Fabulous Feelgood kwam met een heel leuke ‘meeleesmaand’ van de Britse romanschijfster Jojo Moyes. Ik wou nog eens een sprong te maken in het feelgood genre. Hebbanista Karin nam gauw mijn hand en sprong mee op mijn leestrein. Onze keuze viel op het boek ‘In haar schoenen’.

Voor we de schoenen van Jojo Moyes aantrokken, bespraken we onze verwachtingen.

Karin: Ik heb nog nooit iets van haar gelezen, maar heb inmiddels ontdekt dat 1 van haar boeken verfilmt is als Me before you. Dat vond ik een schitterende film, maar iets te veel drama voor mij. Ik heb me laten vertellen dat In haar schoenen niet zo heftig is en humor heeft. Door die film verwacht ik wel een heel sterk, goed geschreven verhaal.

Wendy: Ik heb al wel boeken van haar gelezen. De sterrengever van de schrijfster vond ik een prachtig ontroerend verhaal. Ook Voor jou heb ik gelezen en daar was ik ook laaiend enthousiast over. Na deze twee boeken ben ik de schrijfster wat verloren in de grote zee der boeken. Er is ook zoveel aanbod, de schrijfster heeft ook heel wat werken geschreven. Als ik de korte inhoud lees gaat het over vriendschap. En vriendschap vind ik iets belangrijk in het leven.

Don’t judge a book by its cover?

Karin: Met deze cover kan ik niet zo veel, het is niet mijn stijl. Ik vind het plaatje niet heel aantrekkelijk. Ik hou van een cover die alvast een heel miniatuur klein inkijkje geeft in het verhaal, net genoeg om nieuwsgierig te maken. Deze cover verklapt alleen dat het verhaal zich in Londen afspeelt. Ik ben wel heel benieuwd naar het verhaal en de schrijfstijl. Hopelijk leest het niet zwaar.

Wendy: De cover vind ik wat zeemzoet en spreekt me niet zo aan. Ervaring leert me wel om met niet te laten leiden door de cover. Op basis van de cover zou ik het boek wel niet opnemen.

Karin: Ik zou hem ook laten staan.

Wendy: Het aanbod van boeken is ook zo groot.

We deelden het boek in drie delen en maakten onze eerste kleine stapjes in het verhaal. Na het lezen van het eerste deel stonden we met een knellend schoentje van herhaling bij de start van het boek.

Wendy: Wat vind ik ervan? Ik vond de start traag, opvallend waren de herhaling aan feiten en emoties. Ik heb me ook wel druk gemaakt in Sam en haar schoenen. Ik maakte me vooral boos om de vrouwonvriendelijk kijk op het behalen van resultaten in het leven. Wees sexy en behaal meer uit het leven. Het is waarschijnlijk de bedoeling van de auteur om een vreselijk oordeel te belichten.

Karin: Ja, het verhaal ging wat moeizaam van start. Ik had echt het idee, dit is niet mijn soort van boek. En inderdaad de herhaling vond ik ook storend. Al snel had ik wel te doen met Sam. De zware thuissituatie, kost wat kost als mens overeind blijven omdat anders de hele wereld instort.

Wendy: Vanaf hoofdstuk 10 kreeg ik meer plezier in het lezen. De vriendelijkheid van Yasmine gaf het plot voor mij wel een boost. Het hoofdstuk van Phil vond ik ook zeer interessant, zo krijg je ook een andere kijk op deze man en op heel de situatie.

Karin: Bij mij lag het keerpunt ook ergens op hoofdstuk 10, het ging van geen fijn boek naar Ik kan het boek niet meer wegleggen. Maar wat daar nou precies gebeurde, ik kan er niet precies de vinger opleggen. Ik vind het wel heel goed geschreven in de zin van: ‘het is niet voorspelbaar. Ik zou niet weten het verhaal afloopt.’

Wendy: Ik heb nog niet echt het wow gevoel bij het boek, toch moet ik me er niet doorworstelen. Haar andere boeken die ik heb gelezen vond ik wel beter

Karin: Volgens mij gaan beide hoofdpersonages Sam en Nisha een grote ontwikkeling doormaken.

Wendy: Dat zou ik dan weer wat te voorspelbaar vinden.

Karin: Ja, je hebt gelijk. Misschien zou deze ontwikkeling dan wel zeer voorspelbaar worden.

