk bestaande uit houten gebouwen en huizen, is een van de meest karakteristieke kenmerken van het eiland. Wat dit beminnelijke volk misschien het beste definieert, is hun geloofssysteem dat gebaseerd is op een mengeling van lokale mythologie en katholicisme.

De kerken in Chiloé hebben grote bekendheid en erkenning gekregen. De meeste zijn rond de XVIIe en XVIIIe eeuw gebouwd door jezuïeten en vervolgens Franciscanen in de XIXe eeuw. Deze houten kerken vertegenwoordigen de versmelting van de architectonische visie van zowel Europeanen als autochtonen. Afgezien daarvan geven ze ook de perfecte harmonie weer tussen natuur en architectuur, en de aanwezigheid van spirituele waarden van de eilandbewoners.

Het lezen

We lazen beiden ongeveer in hetzelfde tempo, totdat ik er op pagina 299 achter kwam dat dat bij Ellen pagina 274 was. Ik las het fysieke boek met 366 bladzijden en Ellen haar e-book had 335 bladzijden. Net zoals een eerder boek dat ik van Allende las had ook dit boek geen hoofdstukken. Het boek bestaat uit vier delen: Zomer (januari, februari, maart), Herfst (april, mei), Winter (juni, juli, augustus) en Lente (september, oktober, november en december). Deze delen lopen min of meer naadloos in elkaar over.

Het verhaal begint een week nadat Maya op de luchthaven van San Francisco is afgezet door haar grootmoeder Nini en naar Chiloé is gestuurd. De reden daarvan weten we niet en daar komen we gedurende het boek achter. Ondertussen krijgen we door het boek heen goed zicht in de persoon Maya, een jonge meid van ruim 19 die veel heeft meegemaakt. Vooral hetgeen ze in Las Vegas heeft meegemaakt heeft grote sporen achtergelaten en leest af en toe als een spannend maar ook heel triest avontuur. Maya leeft daar namelijk een groot deel van haar tijd aan de zelfkant van de maatschappij. Mede hierdoor vonden Ellen en ik dat dit boek eigenlijk verplichte kost moet zijn voor de jeugd tussen de 15 en 18 jaar. Zodat ze kunnen lezen hoe het fout kan gaan en ze zichzelf daarmee hopelijk kunnen behoeden voor hetgeen Maya en haar jonge vriend Freddy overkomt.

In het begin merkte Ellen op dat er weinig dialoog in het boek zat, ik herkende dat van het kortgeleden gelezen boek ‘Bloemblad van zee’ mijn eerste Allende. Dus ik vermoed dat dit wel de stijl van haar schrijven is. We waren er beiden snel genoeg aan gewend want het verhalen vertellen dat kan Allende goed. Ze schrijft zo beeldend, je voelt gewoon bijna wat Maya voelt en ruikt bijna wat ze ruikt…

Het is geen lichte lectuur, het is geen boek waarbij je even drie bladzijden leest want dan heb je eigenlijk gewoon niets gelezen. Nee je gaat met dit boek zitten en dompelt je onder in de prachtige vertelling over Maya en hoe haar leven de laatste anderhalf jaar is geweest. Ondertussen steek je wat op over de cultuur op het eiland Chiloé zoals de minga-viering die Maya meemaakt (dit is wanneer de lokale bevolking huizen op palen verplaatst door ze over de archipel te laten zweven. Daarna wordt het huis vastgemaakt aan ossen die het naar zijn nieuwe locatie slepen.)

Toen we het boek dichtsloegen, allebei op dezelfde dag, verwoorde Ellen het zoals ik het ook voelde ‘Ik zal Maya, Nini, Manuel en alle andere personages nog missen.’

Ik gaf het boek 5* sterren, Ellen gaf het boek ook 5* en haar recensie lees je hier.

Mocht je wat meer willen lezen over de Minga viering dan kan ik je van harte deze blog aanraden waarin het boek van Allende ook nog genoemd wordt.