Toen kwam de challenge eraan lees eens wat minder woorden, handen gingen in mijn haar, wie me kent weet dat ik iemand ben met heel veel woorden, woorden vloeien automatisch uit mijn mond en als ik een artikel schrijf is het thuis schrappen en schrappen en blijven schrappen!

Mijn dagelijkse wandeling door Hebban land schotelde me een kant en klare oplossing voor, mijn oog viel op het fantastische café (link) van fabulous feelgood. Een gilletje later en ik kreeg direct heel wat titels voorgeschoteld, Marieke kwam met de tip “het wonderkabinet – Brian Selznick” en de vraag om er een buddyread van te maken, mijn enthousiasme was groot en vijf minuten later werd mijn bankrekening iets minder enthousiast.

Kort inhoud:

Het boek heeft twee verhaallijnen. Het eerste is een geschreven verhaal van de 12-jarige Ben.

1977, Minnesota: Ben woont bij zijn oom en tante en neef en nichtje nadat zijn moeder door een ongeval om het leven is gekomen. Hij voelt zich eenzaam. Dan vindt hij in de kamer van zijn moeder een boekje, een boeklegger, geld en een medaillon en besluit op zoek te gaan naar zijn vader.

De verhaallijn van Rose is volledig getekend, met hier en daar geschreven tekst.

1927, New Jersey: Rose is eenzaam, woont bij haar vader en droomt van een actrice. Elk artikel van de actrice kleeft ze in een schrift. Dan besluit ze weg te lopen richting New York, op zoek naar haar broer.

Wat was onze ervaring met de getekende verhaallijn van Rose?

Marieke: Heel bijzonder is dat dit verhaal geheel uit illustraties bestaat, met hier en daar een korte geschreven tekst om iets te verduidelijken. Maar de gevoelens van Rose zijn duidelijk te herkennen in de tekeningen. Mooi is het effect van de tekeningen die steeds verder inzoomen op een bepaald detail.

Wendy: In het begin was het voor mij even aanpassen, de eerste tekeningen ben ik even terug gaan bekijken, toch veel moeite is het niet, want wat een prachtige potloodtekeningen dit is echt genieten. Zonder woorden werd ik wel nieuwsgierig naar Rose haar verhaal. Het verhaal hield me wel in de ban ondanks ik terug moest gaan bladeren, je vraagt je als lezer af hoe deze twee verhalen samensmelten.

We sloegen deze klepper (637 bladzijde) dicht en waren beiden van onze sokken geblazen!

Marieke: Het is een boek van meer dan 600 pagina’s en toch is het in een paar uurtjes uit. De verhalen zijn niet opzienbarend, maar de combinatie van een graphic novel en een jeugdboek is dat wel. De afwisseling tussen het getekende verhaal en het geschreven verhaal blijft boeiend. De informatie over de musea en het Wonderkabinet is erg leuk en leerzaam. Daarnaast zijn er herkenbare thema’s als eenzaamheid, vriendschap, verdriet, liefde en doofheid zijn mooi opgenomen in beide verhalen die op bijzondere wijze op het einde samenkomen. Een prachtig boek om te hebben en te lezen en te bewaren om later nog eens door te bladeren. Ik heb nog niet eerder een boek gelezen wat me zo wist te raken, alleen al door de illustraties. De twee verhaallijnen zijn dan misschien niet zo uniek, het werkt wel heel goed in dit boek.

Wendy: Gecombineerd met de tekeningen en tekst valt het verhaal als een geheel in elkaar. Emoties worden mooi verwoord en versterkt met de potloodtekeningen. Is het verhaal op zich bijzonder of uniek, misschien niet, maar heel het gegeven en het decor rond de woorden is dan weer een echte ontdekking. Een verhaal over eenzaamheid en gezien worden, die emoties vergroot de auteur in zijn tekeningen zodoende dat ze bij de lezer echt wel binnenkomen. Toch wel een boek voor een breed publiek, een boek om hier thuis te koesteren. Aanrader van jewelste!

We waren het eens dat het een mooie ontdekking was en het boek werd overgoten met vier sterren!

Welk boek gaan jullie lezen voor deze challenge?