Op mijn oproepje reageerde Marjolein dat ze het boek van Libby Page nog ongelezen in de kast had liggen en dus wel met me mee wilde lezen. Zo gezegd zo gedaan en de 21e begonnen we deze buddyread.

Over het boek

Rosemary woont al haar hele leven in de Londense wijk Brixton. Maar haar buurt is onherkenbaar veranderd; de bibliotheek waar ze vroeger werkte werd gesloten, de kruidenier die iedereen kende is nu een trendy bar en haar geliefde man, George, is overleden. Wat haar vooral nog plezier brengt, is zwemmen.

Kate is net verhuisd en voelt zich alleen in de grote stad. Ze is begonnen met haar eerste baan voor een lokale krant. Als het buitenzwembad van Brixton met sluiting wordt bedreigd, weet Kate dat dit een kans is op een goed verhaal. Rosemary weet dat dit het moment is waarop ze ook haar laatste strohalm kan verliezen.

De twee besluiten zich samen in te zetten voor het behoud van deze belangrijke plek in de wijk. Want het zwembad is meer dan alleen een plaats waar gezwommen wordt. Door hun actie laten Kate en Rosemary zien wat de waarde is van gemeenschap en van verbondenheid, en tonen zij hoe heel gewone mensen zich sterk kunnen maken voor datgene waar hun hart ligt.

Het lezen

Marjolein vond de eerste paar hoofdstukken lijken op oefeningen in het beschrijven van een decor. Het zorgde ervoor dat ze moeilijk in het verhaal kwam. Toen het daadwerkelijke zwemmen erbij kwam werd ze in het verhaal getrokken. Ik had dat minder, de eerste hoofdstukken waren zeker verhalend, maar ik vond juist die beeldende omschrijvingen van de Londense wijk Brixton erg leuk en vond juist niet dat je kon merken dat het boek een debuut was.

Dinsdagmiddag ging ik na mijn thuiswerkdag in de zon zitten en las zomaar door tot en met hoofdstuk 20. Marjolein had een ander mooi boek zitten lezen, ‘Een opgebrand geval’ en had daarom even moeite om Het zwembad weer op te pakken.

Die avond las ik tot en met hoofdstuk 33, het zijn overigens allemaal vrij korte hoofdstukken, en leefde even in het verleden omdat in stukjes de geschiedenis van Rosemary verteld werd wat erg mooi was.

Woensdag liet Marjolein me weten dat ze me inmiddels ruim had ingehaald en tot en met hoofdstuk 42 had gelezen. Ik wilde gaan borduren met een luisterboek aan mijn bureau, maar mijn man vond mijn vrije dag het uitgelezen moment om het utp-kabel probleem op mijn pc op te lossen en mijn pc te controleren op updates, oftewel of ik maar liever niet aan mijn bureau wilde gaan zitten. Dus ik nestelde me met een kop thee in mijn leesstoel, wat een straf!

Het boek had Marjolein inmiddels te pakken, door het zwakkere begin was ze bang dat het boek erg voorspelbaar zou blijven maar dat was gelukkig niet zo. Libby Page diept de verhalen van Kate en Rosemary meer uit. Allebei vonden we de hoofdstukken over een aantal andere zwembad gebruikers tussendoor erg leuk.

In de vooravond liet Marjolein weten dat ze zo lekker in het boek had gezeten dat ze het boek had uitgelezen. Ik las het boek die avond op vijftig bladzijden na uit. Het was dat de wekker donderdag ging anders was ik blijven doorlezen, maar de klok gaf al 23:40 aan en het was dus tijd om naar bed te gaan.

Donderdag avond las ik het boek uit. Beiden vonden we hoofdstuk 67 erg mooi. Wat Marjolein betreft had dit het laatste hoofdstuk mogen zijn omdat het zo sterk was en ze het een mooie afsluiting vond. Zelf vond ik het hele korte laatste hoofdstuk 68 toch ook wel een mooie afsluiting, vooral vanwege de laatste zin.

Het zwembad uit het boek, het Brockwell Lido, is een bestaand zwembad en heeft een lange en ingewikkelde geschiedenis aldus de auteur.

Marjolein beoordeelde het boek met 3 sterren ik gaf het een dikke 4 sterren. Beiden waren we het erover eens dat het zonde zou zijn geweest als zo’n bijzonder zwembad verdwenen was.