Een wat zwartgallige titel op een lief, aandoenlijk boekje met een cover met een wiegje, iets wat je toch ook snel met lief en schattig associeert. Natuurlijk zal niet iedereen dit met schattig associeren. Sommige mensen vinden kinderen verre van schattig. Ook de kleur van het wiegje op de cover, niet een doorsnee kleur, maakt dat je toch nieuwsgierig wordt naar de inhoud van het boek.

Wat maakt een boek aantrekkelijk om te kopen en te lezen? Dat zal voor lezers van fantasy, thrillers, feelgood, Young adult en literatuur steeds anders zijn, denken jullie niet? Discussies over het wel of niet lezen van de flaptekst heb ik geregeld voorbij zien komen. Sommige mensen lezen steevast de flaptekst, andere gaan alleen op de naam van de auteur af, of op de recensies. Door deze boekenklus ben ik gaan nadenken wat mij aantrekt, waarom ik kies voor een bepaald boek. Het is geen geheim dat ik vooral getrokken wordt door literatuur. De laatste maanden, sinds mijn Hebban avontuur begonnen is, heb ik gemerkt dat covers veel belangrijker zijn voor de keuze van een boek dan ik dacht. Niet alleen voor mij maar ook voor andere Hebban-lezers. Bij leesclubs wordt regelmatig gediscussieerd over de cover. Thrillers hebben echt een andere cover dan literaire romans. Ook feelgood romans herken je over het algemeen vaak aan de cover. Ook binnen de genres zijn toch vaak grote verschillen te zien en zijn sommige covers meer aantrekkelijk dan anderen. De foto van de auteur blijkt ook van belang voor sommige lezers. Ik dacht ooit dat ik dat niet van belang vond maar de laatste jaren merk ik dat het zeker uitmaakt wie de schrijver achter het boek is. Zijn levenswandel, zijn beeld op de wereld maar ook of die persoon sympathiek overkomt vind ik belangrijk en weegt bij mij mee.

Sommige boeken kies ik vanwege goede recensies of een leuk beschreven plot. Andere boeken lees ik omdat bij de aankondiging van de leesclub een fragment te lezen is. Fraai gevormde zinnen of raak beschreven personages kunnen mij dan over de streep trekken. Bij de boekenklussen ben ik nu twee keer aangetrokken door de combinatie van het formaat van het boek met een voor mij aantrekkelijke cover. Dat was bij Hotel Malinconia, dat ik beschreef in een eerdere blog, en nu weer bij Dood Zaad. Beide boekjes komen uit dezelfde serie: Nova Novella. 

Wat zijn Nova Novella?

Deze boekjes, dit jaar uitgekomen, vallen op door het handzaam formaat. Doordat ze klein zijn, zijn ze makkelijk mee te nemen in je handtas of zelfs binnenzak. Zoals gezegd vind ik de cover aantrekkelijk. De cover geeft iets prijs van de inhoud maar zeker niet te veel. De covers passen bij elkaar en natuurlijk ook bij de andere twee boeken die in dezelfde serie zijn uitgegeven (zie foto). Elk boek bevat een kort verhaal, een van de boekjes bevat zelfs twee verhalen. Op dit moment heb ik alleen Hotel Mallinconia en Dood zaad gelezen en ik heb genoten van beide boeken. Het zijn kleine cadeautjes, door het formaat, de cover maar gelukkig ook door de inhoud.

Wie is Wim Duijst?

