Voor onze budyread moesten Joella (dierenmama van een hondje, twee grasparkieten, twee cavia’s en vier slakken) en ik (dierenmama van een hondje, een kat en twee kippen) niet gaan graven in onze lange wil ik lezen lijst, het was logisch en voorspelbaar dat we het boek Molly en het kattencafé van Melissa Daley samen gingen lezen. De cover is zo mooi, speels en geeft direct het feelgood gevoel hier kun je niet naast kijken in de boekhandel.

Korte inhoud:

De kat Molly heeft een mooi leven bij Margery, toch het noodlot slaat toe als Margery begint te dementeren, Molly helpt nog waar ze kan. Margery komt in een bejaardentehuis terecht en haar zoon beslist om Molly onderdak te geven bij Rob. Rob heeft drie katten-hatende honden, Molly beslist om niet bij Rob te blijven en trekt naar de stad. Ze gaat op zoek naar een nieuwe thuis en baasje, op haar zoektocht komt ze terecht bij Debbie, eigenaresse van een café zonder cliënten en alleenstaande moeder van puberende dochter Sophie, Debbie zal vlug beseffen dat de komst van Molly haar leven een ander richting gaat geven.

Onze verwachtingen, MIAUW!

Joella: Wat ik verwacht is een feelgood verhaal met heel veel liefde voor dieren, katten in dit geval. Wat liefde tussen mens en dier.

Wendy: Wat een cover, zo hartverwarmend en blijkbaar een boek voor lezers die Bob de straatkat hebben gelezen en die lezer ben ik. En daar heb ik zo van genoten, als het verhaal zo hartverwarmend is als de cover staat ons nog iets te wachten, misschien een echte feelgood met wat humor en veel kattenpootjes?

We besloten het boek in twee delen te lezen, dus na veel geronk en gespin, onze eerste bespreking:

Wendy: Leuk boek, origineel om in het hoofd van een kat te zitten, ik las dat de auteur ook een kat heeft en dat merk je wel. De bewegingen van de kat zijn zo realistisch beschreven, het gesprek tussen de katten vind ik fantastisch, je vertoeft echt in een fantasy wereld.

Joella: Ik vind het een prachtig beeldend geschreven verhaal. Je voelt echt met Molly mee, haar gevoel, het verdriet. En ja, de lichaamstaal is duidelijk beschreven. Trouwens het is zo leuk dat het wordt verteld vanuit Molly, het brengt je dichter bij een dier. En dan kijk ik naar mijn dieren en besef ik dat ik alles voor hen zou doen.

Wendy: Oh ja zeker, het zijn mijn baby’s!

Joella: Het laat je anders kijken naar dieren, dat ze wel degelijk gevoel hebben, helaas denken veel mensen daar anders over…

Wendy: Hoe kan je dieren pijn doen, dat snap ik niet, maar zoals je zegt sommige mensen denken daar anders over.

Joella: Van mij mogen er vaker boeken geschreven worden over dieren.

Wendy: Ja ik ben daar zeker voorstander van, of het dierenleed gaat verminderen dat betwijfel ik.

Joella: Ik snap de wereld helaas vaak niet meer, de teleurstelling in de mensheid.

Wendy: Tja, een dier is oprecht, zonder oordeel of vooroordeel.

Dit verhaal opende een onderwerp dat ons beiden boos maakt, mensheid versus dieren, dierenleed, dierenmishandeling!

Onze conclusie

Wendy: Een feelgood van de bovenste plank, je kan het boek echt in twee delen verdelen, het deel van de zoektocht van Molly en het leven van Molly met Debbie. Niet alleen de gedachten van Molly zijn prachtig beschreven maar daarnaast krijg je echt nog een mooi verhaal over Debbie, Debbie en haar zoektocht in het leven. Met een einde dat de cirkel afsluit, ik zou zeggen “lezers, welkom in het leven van Molly” en ik wacht vol ongeduld op het tweede deel (dat wordt uigegeven in november 2019). Ik geef het boek vier sterren!

Joella: Een werkelijk hartverwarmend feelgood boek met in de hoofdrol Molly. Meegenomen in de wereld van Molly, liefde, ontroering en vergiffenis zijn thema’s die door het boek vloeien. Maar bovenal de liefde tussen mens en dier. Laten we een voorbeeld nemen aan Molly, de liefde van een dier. Vijfsterren waardig!

   Een kattenpoot van Joella en Wendy en een dikke aanrader aan de lezers van het feelgood genre! MIAUW!