Je debuteerde met je thriller ‘Mara’ op 57 jaar, mogen we zeggen dat je een laatbloeier bent?

Ja je kan wel stellen dat ik een laatbloeier ben. Als kind moest ik om acht uur gaan slapen, met een zaklamp las ik de spannende jeugdboeken van Enid Blyton. Toen speelde de gedachte al dat ik ooit ging schrijven. Mijn schrijverscarrière startte op een zonnige namiddag, ik zat met mijn dochter op het terras en zei: "Ik ga een boek schrijven." Mijn dochter antwoordde: "Dat meen je niet?" Negen maanden daarna heb ik mijn manuscript rondgestuurd naar de uitgeverijen. Ik dacht dat het niets ging worden tot ik een telefoon kreeg van een uitgever. Ik zeg altijd: als je iets wil dan kan je dat écht, je moet er gewoon in geloven.

Waarom schrijf je onder een pseudoniem? Hoe is de naam Sterre Carron tot stand gekomen?

Het pseudoniem is ontstaan op vraag van mijn toenmalige uitgeverij, mijn oorspronkelijke naam is te lang. Ze gaven me 48 uur om een andere naam te zoeken. Natuurlijk wou ik zelf ook niet achteraan in de bibliotheek liggen. De naam Sterre hoorde ik op televisie. Via Google ben ik op zoek gegaan naar een achternaam, daar vond ik Carron. Carron betekent ‘zij of hij die de kruiwagen verder trekt’. Ik dacht: Hoeveel zal ik nog moeten trekken voor ik er geraak? Carron vind ik een mooie en krachtige naam.

'Doolhof van verraad' is het 22ste boek in de serie van Rani Diaz, had je op voorhand bedacht hoe de serie er in grote lijnen uit ging zien?

Nee totaal niet, de uitgeverij zei: ’Nu is er een serie geboren.’ Misschien was het bij mij een beetje uit gemakzucht, het team van Rani Diaz waren mijn pilaren, een soort zekerheid. Na 22 boeken kan ik de personages loslaten om me te storten op het schrijven van een standalone.

Wat maakt van hoofdinspecteur Rani Diaz een ideaal hoofdpersonage?

De meeste lezers hebben hoofdinspecteur Rani Diaz in hun hart gesloten, ze is een doordrijver, koppig en heeft een groot rechtvaardigheidsgevoel. Andere lezers vinden dat Rani te veel vloekt en handelt uit egoïsme. Vrienden van mij merken dan weer op dat Rani een beetje op mij lijkt. Al heb ik natuurlijk niet het verleden van Rani. Ze verstopt soms haar gevoelens en gaat soms ten onder, eigenlijk is Rani Diaz een mens als wij en een stukje Sterre. Ik heb Rani de begripvolle man Frederik gegeven, zelf zou hij de ideale man zijn voor mij.

Je hebt in het buitenland gewerkt, daarna heb je gewerkt in het Instituut voor Tropische Geneeskunde, neem je deze ervaringen mee in je verhalen?

Sowieso, ik heb ook gewerkt als zelfstandig vroedvrouw-verpleegkundige. Ik neem het medisch stuk mee in mijn verhalen. Ik ga ook veel snuffelen in het Imelda ziekenhuis, mijn nieuwsgierigheid is groot naar de verborgen hoekjes en kantjes van het gebouw.

Op welke momenten werkt jouw bron van inspiratie het best?

Mijn actieve periode is van 8.30 u tot 16 u, daarna krijg ik mijn bovenkamer pas stil. Wat niet wil zeggen dat ik geen rustdag neem of constant zit te schrijven. Mensen die me kennen, zien me soms lopen en weten dat ik met momenten helemaal in mijn eigen hoofd zit. Lezen is dan wel écht mijn ontspanning.

Wat vooral opvalt in je verhalen zijn de realistische misdaden en onderzoeken, doe je aan vooronderzoek?

