Naar aanleiding van mijn blog Buddyread gezocht/gevonden! had Amarins gereageerd dat ze Winterbloesem wel samen wilde lezen.
De reden dat ik het had gekocht was omdat ik de zijkanten zo mooi vond. Natuurlijk las ik de achterkant en die sprak mij ook aan, maar het was toch zeker de zijkant in combinatie met de voorkant en de prijs (in februari van dit jaar was ik op de huishoudbeurs en scoorde daar drie boeken voor 10 euro) dat ik tot aanschaf van dit boek was over gegaan.

Over het boek

Een paar weken voor Kerstmis spoelt op het strand bij een kuuroord een schipbreukelinge aan. De jonge vrouw weet niet meer hoe ze heet, waar ze vandaan komt of wat er is gebeurd met het schip waar ze op zat. Haar enige bezit is de tak van een fruitboom die in haar kleren verstrikt is geraakt.

Johanna, dochter van de rijke familie die het kuuroord runt, is gefascineerd door de drenkelinge en de twee jonge vrouwen bouwen in korte tijd een hechte vriendschap op. Johanna is eenzaam en ongelukkig: haar familie probeert haar uit te huwelijken aan een man van wie ze niet houdt. Naarmate kerst nadert en iedereen zich op de voorbereidingen van het jaarlijkse Winterbal stort, zoeken de twee vrouwen hun toevlucht tot een oud gebruik: ze zetten de tak van de fruitboom in een karaf water en wensen met heel hun hart dat hun grootste verlangen uit zal komen. Als de tak bloeit op kerstavond, zal het geluk hen eindelijk toelachen. Maar zal de winterbloesem echt komen?

Het lezen

We besloten half augustus te starten. Amarins vertelde dat ze eerder al eens ‘De Jasmijnzussen’ van deze auteur las en dat vond ze een prachtig boek. Ik las nog niet eerder iets van Corina Bomann, nou ja op een preview van Agneta’s erfenis na dan.

Bijna niet te geloven met de regen die we nu hebben maar onze discussie ging in eerste instantie over waar we gingen zitten als we zouden gaan lezen. Amarins ging het boek, omdat ze het als e-book heeft, in bed lezen. Ik koos ervoor om buiten te zitten maar ineens begon het te dreigen en vertrok ik naar binnen waar het met 26 graden zo mogelijk nog warmer was dan buiten.

Beiden hadden we niet doorgehad dat het boek zich in 1902 afspeelde, dat vonden we geen minpunt overigens, maar we hadden het beide niet gezien.

Voordat we het wisten hadden we er al 15 hoofdstukken op zitten. Het gebruik van de Barbaratak kenden we beiden niet en ik googelde het. Ik vond een artikel in 't Norbiks, een Limburgse toeëntaal, als je dat rustig leest is het wel te snappen. Ook vond ik een artikel in het Duits.

Hierbij een vrije vertaling: Barbara-takken zijn takken van fruitbomen, die volgens een oud gebruik op 4 december, de liturgische herdenkingsdag van St. Barbara in de Rooms-Katholieke en Grieks-orthodoxe kerken (Barbaradag), worden afgesneden en in een vaas in huis worden geplaatst. Afhankelijk van het gebied en de gebruiken worden kweepeer, forsythia-, appel-, peren-, paardenkastanje-, kersen-, pruim- of hazelnoot-takken gebruikt. Ze zouden tegen kerstavond moeten bloeien en dan geluk moeten brengen voor het komende jaar.

Francisca: Wel heerlijk zo’n verhaal wat lang geleden in de rijkere kringen speelt. Na de achterkant gelezen te hebben wist ik eigenlijk niet dat het zich in 1902 afspeelde, dat had ik er niet uitgehaald.

Amarins: Ik ook niet maar vind heerlijk lezen. Je kan je het bijna niet meer voorstellen hoe de relatie ook is tussen ouders en kinderen. Ze mogen werkelijk niks zeggen en niks weten. Ben blij dat het nu anders is.

Francisca: Nou hè, dat ze een beetje bang zijn voor hun ouders ook enzo...ze zijn 21 en 25....!

Amarins: De vader snapt het gelukkig, die benoemt ergens dat moeder moet stoppen omdat Johanna 21 wordt!

Twee dagen later

Francisca: Heb hoofdstuk 25 en 26 net gelezen. Tjonge die Augusta wat een mens zeg!

Amarins: Vreselijk hè, ik erger me echt aan die vrouw! Hoezo vooroordelen?

Francisca: Nou echt ja! En dat ook haar man zich afvraagt hoe ze zo is geworden...

Ik heb net nog tot en met hoofdstuk 30 gelezen. Wat zitten de tranen hoog bij Johanna zeg, pfft. En wat toen een drama was is nu hooguit een zwarte bladzijde in iemands leven. Wat een verschil in ruim 100 jaar!

Amarins: Ik begin straks aan hoofdstuk 30. Wat een fijn boek hè! En wat bemoeit iedereen zich met Johanna. Maar inderdaad wat is er dan toch veel veranderd in 100 jaar. Je kan je toch niet meer voorstellen dat je zo kunt leven als toen!

18 augustus in de ochtend:

Amarins: Onze zoon is vandaag jarig, Vanmiddag gaan we feestvieren. Lezen zal nog even in bed worden vanavond maar verder niet! Fijne dag!

Francisca: Gefeliciteerd! Hier is manlief jarig!

Amarins: Jij ook gefeliciteerd!

Tegen het einde van de middag:

Amarins: Tussen de bedrijven door gelezen en oeps toen was hij uit! Je kan gewoon op een gegeven ogenblik niet meer stoppen!

Francisca: Waaat! Ik moet nog tot 16:30 werken en kan daarna pas lezen.   

Diezelfde avond:

Francisca: Het is me gelukt! Uit!

Mooi einde! Natuurlijk was het redelijk duidelijk dat het zo zou eindigen maar de weg erna toe in die weken vanaf 4 december 1902 die we met de familie mee mochten maken waren erg bijzonder. Leuk om zo een inkijkje te hebben in de gegoede Duitse burgerij uit die tijd. Ik geef het boek 4 sterren.

Amarins: Inderdaad mooi geschreven, en mooi om te lezen. Ik vond het weer een erg leuk boek van Bomann. Ik las dus eerder De Jasmijnzussen, ook een prachtig boek. Maar deze ook weer. Ik heb het boek ook 4* gegeven.

We hebben allebei weer genoten van deze buddyread, we lezen ongeveer even snel wat het buddyreaden erg prettig maakt, dus dit was vast niet onze laatste buddyread van dit jaar!