Vóór dit boek had ik nog nooit van deze auteur gehoord maar de kans is groot dat dit in toekomst anders wordt. Willem Duijst groeide op in Spakenburg als jongste in een gezin met vier kinderen. Hij werkte als leerkracht in verschillende steden rondom Utrecht. Na een schrijvers-opleiding, waarbij hij lessen volgde van Hannes Meinkema en Louis Ferron, is hij full-time als auteur gaan werken. Zijn debuut, de novelle De Fascinatie, werd goed ontvangen zowel in Nederland als in Vlaanderen. Zo ook zijn novelle De liefde volgens Bloem, die vier jaar later verscheen. Zijn tweede boek (De ceremoniemeester) werd in eerste instantie niet uitgegeven en het kostte hem veel moeite om aandacht hiervoor te krijgen. Toch is dat uiteindelijk gelukt en het boek werd uitgegeven onder de titel Zwijgend verleden. De verhalen die Duijst schrijft zijn vaak gesitueerd in Spakenburg, zijn geboorteplaats. Hij wordt geroemd vanwege zijn scherpe dialogen en beeldende vertelkunst.  Jammer genoeg kan ik niet alle boeken van Duijst aan de lijst rechts toevoegen omdat de titels op de site niet herkend worden.

Wim Duijst

.

.

.

.

.

.

De vier Nova Novella.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Wat is het belang van beeldend schrijven?

Voor korte verhalen en novelles is het naar mijn gevoel erg van belang dat je beeldend kunt vertellen. Je hebt maar weinig tijd om kennis te maken met de personages en toch wil je als lezer helder krijgen waarom een personages doet wat hij doet, waarom hij of zij reageert in die bepaalde situatie. Dan is het van belang om snel een beeld te krijgen van de persoon in kwestie.

Wim Duijst is daar, naar mijn opinie, goed in geslaagd. binnen anderhalve bladzijde had ik zicht op de scène en het beschreven personage. Natuurlijk hield Duijst wel de spanning er in en vertelde niet de clou van het verhaal op de eerste bladzijde. Hij weet zelfs onverwachte wendingen in het korte verhaal aan te brengen.

Hoe zit het met Dood Zaad?

Geregeld wordt het boek van Duijst in één zin samengevat: Dood zaad is een novelle over de dramatiek van de liefde wanneer een kinderwens niet vervuld kan worden.

Sandra, een jonge vrouw en al zes jaar getrouwd met Ruud, heeft een diepe kinderwens. Het stel is nog steeds kinderloos. Het is niet duidelijk waar dit aan ligt en of het daadwerkelijk mogelijk is om een kind te kunnen krijgen. Ruud wil uit principe zijn zaad niet laten testen en gewoon afwachten. Sandra's wens is echter zo groot dat zij op zoek gaat naar andere manieren om zwanger te worden als Ruud, door zijn baan als vrachtwagen chauffeur, vaak langer van huis is. De tragiek van dit verhaal wordt, ondanks de beperkte omvang van het boek, prachtig uitgewerkt. Duijst weet er op een knappe manier zelfs een, bijna thrillerachtig, open einde aan te geven dat de spanning nog versterkt.

Voor mij was deze kennismaking met Wim Duijst erg aangenaam en zeker vier sterren waard.

Hoe krijgen ze het voor elkaar?

Zo knap hoe de schrijver in zulke korte hoofdstukjes zoveel informatie kan gieten zodat je het voor je ziet, de spanning voelt en meeleeft met de hoofdpersonages. Het thema van het verhaal zet aan tot nadenken over de situatie. Daarnaast krijgt de schrijver het ook nog voor elkaar om je achter te laten met een luguber open einde dat je aanzet tot nadenken over het plot. Dit allemaal in een boekje dat ik bestempel als schattig. Dat vind ik genieten!

Ik las dit boek in het kader van de Reading Challenge 2016

Daarnaast las ik het boek in het kader van een boekenblogklus.

Datum: 02 september 2016

Categorie: een boek dat zich afspeelt in de toekomst (ik zal later uitleggen hoe ik aan deze bijzondere categorie kom want die zal niet voor de hand liggen voor de meeste lezers)

Het boek past mooi in mijn Reading Challenge. Het plaatsen in de categorie was weer even creatief zoeken en schuiven maar doordat ik het boek snel uit had blijf ik goed op schema.