Over de auteur

Als dochter van een Indiaas-Zuid-Afrikaanse moeder en Duitse vader ontdekte Ivana Sanshia Ströde als kind al de bijzondere veelzijdigheid van voedsel. In Zuid-Afrika behaalde ze haar City-and-Guild-diploma, waarna ze aan de slag ging in de keukens van verschillende sterrenrestaurants over de hele wereld. Ze won Junior Chef in Zuid-Afrika, werkt als (freelance) chef en auteur en geeft kookcursussen. Met dit kookboek wil ze de angst om te koken voor beginners wegnemen, en hen vooral de smaak van de Zuid-Afrikaanse keuken bijbrengen.

Over het boek

Uitgestrekte savannes, bruisend steden en prachtige stranden: Zuid-Afrika, ook wel Mzansi genoemd onder de locals, is een verrassend divers land met voor elk wat wils. Di verscheidenheid vind je ook terug in zijn heerlijk keuken. Invloeden uit onder meer Europe, Azië en Afrika maken de Zuid-Afrikaanse keuken een smeltkroes van geuren en smaken. Ga mee op culinaire safari en ontdek bekende klassiekers zoals biltongsoep, een hartige soep van kaas en gedroogd vlees, bunny chow, brood gevuld met een pittige curry, en bobotie, een ovenschotel van gehakt, ei en melk. Maak bovendien kennis met de populaire ‘braai’, de Zuid-Afrikaanse versie van de barbecue, met roosterkoekburger, masala steak Gatsby en sosaties. Dankzij dit boek waan je je zo in Zuid-Afrika.

Boekdetails:

• Uitgeverij: Centrale Uitgeverij Deltas
• ISBN 9789044759488
• EUR 29,95
• Verkrijgbaar in de boekhandel en online

Mijn kookervaring

Jaren geleden schreef ik op mijn pagina op Smulweb dat ik kookboeken las als ware het romans. Dat doe ik nog steeds en dit boek leent zich daar dan ook uitstekend voor.

Prachtige pagina's met foto's, niet enkel van de gerechten maar ook van Zuid-Afrika, worden afgewisseld met informatie over de geschiedenis van Zuid-Afrika, een kort Zuid-Afrikaans woordenboek, informatie over de traditionele braai, de vurige keuken van Durban, de ‘Cape Malay' specialiteiten uit Kaapstad. Dit is de smeltkroes van kooktradities van slaven uit Maleisië, Indonesië en Oost-Afrika die in de 17de en 18de eeuw door Nederlandse kolonisten naar Kaapstad werden gebracht. Verder een hoofdstuk gewijd aan Zuid-Afrikaanse bijgerechten, veelal bijgerechten die wat langer houdbaar zijn, Zuid-Afrikanen hebben altijd moeite gehad met het woord salade aldus de auteur, en ik herken dat wel van reacties van vrienden in Zuid-Afrika. Jaren geleden schijnen de Boeren en de Afrikaanse bevolking 'ek eet nie blare nie' (ik eet geen blaadjes) gezegd te hebben, de meeste keukens hadden destijds geen koeling en derhalve moesten groenten binnen 24 uur worden bereid.

Een kropje sla redt zo'n tijd niet zonder koeling, tomaten daarentegen werden gebruikt voor de chakalaka een kruidige 'salade' van diverse soorten groentes met chili.

Het hoofdstuk lekker en traditioneel legt je uit hoe je zelf biltong, het bekende gedroogde vlees uit Zuid-Afrika moet maken. Dat alleen al lezen was erg leuk maar maken daar waag ik me niet aan, ik heb helaas geen donkere goed geventileerde ruimte in huis waar een temperatuur van 6-8 graden heerst en ik het vlees 10 dagen kan laten drogen. Maar heb je die wel, dan zou ik zeker zeggen probeer het!

Een hoofdstuk over chutneys, sauzen, atjars en sambals kan niet ontbreken. De chutney, of blatjang op z'n Afrikaans, kan namelijk niet ontbreken op tafel bij een Cape Malay maaltijd.