Ik schrijf iets op en pleeg een telefoontje naar een goede vriend en gepensioneerde wetsdokter Mark Pastijn. Ik kan veel opzoeken in boeken, maar de technische zaken daar heb ik soms hulp voor nodig.

In je laatste boek 'Doolhof van verraad’ komt er een nieuw personage Amy op het toneel, stond deze gekwetste vrouw achter de coulissen te trappelen?

Ik had inspiratie voor een nieuwe serie en daar stond Amy te trappelen. Ik kon geen nieuwe serie schrijven over een nieuw team, dus kreeg Amy een plekje in de oorspronkelijke reeks van hoofdinspecteur Rani Diaz. Het personage Amy was op voorhand al goed uitgedokterd.

Hoe ga je om met schrijven, schrappen en herschrijven? Heb je een vaste opbouw naar een nieuw verhaal?

Vloekend, de eerste twee zinnen zijn een grote ramp vergelijkbaar met pure constipatie (lacht). Aan die eerste zinnen ben ik soms twee dagen bezig, meestal maak ik dan een sprong naar het tweede hoofdstuk. Het verhaal leidt mij en ik moet enkel mijn intuïtie volgen. Met momenten wil ik tegenwringen en dan kom ik voor een muur te staan. Als ik een ingeving krijg moet ik deze volgen. Het schrijven is chronologisch, ik weet pas na drie vierde van het boek hoe het verhaal gaat eindigen.

En dan stuur je je manuscript naar de uitgeverij, welk gevoel blijft er dan over?

Ik ben altijd bang om een manuscript af te geven aan de uitgeverij, het verhaal loslaten is moeilijk. Er heerst vooral vermoeidheid, ik heb een week slaap nodig en voel me leeg. Ik hou van schrijven en in de flow zitten van een verhaal. Tijdens de schrijfmomenten ben ik heel graag bij mijn personages en geniet van hen. Ik vermoord ook niet zomaar iemand, daar wordt heel goed over nagedacht. Iemand waar ik veel sympathie voor heb kan ik geen pijn doen. Ik hou van mijn personages.

Een thriller van Sterre Carron betekent dat je meestal op het verkeerde been wordt gezet. Zijn er nog meer Carron eigenschappen die je extra in de verf zet?

Gevoel, geen kartonnen figuren, maar échte gevoelens zoals boosheid, eenzaamheid, verdriet, verlies. Voor mij is het zeer belangrijk dat emoties realistisch zijn en karakters er staan.

Heb je al eens een manuscript versnipperd?

Nee, maar het boek ‘Arcanum’ heb ik ooit veranderd. Resoluut heb ik de beslissing genomen om het boek niet uit te geven. Mijn lezers hebben twee maanden langer moeten wachten. Deze tijd heb ik genomen om het verhaal aan te passen. Je voelt dat het boek is gerepareerd, toch is het verhaal goed onthaald. Als ik zelf niet tevreden ben, geef ik het boek niet uit.

Zijn er al plannen of ideeën voor een 23ste boek in de Rani Diaz reeks? Kun je daar al iets over prijsgeven?

Ja natuurlijk, Rani Diaz en het team worden niet vergeten en er komt zeker een vervolg op haar serie. Nu ben ik aan het schrijven aan mijn standalone. Op het juiste moment heb ik deze stap gezet daar ben ik blij om. Ik ben klaar voor deze nieuwe weg. Ik kan een tipje van de sluier oplichten (lacht), het is een thriller met twee verhaallijnen. Mijn enthousiasme is groot over dit nieuwe verhaal met heel wat diepgang.

Ben je zelf een lezer? Welk genre?

Ik lees enkel thrillers. Letters van iemand anders zijn voor mij een ontspanning om even weg te geraken van mijn eigen verhalen.

Wil je je pen nooit in een andere genre doppen?

Nee dat kan ik niet. Ik zou zelf niet weten hoe ik daar aan moet starten. Bij mij moet er spanning in zitten, anders zegt een verhaal me niet veel.

Bedankt voor dit gesprek, ik kijk enorm uit naar je standalone. Veel succes met deze nieuwe zijweg.