De buddyread was snel afgesproken, maar welk boek daar puzzelden we een tijdje over. Een boek van Jenny Colgan wellicht, bij ons beiden staat zij op de lijst van favoriete auteurs, maar nee dat werd het toch niet.

Totdat we ineens lazen over het ‘Het winkeltje in Cockleberry Bay’. Dat boek leek ons wel wat. Ik zag dat de Engelse drie boeken in één begin April zouden verschijnen voor een leuke prijs en plaatste dus snel mijn bestelling op Amazon. We besloten derhalve deze buddyread een leuke extra twist te geven. Ik las het boek in het Engels en Celèsta las het boek in het Nederlands, het idee was verder nog dat ik 1 juni, als het Nederlandse boek op Bookchoice stond, verder zou gaan in het Nederlandse boek als ik het Engelse nog niet uit zou hebben.

Dat liep dus even anders….ik had het eerste boek in no-time uit, en omdat ik dus de volgende twee boeken ook had, ging ik in een moeite door met boek 2. Daar waar Celèsta startte in het 1e boek was ik al halverwege het 2e boek. Het 3e boek las ik er daarna ook meteen maar achteraan. Onderwijl hield Celèsta mij op de hoogte waar ze was in het 1e boek en zocht ik desgevraagd stukken op in het Engelse boek zodat we konden vergelijken of het wel ongeveer dezelfde strekking had.

Voordat je verder leest wil ik waarschuwen dat we doordat we de twee talen vergelijken wat spoilers weggeven…

We begonnen als eerste de proloog te analyseren

In de NL-versie staat kindje en in het ENG boek staat er dear, dat vonden wij beiden toch niet hetzelfde.

NL: …is er nog iets wat u me wil geven?
ENG: …is there anything else I need?
Ook dat vonden we niet helemaal hetzelfde.

NL: …de notaris keek haar vanuit zijn kantoor in de Staple Inn na.
ENG: …the solicitor peered crossly out of the window of the offices in Stapple Inn…
Hier misten we de vertaling van het word ‘crossly’ of je iemand nu kwaad nakijkt of gewoon nakijkt zit toch wel een verschil in vonden wij.

NL: … Londense binnenstad…
ENG: …London’s ancient legal quarter…
Ook hier weer een kleine discrepantie.

Overigens hadden we beiden evenveel lol in het lezen, want wat ik al ergens schreef ‘you either love this book or you hate it’. Wij doken beiden in elk geval even terug naar toen we zelf 25 waren en moesten toegeven dat we ook wel wat dingen die Rosa gedaan had hebben gedaan... Ikzelf ben tussen mijn 23e en 26e heel vaak in London geweest bij mijn daar woonachtige vriendin en de woonsituatie van haar en haar vriendinnen was redelijk vergelijkbaar met hoe Rosa bij Josh woonde. Het gezellige kustplaatsje sprak ook tot onzer beider verbeelding, in de Mure serie en de Kleine Bakkerij serie van Jenny Colgan kom je dit gegeven ook tegen en dat spreekt ons erg aan. 

We beoordeelden meteen even alle drie de voorkanten en vonden dat de Nederlandse voorkanten iets te zomers aandoen voor de tijd waarin het zich afspeelt. Het 1e boek speelt zich af vanaf vlak voor de kerst tot begin zomer, het 2e boek vanaf oktober tot en met april en het 3e boek begint aan het einde van de zomer en loopt tot en met kerst. De Engelse voorkanten zijn minder zomers maar roepen naar ons gevoel wel meteen de goede sfeer op. Beiden waren we het erover eens dat de teckel erg leuk en herkenbaar was. (Voor de Engelse voorkanten moet je even wat verder naar beneden scrollen) 

Celèsta merkte op dat alles wel erg vloeiend en vlotjes verloopt in het begin, anderzijds voelt dat ook een tikkie ongeloofwaardig. Zou jijzelf zo makkelijk en snel je spullen pakken en er op uit aan als Rosa doet? Ikzelf zou er toch iets wantrouwend in staan en meer uitzoeken hoe en wat voor ik ga.
Ik kon haar daarin goed volgen maar aan de andere kant Rosa had geen echt serieuze baan en ze woonde maar op een kamertje…

Beiden waren we het erover eens dat Rosa inderdaad weinig te verliezen heeft. We vonden wel dat ze erg makkelijk en snel bijvoorbeeld Luke de loodgieter in vertrouwen nam...het hoort er een beetje bij in dit verhaal en het houdt de vaart er in en dat is fijn. Derhalve stoorden we er ons niet teveel aan.

Een kleine vergelijking uit Hoofdstuk 3

NL: ‘Ik ben Rosa, en dit is Hot.’
Seb begon meteen weer te lachen. ‘Hot als in… Hot Dog? Dat moet wel de grappigste hondennaam zijn die ik ooit gehoord heb.’
‘Tja, hij is een worsthond, dus die naam leek me wel goed bij hem passen. Van hotdogkramen schijnt bovendien geregeld te worden gestolen en zo ben ik ook aan hem gekomen.’

