Dit boek bleken Marieke en ik allebei te hebben en allebei wilden we het wel eens lezen. Februari 2020 spraken we dus af er een buddyread van te maken, die verschoven we vaak maar deze maand lazen we het boek dan eindelijk! Ik zelf had het boek al enige jaren in mijn bezit, het is zelfs mee geweest op vakantie naar Maleisië want er zat een boekenlegger in van ‘The Nation’ een boek- en tijdschriftenwinkel op KLIA airport, ik was alleen nooit verder gekomen dan hoofdstuk 3. Tijd om dat nu goed te maken!

Het boek

Amanda Hesser, culinair columniste voor The New York Times, beschrijft niet één maar twee onvergetelijke romantische liefdesaffaires, die zich afspelen in New (Sex and the City) York. De eerste betreft haar opbloeiende relatie met de verrassende meneer Cappuccino, die een uniek gevoel voor humor blijkt te hebben. De andere gaat over haar hartstocht voor voedsel, van intieme soupeetjes tot grootse dinerparty's met internationale beroemdheden en daar tussendoor een keukengevecht. Wees welkom in Amanda's vriendenkring. Snoep stracciatelli in Rome, knabbel tapas in Barcelona en dineer in New Yorks meest trendy restaurants.

Over het lezen

Ik melde me bij Marieke nadat ik vijf hoofdstukken had gelezen, inclusief de recepten waar elk hoofdstuk mee eindigt. Ik gaf aan dat ik het niet onaardig vond maar zeker niet een top-boek

Marieke melde zich en gaf aan dat ze het een beetje tegen vond vallen. Zij ging ervan uit dat het een roman was maar pas na het dankwoord waar de auteur, heel apart, mee begint had ze in de gaten dat het columns waren die ze eerder heeft gepubliceerd in The New York Times. Ze had twee hoofstukken gelezen en vond het op zich wel prettig lezen. Ze gaf wel aan dat ze de recepten skipte met lezen dus dat ze op deze manier wel snel door het boek zou raken.

Ik kon me van mijn eerdere leespoging ruim tien jaar geleden ook niet meteen herinneren dat het columns waren maar ik kon me nog wel herinneren dat elk hoofdstuk met recepten eindigde. Waarom dat zo is wordt ook meteen duidelijk omdat ze in elke column een belevenis of etentje of bezoek beschrijft en daarbij dan de recepten vermeldt die ze danwel gegeten danwel gekookt heeft naar aanleiding ervan. Ze geeft ook aan waar de recepten hun oorsprong vinden en vermeldt erbij van wie het recept afkomstig is.

Beide vonden we het ook erg Amerikaans, er worden namen van restaurants genoemd die een local vast veel zullen zeggen maar bij ons totaal geen belletje doen rinkelen. Geen van beiden hadden we overigens ook behoefte om deze restaurants op te zoeken.

Marieke gaf aan dat ze maar een paar hoofstukken per keer kon lezen omdat het anders teveel werd en ik kon me daar wel in vinden. Het is namelijk niet zo dat er in de hoofdstukken echt een vervolg zit, wel in grote lijnen maar tussendoor wordt ook gerept over bezoekjes aan haar oma en aan reisjes die ze in het verleden voor haar werk heeft gemaakt en waar dan recepten aangehangen worden.

Een van de recepten die langskwamen was een macaroni met kaas, een recept wat ik hier graag maak om restjes kaas op te maken. Amanda maakt het exact hetzelfde als ik doe maar ze voegt nog wat tomaten toen, ik zal mijn twee eters eens voorstellen wat ze daarvan denken…eigenlijk denk ik dat ze zeggen dat het al lekker is zoals het is en dat er geen tomaten door hoeven, dan maar een dagje geen groente op het menu.

Het ene hoofdstuk, de ene column dus, is leuker dan de andere en sommige beginnen leuk en eindigen dan op een dood spoor. Op en gegeven moment werd er over een recept van Frances Mayes uit het boek ‘Een huis in Toscane’ gesproken. Aangezien dat boek bij mij in de kast staat pakte ik dat er even bij. Al bladerende in het boek ontdekte ik dus dat daar ook heel veel recepten in staan, dat was bij mij destijds niet blijven hangen. Amanda gaf duidelijk aan op welke manier ze het recept van Frances had aangepast, overigens geen recept waar ik een plakketje bij heb gezet.

Links 'in de oven gebraden kip à la Judy Hesser' en rechts 'chocolade ‘pannetjestaart’ van Judy Hesser'

Met nog vier hoofdstukken te gaan melde Marieke me dat ze het boek uit had.

Marieke: Ik heb het boek vandaag uitgelezen. Met moeite en gelukkig stonden er veel recepten in die ik zonder enige schaamte heb overgeslagen. Het zijn af en toe wel aardige columns, zoals die met de oma. Maar over het eten de boodschappen het bedenken van nieuwe food combinaties, het kon me totaal niet boeien. Zelfs de iets persoonlijker columns waren saai en zonder inhoud. Ik ben dan ook blij dat het uit is. Het boek gaat de minibieb in. Misschien maak ik er iemand anders nog blij mee.

Ik ben het hier zeker mee eens, sommige columns hadden niet veel om het hand, die waarin ze over boodschappen en het maken van food combinaties sprak vond ik als hobby-kok wel aardig om te lezen. In een aantal columns was ze erg persoonlijk en dat was zeker mooi maar na die ene diepgang bleef het dan weer erg aan de oppervlakte en woeien de columns als een nachtkaars uit.

In een paar columns wordt het huis wat al jaren in de familie van meneer Cappuccino, Tad Friend, is genoemd. Via goodreads kwam ik op de twitter van Amanda Hesser en daar stond een tweet dat ze samen met haar schoonzus, Timmie, de keuken in het familiehuis hebben opgeknapt. Daar wilde ik wel het mijne van weten en ik moet zeggen na het zien van de foto's en het filmpje, op de Food52 website waar Amanda Hesser de mede-oprichtster van is, dat ik graag zo'n heerlijke grote keuken zou willen hebben.

Over de recepten wil nog melden dat ik me irriteerde aan de vertaling van mok/mokken voor de Amerikaanse cup/s. De Amerikanen werken nu eenmaal niet met grammen en milliliters maar altijd met cups, een creatieve kok heeft die cup vaak wel in huis en ik zou niet zomaar een mok uit de kast pakken ipv cup-maatbekers te gebruiken. In een aantal recepten ontdekte ik wat fouten, het waren niet de recepten waar ik plakkertjes bij heb geplakt dus ik zou ook niet meer weten welke recepten het waren. Ik heb dus bij een stuk of zes recepten plakkertjes geplakt omdat deze gerechten mij aantrokken en ik ze zeker een keer wil maken.

Het boek kreeg van mij 3 sterren, Marieke beoordeelde het met 2,5 ster.