Een boek op de sofa?

Jazeker, ik leg een boek op de sofa. Niet op mijn leeszetel want daar zit ik zelf al maar ik heb een speciaal bankje geconstrueerd, een analyse-sofa, dat ik van mijn zetel afgewend heb gepositioneerd. Zo kan ik, zonder afleiding, dat boek van voor tot achter tot diep in de rug, bestuderen, analyseren en onderzoeken. Af en toe hum ik een beetje, kijk diepfronsend met een heel geïnteresseerde, weldenkende en diepgravende blik naar mijn pijp met kromme steel. Natuurlijk rook ik niet echt maar voor deze analyse, zo'n boek op mijn sofa, moet ik in mijn fantasie wel echt lijken op het prototype van een psycho-analyticus om mezelf daadwerkelijk serieus te nemen.

Lezers die mij wel vaker volgen zullen merken dat ik óf onzin uitkraam (en dat zal zeker niet de eerste keer zijn), óf dat ik bezig ben met een nieuwe rubriek op mijn blogspot. Dat laatste is het geval...gelukkig. Het idee sluimert al een jaar of zes door mijn hoofd maar het is nog nooit tot een goed uitgewerkt plan gekomen. Misschien moet ik zelf eens in analyse om na te gaan wat maakt dat ik niet tot actie kom. Ik ben bang dat het niks wordt met zo'n analyse van mezelf omdat ik waarschijnlijk heel snel verdiept ben in een fijn boek op het moment dat ik op zo'n sofa terecht zou komen met een hummende analyticus op de achtergrond. Dat is mogelijk ook direct het antwoord op de vraag: waarom heb ik zoveel ideeën en zet ik ze zelden (of pas na veel jaren) om in actie? Omdat ik zo graag lees!

Het waarom

Maar nu even ter zake want ik dreig weer af te dwalen. In tegenstelling tot veel lezers genoot ik vroeger, tijdens mijn middelbare schooltijd, al van het analyseren van een boek. De leeslijst was niet alleen qua boekkeuze fijn voor mij maar ook het ontrafelen van die boeken vond ik leuk. Nog altijd kan ik genieten van het uitpluizen en onderzoeken van elementen die een literaire roman voor mij tot een aantrekkelijke roman maken. Dat is vaak niet het onderwerp of het plot, maar de aspecten eromheen. Symbolen, motieven, thema's, intertekstualiteit, bijzondere perspectieven, speciale personages, extreem lange zinnen, ultiem korte zinnen, afwezigheid van een plot, gebrek aan leestekens, onbetrouwbare vertellers, zeer onbetrouwbare vertellers, niet te traceren vertellers, gedroomde tijdmachines en nog veel meer van dit soort 'trucjes'. Die dingen maken een boek vaak speciaal voor mij, mits ze goed gebruikt en ingezet worden. Bij deze 'rubriek' gaan we op zoek in een boek naar één of meerdere onderdelen van de literatuuranalyse.

Hoe kwam het zover?

Door het lezen van Hoe lees ik? van Lidewijde Paris kwamen we op het onderwerp motieven en thema's. Wat zijn motieven? Wat is het verschil maar ook de samenhang tussen een motief en een thema? Zijn er verschillen tussen gebruikte symbolen en motieven? We hebben er al iets over gelezen, we hebben in het verleden hier al onderwijs over gehad, we hebben geregeld bij boekbesprekingen deze onderwerpen besproken en toch blijft het knagen. Snappen we het nu wel echt? 

Aan de slag

We gaan dus een boek analyseren op voornamelijk dit ene aspect, of eigenlijk de combinatie van twee aspecten omdat ze zo samenhangen: thema en motief. Omdat De val van Marca Minco maar 90 pagina's dik is en toch zeker motieven en thema's heeft, gaan we dit boek analyseren op vooral dit aspect. We leggen De val op de sofa. Alleen die titel al...

Doe jij mee?

Zoals gezegd, ga ik dit analyseren niet alleen doen. Voor dit boek heb ik al enkele partners in crime verzameld, maar sluit gerust aan. 
Mijn idee was om het te lezen én te bespreken in november maar ik kwam tot de ontdekking dat er al meer boeken (en vooral pagina's) en besprekingen gepland stonden dan ik normaal lees en bespreek, vandaar dat ik begin december daadwerkelijk pas wil starten met de analyse. Ben jij ook geïnteresseerd? Laat het vooral hieronder weten.