Al snel klonk het in koor, ‘het tweede deel is uit’. Het was voor deze twee Hebbanisten duidelijk, het verhaal las zeer vlot en er was een ervaren pen aan het woord. Toch wrong het schoentje doorheen de verschillende thema’s.

Wendy: Ik bedacht me ineens hoeveel thema’s er door het verhaal heen walsen. Ik ben eerder voorstander van iets minder thema's, maar wat meer uitgediept.

Karin: Ja, wel erg veel thema's. Maar wel knap hoe ze dat wel allemaal goed bij elkaar weet te houden zonder inderdaad steeds nieuwe bijfiguren te introduceren.

Wendy: Ja, dit deel heeft me meer in de ban gehouden. De hoofdpersonages en bijfiguren staan er wel degelijk,  daar lees je wel de ervaring van de auteur door. Geen snel gemaakte bijfiguren maar een stevig fundament voor de hoofdpersonages.

Karin: Ik begin Nisha inmiddels wel wat meer te begrijpen, maar ik mag haar nog steeds niet. En Sam wou ik steeds een schop onder haar kont geven. Kom op meid! Kom nou eens voor jezelf op!

Wendy: Ik zocht een dosis sympathie naar het hoofdpersonage, toch moet ik toegeven haar beslissingen vind ik onbegrijpelijk. Daarin zie je wel dat de personages zo goed zijn uitgediept Ongelofelijk goed gedaan. Als je bij de lezer een soort onrust kunt opwekken.

Karin: Ja, het zit echt wel knap in elkaar.

Wendy: De humor bij de ouders vind ik dan weer een beetje flauw, maar ja dat is dan weer smaak

Karin: Ik vind de ouders eigenlijk gewoon ronduit irritant en erg egoïstisch. Hoe durf je zoveel eisen te stellen. Bepaalde fragmenten vond ik dan weer wel grappig.

De eerste blaren kwamen al snel te voorschijn tijdens deze buddyread. Na het derde deel smeten we de knellende schoentjes uit. Verdict van In haar schoenen: deze twee lezers misten hier en daar een flexibele zool.

Wendy: De voorspelbaarheid lag wel op het einde van het verhaal. Ik had al eerder boeken gelezen van Moyes, verhalen die me ontroerde, hier bleven echte emoties ver weg. Jammer. Ook de humor kon me echt niet bekoren. Ik vind het heel moeilijk om het boek te beoordelen.

Karin: Ja, het verhaal (plottwist) was inderdaad wel voorspelbaar. Nee, voor het hoofdpersonage kon ik ook geen enkele sympathie opbrengen. Geen fijn mens. Maar wel heel knap om als schrijver zo'n hoofdpersoon neer te zetten. Daar lees je echt de ervaring van de auteur.

Met lood in ons schoenen moesten we dit boek beoordelen. Het schoentje wrong, toch was het makkelijk leesbaar. We stonden met een dubbelgevoel in haar schoenen van deze ervaren schrijfster.

Wendy: Het was een diesel, traag om dan een aanloop te nemen naar het einde toe. Het was alsof ik tijdens het lezen op de duizelingwekkende hoge Louboutins stond en wankel door het verhaal wandelde. Ik geef het boek 3 sterren voor het neerzetten van de personages en schrijfstijl.

Karin: Dit boek had echt zijn ups en downs in het lezen. Soms las het wat makkelijker, wat vlotter, soms kostte het wat meer moeite. Geen idee waar het aanlag. Ik ben een fanatieke herlezer, maar dit boek zal ik zeker niet nog een keer oppakken. Ik kom bij dit boek niet verder dan 3 sterren.

Wendy: Begrijp ik volledig. Misschien blijft het genre feelgood toch even op de achtergrond bij mij.

Karin: Ik denk dat het boek wel onder het genre feelgood valt, maar het plot is voor mij geen échte feelgood. Te weinig humor en romance naar mijn zin. Niet luchtig genoeg. Dat is waarschijnlijk de reden waarom ik vooral feelgood van eigen bodem lees, ik vind de Nederlandse en Vlaamse feelgood veel prettiger lezen. Het boek was hier dan weer een bevestiging.

Wendy:  Zo zie je soms moet er een soort standvastigheid in een verhaal zitten. Ja, dat is jammer. Ik denk dat er veel meer in dit verhaal had kunnen zitten.

Karin: Ja, dat zou best kunnen.

De schoenen zaten iets te strak, toch genoten we weer met volle tuig van deze uitstap in het feelgood land.

Vraag: Heb je al eens een boek gelezen van Jojo Moyes?