ENG: 'I'm Rosa, and this is Hot.'
Seb properly belly-laughed. 'Hot...Hot Dog? That is the funniest name for a dog I think I have ever heard.'
'Well, he is a sausage and I did steal him, so he's hot.'

Hier wordt er in het NL een hotdogkraam bijgehaald, als je de Engelse tekst niet kent is er op zich niets raars aan de tekst maar het is duidelijk niet hetzelfde als wat de auteur in het Engels geschreven heeft.

Een wat langere vergelijking uit Hoofdstuk 20

NL: De oude vrouw liet haar vingers door Rosa’s kopje glijden en maakte toen vanuit het niets een sissend en kreunend geluid, waardoor Merlin meteen klagend begon te mauwen en Rosa verstijfde.
‘Rustig maar, Rosa,’ fluisterde Mary. ‘Dat doet ze bij vrijwel elke lezing.’
Rosa vermoedde dat Queenie haar niet zomaar zou laten gaan en dus besloot ze geduldig af te wachten wat ze zou zeggen.
Queenie tuurde in Rosa’s kopje. Toen keek ze haar aan en pakte ze haar hand vast.

ENG: The old lady had started to move her hands over Rosa’s cup in a circling motion when, without warning, she emitted a cross between a his and a groan, which causes Merlin to emit a deafening meow and Rosa to nearly jump out of her skin. ‘It’s OK, Rosa,’ Mary whispered. ‘They both do that every time.’
Realising it would probably be easier to escape from Colditz than here, Rosa sat tight and waited to hear what was said.
Queenie looked down into Rosa’s cup. Then reaching across the table, she took hold of Rosa’s hand.

Ook hier lees je niet hetzelfde. In het Engels is het duidelijk dat zowel Queenie als Merlin beide ‘raar’ doen, uit het Nederlandse boek haal je dit niet. Ook voelt de Engelse tekst wat spannender aan. 

Een vergelijking uit Hoofdstuk 24

NL: ‘Ik ben pas achttien, wat mijn situatie er alleen nog maar erger op maakt.’
‘Welke situatie bedoel je precies?’
‘Ik ben zwanger.’ Titch liet haar ogen dichtvallen. ‘En jij bent pas de tweede persoon aan wie ik dat vertel.’
‘Ik beloof je dat ik het aan niemand door zal vertellen.’

ENG: ‘I’m eighteen, which makes the whole thing a lot, lot worse.’
‘Makes what worse?’
‘I’m bloody pregnant.’ Titch closed her eyes. ‘And now I’ve told you. So that’s two people apart from me who know.’
‘And that’s how it will stay, unless you tell me otherwise.’

De Engelse variant vinden we beiden een stuk heftiger door het bloody in de zin. 

Dan nog eentje uit Hoofdstuk 39

NL: Hij wachtte tot Rosa het berichtje opende en las met haar mee. Erg jammer dat die kleerkasten vanmiddag onze eerste officiële zoen verstoorden. Hopelijk is het allemaal goed gekomen. Ik hoor het morgen wel van je. Tot dan! X
‘Hé! Sta je nou mee te spieken?’ vroeg Rosa verontwaardigd.
‘Jullie eerste officiële zoen? Wauw. Maar dat betekent dus dat jullie al eerder gezoend hebben, of niet? Heb je soms een vriendje, Rosa Larkin? Dat heb je me helemaal niet verteld! En sinds wanneer doe jij trouwens aan officiële eerste zoenen? Ik dacht dat je het normaal gesproken altijd bij onenightstands hield.’

ENG: He craned over Rosa's shoulder as she read. Damn Mr. Plod getting in the way of our first proper snog. Hope it all went well with them anyway. Let's talk tomorrow. See you around XX
'Oi! My phone, my text.'
'Proper snog? Ooh - how childish. And two kisses...Have you got a boyfriend, Rosa Larkin? You kept that quiet. You don't do "proper snogs" either. I thought you were a one-night-stand or nothing kind of girl?'

De Nederlandse versie is langer maar mist toch het cruciale einde van de zin na ‘one-night-stand’.

Verder benoemde Celèsta het beetje spanning wat in het boek zit, bijvoorbeeld het auto-ongeluk, het mysterie rondom Luke, wie is hij nou, wat meent hij wel en niet en die financiële ‘afpersingen’ zijn leuk. En dan de brieven en het gouden medaillon... genoeg om te ontdekken, naast alle leuke en minder leuke bewoners uit het kustplaatsje... ik vind het smullen allemaal!
En met dat smullen was ik het helemaal eens.

Natuurlijk was het wel allemaal aardig te voorspellen maar dat deerde ons niet in dit verhaal, de weg naar het einde was niet recht maar kronkelig en vol rare en grappige situaties…en de in het begin toch wat stugge Rosa hebben wij beiden inmiddels in ons hart gesloten!

Wij vinden dit Feelgood zoals Feelgood bedoeld is en gaven het boek dan ook beiden 4 sterren.