De kleine wereld van Wendy
Hallo mijn medelezers of medelezertjes,
Hier zit ik dan keifier op mijn eigen blog en toch een beetje zenuwachtig, heb ik inspiratie genoeg? Ga ik niet beginnen zeveren (zoals ze het hier bij ons in het Antwerpse benoemen, want ja ik ben van het kleine Belgiëland)? Ga ik wel uit mijn woorden komen? Is dit wel interessant genoeg? Domme (hier komt al de eerste vloek), een eigen blog en ik voel me echt al een auteur want uiteindelijk zullen alle auteurs die de revue passeren op "Hebban" ook wel met de inspiratieproblemen zitten, of via de leesclubs zien dat niet iedereen dezelfde smaak heeft, dat niet iedereen liefhebber is van zeemzoet of happy endings.
Ik zal me misschien maar eerst eens voorstellen, dat jullie weten wie hier achter dat schermpje zit. Ik ben Wendy en ons gezellig huisje staat te Antwerpen. In ons huisje is er plaats voor 2 kinderen, een kat, hond, 3 kippen, en natuurlijk een echtgenoot. De grote boekenkast heeft een centrale plaats hier in huis en trouwens voor mij alleen. De leesgene heb ik blijkbaar en spijtig genoeg niet doorgegeven. Maar geen angst elk nieuw boek wordt hier uitgebreid besproken. Mijn moto is "wil je niet lezen, geen nood Wendy is een goede vertelster". De genres die hier met ons in huis wonen, zijn zeer uiteenlopend, de emoties bepalen het boek. Raar maar waar want lezen is niet enkel een hobby. Lezen neemt je mee, je kruipt in je personage, je gaat mee op reis of ondergaat het liefdesverdriet, het brengt die lach op je gezicht (die je dan juist op dat moment nodig hebt). Op dit moment is literatuur, fantasy (leren kennen door Hebban, dank je wel), roman, young adult een stukje van mijn leven. De echte thrillers staan even op hold. Of zou ik zeggen reservebank.
Voor mij is taal, schrijven, lezen, Spaanse taal een groot stuk van mijn leven, woorden en letters trekken me soms door moeilijke momenten, want het leven is niet altijd rozegeur en manneschijn. Niet te vrezen op dat moment hebben we boeken, gedichten, verhalen of prachtige quotes. Die ik dan weer zorgvuldig (niet altijd zo zorgvuldig, het klinkt wel mooi) in een notitieboekje schrijf en dan vijftig keer terug lees, van obsessie gesproken. Is het een obsessie of is het een verslaving of is het een vlucht op momenten dat realiteit te moeilijk is. Of is lezen gewoon FIJN!!!!!!!!!
