Zoals afgesproken begon deze buddyread met Stefanie met het boek ‘Zomers licht’ van Rachel Hore op 1 juli. Dat we zo’n achttien dagen nodig zouden hebben voor dit boek hadden we beide niet voorzien. Waar lag dat aan? Vonden we het boek niet boeiend of mooi? Dat, en meer, lees je in dit buddyread verslag.

Non angeli sed angli (Maar de Engelsen hebben geen engelen)

Korte samenvatting:

Fran Morrison reist als muzikant de wereld over, maar als haar vader wordt getroffen door een hersenbloeding keert ze terug naar haar geboorteplaats om het kleine familiebedrijf, een glas-in-loodatelier, te runnen. De pastoor van een nabijgelegen kerk geeft de opdracht om een gebroken raam te restaureren; een prachtig victoriaans kunstwerk met als middelpunt een vrouwelijke engel. Terwijl ze werkt aan deze restauratie gaat Fran in haar vaders documenten op zoek naar het verhaal achter dit raam, en ze ontdekt een geschiedenis die verrassend veel parallellen vertoont met haar eigen leven…

Afgaand op de voorkant, zowel die van Stefanie als die van mij, denk je dat ze dus teruggaat naar een lieflijk klein Engels plaatsje met cottages en grote groene tuinen. Niets is minder waar! Ze gaat terug naar Westminster, een wijk in London waar de grote Westminster Abbey zich bevindt. Wellicht komt de mooie cottage van mijn voorkant verderop in het verhaal nog terug en kunnen we dan ook de titel verklaren.

Het eerste hoofdstuk lazen we beiden aardig vlot weg. Stefanie vertelde ondertussen dat ze dit boek destijds gekocht had omdat het een leuke actie was van drie boeken halen en twee betalen. Haar keuze om een boek van deze auteur te kopen komt mede doordat het boek ‘Sterrennacht’ van dezelfde auteur een van haar favoriete boeken is en in haar top 25 staat. Ik weet dat ik het boek bij een voordeeldrogist of voordeelboekhandel heb gekocht en de reden was dat de hoofdpersoon Fran heet, ik kort mijn naam, vooral op mijn werk, al jaren af naar Fran.

Na de eerste paar hoofdstukken hebben we toch wat meer moeite met het boek, het is ook best een dit boek en het heeft ook behoorlijk kleine lettertjes wat de ogen snel vermoeid. Ook googelen we ondertussen dingen die we tegenkomen en delen die met elkaar en hebben daar dan hele gesprekken over. Beiden vinden we het erg interessant om meer over glas in lood te weten te komen, want het is niet iets wat je dagelijks tegenkomt.

Het viel Stefanie op dat het veel over Engelen gaat in dit boek, elk hoofdstuk wordt ook voorafgegaan aan een spreuk/zin/bijbeltekstje waarin het over Engelen gaat. Ondertussen waren we ook weer aan het googelen geweest, op de namen van de twee kunstenaars Charles Eamer Kempe en Edward Burne-Jones. We vergaapten ons aan de diverse kunstwerken die we tegenkwamen en laten jullie ook even meegenieten.

Van links naar rechts: Deel van een schilderij van Edward Burne-Jones 'Cophetua en het bedelmeisje' | Deel van een glas in lood raam ontworpen door Edward Burne-Jones 'The Peter William Clayden Window' bevindt zich in de Unitarian Church in Nottingham waarin tegenwoordig de Pitcher & Piano een restaurant en bar gevestigd is | Deel van een glas in lood door C.E. Kempe & Co 'Albert Victor, Duke of Clarence and Avondale (1903–05)'

Terecht wordt gezegd dat muziek de taal der engelen is – Thomas Carlyle

Ook wordt er veel geschreven over muziek, zingen en dirigeren, de uitleg en de genoemde termen kunnen ons beiden niet echt boeien het glas in lood des te meer. Vanaf hoofdstuk zeven komt er een tweede verhaallijn in het boek, het dagboek van Laura uit 1879. We vinden de stukken van Laura erg interessant en lezen die dan ook met veel plezier. Het boek leest niet heel erg vlot weg, maar we vinden het verhaal wel erg mooi en boeiend geschreven en het intrigeert ons wel. Het is geen fastfood verhaal maar een langzaam garende stoofpot.

Toch blijft het gissen waar het op uit gaat draaien, als we voorbij halverwege zijn hebben we er nog totaal geen idee van, wat ons af en toe wel een klein beetje frustreert is dat het soms ook wel heel erg traag gaat en dat we ook op twee derde deel nog steeds geen idee hebben welke kant het hele verhaal op gaat. Achteraf zeggen we het kon maar een kant op en die kant ging het ook op, maar terwijl we aan het lezen waren zagen we het toch niet meteen. De voorspellingen die we naar elkaar uitgesproken hadden waren allemaal uitgekomen dus eigenlijk hadden we beiden het licht toch wel gezien! We kwamen nog wat beschrijvingen van schilderijen tegen en zochten er nog weer eens eentje op.

Edward Burne-Jones, 'The golden stairs, 1880' 

Vier engelen aan mijn bed
Vier engelen om mijn hoofd
Een om te waken en een om te vragen
En twee om mijn ziel weg te dragen – Thomas Ady

Nog steeds kunnen we de Nederlandse titel niet verklaren 'Zomers licht' het boek begint in september en loopt tot februari het jaar erop, herfst en winter dus, geen zomer, en zeker geen zomers licht wat door de mooie glas in lood ramen schijnt. De Engelse titel 'The glass painter’s daughter' dekt de lading beter, maar ja om dat nu te vertalen naar 'De dochter van de glas in lood maker' dat loopt niet echt lekker, een betere titel kunnen we zelf ook niet bedenken.

Ook kunnen we de voorkanten, mijn boek met de cottage en tuin met hortensia’s, en die in de oranje banner hierboven en die van Stefanie met een pauw erop, totaal niet duiden. Een rondje op internet levert een drietal andere covers op die we mooier en passender vinden. De eerste twee zijn Engelstalige covers, de 3e komt uit Litouwen en de 4e cover is die van Stefanie.

Stefanie beoordeelde het boek met 3 sterren ik kom nipt aan de 3,5 maar rond die toch af naar 3*.

Zijn er anderen die het boek toevallig ook gelezen hebben?

De Litouwse titel is vertaald overigens praktisch gelijk aan de Engelse titel 'Gebrandschilderd glas meester's dochter'.