Mijn verhaal met het boek start op de boekenbeurs Antwerpen, als fan wist ik dat er een nieuw boek op de markt was en na de agenda van de boekenbeurs mooi uitgepluisd te zien (met dank aan Nathalie), zag ik dat Ish meerdere malen aanwezig was op het walhalla van de lezer. Ish ging om 12 30 u aanwezig zijn, daar stond ik om 11 45 u al rond te draaien. Ik kreeg Ish in het visier, niet achter de bekende tafel maar hij kwam voorbij waar ik stond te dralen. Mijn gesprek met mezelf was lang, zou ik het durven om hem hier aan te spreken of is dit een stap te ver. De beslissing werd voor mij gemaakt toen ik een gezin naar hem toe zag stappen, zonder na te denken volgde ik. Woorden schoten me te kort wanneer ik voor deze grote meneer stond, maar wat een persoonlijkheid, wat een aura heeft hij, zonder probleem tekende hij mijn boek. Waar bleef de stroom van woorden die ik klaar had? Toen ik thuis kwam was ik zo fier op mijn gescoorde handtekening en ja mijn gezin keek naar de handtekening en begreep eigenlijk de tumult niet maar dit terzijde.

Ish Ait Hamou bekend van zijn verhalen die je toch altijd raken, is er wederom in geslaagd met dit boek hoog te scoren bij zijn lezers. Na wat onderzoek vond ik een interview in de krant: Vol woede begon hij aan dit boek, vertelt Ish Ait Hamou (32) over zijn nieuwe roman Het moois dat we delen. Zijn verhaal over de brokstukken na een drama balanceert ­tussen hoop en frustratie. ‘Het leven wordt anders als je afstand neemt van sociale media.’ . (Bron: https://www.demorgen.be/tv-cultuur/ish-ait-hamou-over-zijn-nieuwe-het-moois-dat-we-delen-terreur-is-zo-n-gevaarlijk-woord~b7562c4f/?referer=https%3A%2F%2Fwww.google.com%2F)

Korte inhoud:

Soumai moet terug opnieuw beginnen, krijgt een nieuwe start samen met haar vader en broertje Karim, een tweede kans dat ze ondergaat in eenzaamheid.

De oude man Luc is vijf jaar weduwnaar, hij mist zijn Maria, haar stoel en de lekkende kraan is hem heilig in zijn wereldje van gemis en verdriet.

Wat als twee mensen die hun weg niet vinden elkaar tegenkomen? Wat als beiden meer gemeen hebben dan ze dachten?

Woorden lijken onschuldig maar leg ze op de verkeerde plaats, op een verkeerd tijdstip en het worden landmijnen.

Het boek start met een prachtige titel, een titel die doorheen het verhaal meerdere betekenissen krijgt. Een titel die de sluier opheft van een boek vol citaten, citaten die soms zo een herkenbaar gevoel geven. Op een poëtische manier schrijft Ish een verhaal dat je vanuit het perspectief van Luc en Soumai ziet, met gedachten die schuin gedrukt zijn, waar je telkens stukjes verleden meekrijgt van de personages. Zelfs daar houdt Ish zich aan zijn bijzondere herkenbare schrijfwijze. Een boek dat zo dicht bij de realiteit leunt, mensen hebben hun vooroordelen klaar zonder verder te kijken, je wordt afgerekend op kleur, nationaliteit, cultuur, godsdienst, verleden en dit heeft Ish weer zo mooi verwoord zonder een standpunt op te dringen. Sommige auteurs kunnen met lang zinnen en moeilijke woorden je raken, Ish heeft dit niet nodig met kort zinnen en eenvoudige woorden, raakte hij mij als lezer tot in mijn ziel. Een boek met veel psychologische thema’s verweven in een groot verhaal van eenzaamheid en verdriet. Een verhaal dat veel lezers zal bekoren en dat geen nood heeft aan veel personages of dialogen. Dit boek gaat me bijblijven, citaten heb ik opgeschreven en ik kan alleen maar eindigen met een must read van een grote schrijver! Mijn top 25 wordt weer aangepast en lieve Hebbanisten overweeg om dit boek te lezen!