Waar de Zuid-Afrikanen ook gek op zijn is zoetigheid, het hoofdstuk desserts en gebak is gevuld met  heerlijke zoetigheden, van de bekende milktaart tot koeksisters.

Het boek telt ruim 160 bladzijden en is werkelijk een waar genot om in te bladeren en uit te koken.

Ik heb, nadat ik het boek helemaal doorgelezen heb, besloten voor een aantal klassiekers uit de Cape Malay en de keuken van Durban. 

Als eerste heb ik een heerlijke bobotie gemaakt (een gehaktpastei met een dakje van melk en ei), die ik serveerde met geelrys (gele gekruide rijst). In het verleden hebben we deze gerechten regelmatig in Zuid-Afrika gegeten en door het maken van de gerechten waren we weer even terug in Zuid-Afrika.

Daarna maakte ik de bunny-chow, wat niets met een konijn te maken heeft maar een curry is en er heel erg leuk uitziet op de foto en ook nog eens erg lekker smaakte. Na overleg met de poelier koos ik voor kippendij-vlees in plaats van kippenbout. Het brood kregen we alleen niet op dus de vogels in onze tuin hadden een feestdag. Erbij maakte ik een sambal, nou ja ik noemde het voor mijn huisgenoten een wortelsalade met rozijnen want de basis was veel wortels, maar natuurlijk gingen er chilipepers doorheen en voor mijn lieverds was het net iets te pittig helaas. Ik daarentegen vond het heerlijk en omdat het door de citroen en olie prima houdbaar was in de koelkast had ik de dag erna nog een heerlijke salade bij de lunch.

Ik koos nogmaals voor een curry, ditmaal een Cape Malay curry, ik liet hierbij alleen het groene pepertje weg. Wederom had ik voor de kip hierbij advies aan de poelier gevraagd omdat ze niet een losse kippenborst met botten en vel verkopen, derhalve adviseerde de poelier me dat ze een kip in stukken zouden hakken voor me zodat ik twee kippenborsten met bot en vel zou hebben en twee kippenpoten in plaats van de drie die het recept zegt en natuurlijk de andere stukken kip want ik kocht dan gewoon de hele kip. Ze hakken vaker een kip in stukken voor curry’s van Indiase mensen uit het dorp vertelden ze en ik vond dit een prima oplossing. Dit was een heerlijke geurige curry die we ons goed hebben laten smaken. Erbij aten we roti, die ik niet zelf had gemaakt, maar dat wil ik zeker nog wel eens proberen met het recept voor Durban roti uit het boek.

Om ook aan onze zoete behoefte te voldoen maakte ik milktart, dit heb ik al eens eerder gemaakt maar nooit op deze manier met geklutste eiwitten en losgeslagen eigeel. Maar oh wat was die taart lekker zeg! Zo lekker luchtig en fijn van smaak. Die gaat zeker vaker gemaakt worden als het aan mijn huisgenoten ligt.

Er zijn nog genoeg recepten die ik wil proberen dus voorlopig maken wij nog wel een weekend tripje naar Zuid-Afrika. Het boek is ideaal voor hen die al eens in Zuid-Afrika geweest zijn en het eten wat ze daar gegeten hebben thuis willen maken maar ook voor hen die geïnteresseerd zijn in deze keuken en er graag wat meer over willen leren.

Als ik een klein minpuntje moet noemen is dat er bij de recepten geen totale bereidingstijd vermeldt staat, nu moet je het recept eerst doorlezen en dan de tijden die erin staan bij elkaar optellen plus gokken hoeveel tijd je kwijt bent aan voorbereiding voordat je weet hoe lang je bezig zult zijn.

De prachtige foto’s op de zwarte achtergrond springen van de bladzijde en vooral de mooie sfeer en natuurfoto’s doen mij ontzettend verlangen naar het land. Hopelijk zit een reis er in 2022 weer in. Tot die tijd vermaak ik me prima met het koken van de heerlijke gerechten uit de authentieke Zuid-Afrikaanse keuken!

 Ik bedank Centrale Uitgeverij Deltas voor het mij toegezonden recensie exemplaar.