Boekenblogklus; Hotel Malinconia van Aristide von Bienefeldt, humor met een weemoedig sausje
Hotel Malinconia
De titel in combinatie met de naam van de schrijver van deze korte novelle trok mijn aandacht. Toen ik het kleine boekje in handen kreeg was ik erg gecharmeerd van de kleine afmetingen en de uitvoering. Ik was al enthousiast terwijl ik op dat moment nog geen letter gelezen had. Bij het lezen krijgt von Bienefeldt, een pseudoniem voor Rijk de Jong, geregeld een glimlach en een grijns op mijn gezicht. Ik raak geïnteresseerd in deze schrijver en wil meer over hem weten. Tot dan toe heb ik de verkeerde indruk dat het om een schrijfster gaat. Als ik informatie opzoek kom ik tot de ontdekking dat de schrijver begin dit jaar overleden is. Enkele weken later is deze laatste novelle van hem uitgekomen.
Aristide von Bienefeldt debuteerde in 2002 met de roman Bekentenissen van een stamhouder. Dit boek wordt goed ontvangen hoewel er ook veel commentaar is op de uitgesproken seksscènes en mannenliefde. In dit boek maar ook in zijn volgende boeken spelen Parijs, Londen en herenliefde een grote rol. Onder zijn eigen naam, Rijk de Jong, publiceert hij in 2014 een boek over de onteigening van zijn geboortehuis, een herenboerderij waar zijn moeder nog altijd woont. Bienefeldt is een bewonderaar van Gerard Reve en Louis Couperus. Bijzonder detail; de schrijver Rijk de Jong is 5 jaar ouder dan zijn pseudoniem Aristide von Beinefeldt!
Afgezien van het feit dat de schrijver onlangs overleden is ben ik toch blij met mijn boekenblogklus. Ik ben blij dat ik met deze schrijver en zijn oeuvre kan kennismaken. Ofschoon het Italiaanse woord Malinconia vertaald wordt als weemoed, mistroostigheid en zwaarmoedigheid zit er veel humor in dit boek. Misschien verwijst de titel naar de schrijver zelf, die deze novelle mogelijk met weemoed geschreven heeft omdat hij wist dat hij ziek was en snel zou gaan overlijden.
Direct na het lezen van de novelle las ik ergens dat Bienefeldt vaak een rode pruik en een flesje spa rood bij zich had. Zijn voorkeur voor deze attributen lees je in het boekje terug, teminste als je er op bedacht bent.
Korte whodunnit
Het boek begint bijzonder met het beschrijven van een aankoop van een Swatch horloge. Laat dit nu net mijn favoriete horloge-merk zijn. Ik werd direct nieuwsgierig naar de uitvoering maar die wordt jammer genoeg niet beschreven. Ondanks dit triviale begin kom je in enkele zinnen heel wat te weten van de hoofdpersoon die op zoek moet naar een vermist persoon en hierbij met heel wat bijzondere mensen in gesprek komt. Een kleine whodunnit met een bijzondere rechercheur.
Het verhaal ontwikkeld zich snel, wat past bij een novelle, of eerder een lang kort verhaal. Het boek heeft 91 bladzijdes en in die zin zou het passend zijn voor een novelle. Aangezien het boek klein is, met een kleine bladspiegel, is het verhaal korter dan een gemiddelde novelle maar wel weer langer dan een kort verhaal. Hmmm, wat moet ik daar nu van denken? ik kies ervoor om het een lang kort verhaal te noemen.
Pittige en cynische schrijfstijl
Buiten het feit dat ik geraakt werd door de titel en het kleine formaat, was ik ook gecharmeerd van de schrijfstijl. Bienefeldt schrijft met veel cynisme en het hoofdpersonage kent veel zelfspot. De zinnen zijn kort afgewisseld met lange zinnen met bijzinnen die de aandacht en de concentratie van de lezer op de proef stellen. Daarbij kwam ik na de vierde bladzijde tot de ontdekking dat ik van voren af aan moest beginnen om nu met 'enige voorkennis' de tekst opnieuw te lezen om beter te kunnen begrijpen wat ik had gelezen. Nu kon goed tot me door dringen wat er daadwerkelijk beschreven werd. Dat klinkt als een minpunt, toch heb ik dit met veel plezier gedaan. Ik kon hierdoor enkele details met meer aandacht lezen en ze beter laten landen.
Het is opvallend hoeveel merken genoemd worden en hoe belangrijk namen zijn in dit verhaal. Swatch noemde ik al eerder maar ook Chanel (wederom een favoriet van mij) speelt een rol in het verhaal. Een pseudoniem wordt niet geschuwd. Dat is leuk om in je achterhoofd te houden en op te letten als je het gaat lezen.
Het verhaal kent een open einde. Je mag als lezer zelf invullen hoe het verhaal kan aflopen. Deze novelle kon mij wel bekoren, waarbij de humor, de schrijfstijl en het belang van namen een rol spelen.
------------------------------------------------------------
Ik las dit boek in het kader van de Reading Challenge 2016 en als boekenblog klus
Categorie: Een detective
Boek 30, 15-08-2016
Het boek krijgt van mij ****