Een boek dat beschrijft wat er gebeurt als vrouwen beschikken over een machtig wapen, als vrouwen het sterke geslacht zijn op deze wereld, als vrouwen zijn wat een man was. Een boek dat bij Obama op de lijst verscheen van beste boeken van 2017. Een boek dat door velen bejubeld wordt. Daar moet iets krachtigs in zitten.

Een krachtige start

Naomi Alderman weet hoe ze aandacht moet trekken. Ze start haar boek, De macht, met een Bijbeltekst met een prachtige, goed te begrijpen moraal. Een Bijbeltekst als inleiding? Juist een Bijbeltekst uit 1 Samuël 8, dat is de opening van het boek. Ik zag het als het motto van het boek. Je vraagt je direct af waar dit heen gaat. De moraal in de Bijbeltekst kwam direct binnen. Een kickstart dus!

Een pittige tweede stap

Dat blijkt voor Alderman nog niet voldoende krachtig als inleiding. Neil wordt uit de kast getrokken en een correspondentie tussen Naomi en Neil gaat van start. Hij stuurt zijn boek met begeleidend schrijven aan Naomi met de vraag of ze het even wil beoordelen. Dit trekt direct de aandacht. Wie is Neil? Wie is die ietwat onzekere auteur? Waar slaat de discussie op die ze voeren? Raadsels dus die we opgelost willen zien. We hoeven niet lang te wachten want dan volgt de historische roman van Neil Adam Armon. Je weet wat een anagram is? Een goed gevonden inleiding!

Wacht! Neil doet ook nog een duit in het inleidingenzakje. Hij heeft voor ons ook nog een introductie, een beschrijving van macht, rechtstreeks uit Het boek Eva, 13-17. Vergeet zijn inleiding niet te lezen. Het duurt maar een heel klein beetje langer voordat je met het eigenlijke verhaal kunt starten maar het is de moeite waard. En dan gaat het beginnen!

Origineel

We moeten even enkele jaren terug in de tijd om te starten bij jonge Roxy die midden in een heel spannende en netelige situatie zit. Héé, het was toch geen thriller? Dit was toch eerder SFF? Of was het een zeer spannende SFF? Ja, dat was het. Al snel maken we niet alleen kennis met Roxy maar ook met iets speciaals, iets spectaculairs, iets heel bijzonders. En dat bijzondere is er niet alleen bij Roxy, zoals Tunde snel zal merken, zoals Margot zal ondervinden en zoals Eva al langere tijd weet. Een bijzondere gave die nog grotendeels tot ontwikkeling moet komen, bij de meeste vrouwen althans, en dan besproken vanuit vier perspectieven. Dat is leuk gevonden, een bijzondere gave en meerdere perspectieven, dat maakt me nieuwsgierig.

Handig

Het blijkt dat vrouwen beschikken over bepaalde krachten, krachten die hun machtig maakt. Niet iedereen heeft dit handige trucje onder controle. Niet elke vrouw bezit de capaciteit om dit trucje op de juiste manier in te zetten, zeker niet in dezelfde mate. Het zijn vooral de jongere vrouwen die het trucje snel weten te beheersen. Niet iedereen weet met dit krachtige, machtige wapen op de juiste manier om te gaan. Maar het aantal vrouwen, dat dit wapen wel weet te gebruiken, groeit. Wat heeft dat voor gevolgen voor de omgeving? Heeft het misschien zelfs invloed op de gehele wereld?

Een krachtige start van een roman met een originele invalshoek

Verpletterend?

Voor velen levert dit alles een fantastisch verhaal op. Een roman die je wegblaast, een boek dat je verplettert. Ook wordt het verhaal vergeleken met The Hunger Games en The Handsmaid's Tale. Het boek krijgt prachtige recensies. Maar wat vond ik?
Ik ben onder de indruk van het originele idee, de krachtige start en de dieperliggende laag met betrekking tot de gevolgen van macht. Toch vond ik het boek niet zo verpletterend, indrukwekkend en vooral niet zo prettig om te lezen. Er waren enkele punten die ik minder sterk vond.

* Misschien lag het aan de vertaling maar ik heb de auteur geen enkele keer op een mooie zin kunnen betrappen. Dat is jammer want dat had mijn leesplezier enorm versterkt.
* De illustraties, voor velen misschien een fijne aanvulling, vond ik overbodig, nee zelfs storend. De tekeningen gaven mij de indruk dat ze niet ter verfraaiing maar als essentieel, noodzakelijk en ondersteunend voor het verhaal toegevoegd werden. Alsof de boodschap zonder deze illustraties niet over zou komen. Het is vreemd dat de boodschap zonder beeldmateriaal prima overkwam waardoor de toevoeging hiervan bij mij juist ergernis opwekte.
* Sommige sprongen in het verhaal vond ik niet geloofwaardig. Van een klein vonkje bij een aantal pubers op het ene moment, naar het smelten van een auto met een vingerafdruk net één jaar later, juist in een land waar je deze snelle vooruitgang niet verwacht, kon er bij mij slecht in.
* Waar ik bij The Hunger Games binnen enkele bladzijden sympathie voelde voor het hoofdpersonage, kreeg ik in dit boek geen band met de hoofdpersonages. In mijn ogen waren ze niet warm, benijdenswaardig of sympathiek. Ze gingen niet leven, bleven vlak en voor mij onsympathiek en egocentrisch. Ik heb nog meer met Hannibal Lecter. Oké, dat is misschien ietsje overdreven maar geef mij maar Katniss Everdeen.
Dat maakte dat ik het boek met een beetje tegenzin uitlas. Toch was het maar goed dat ik de roman uitlas want het einde, de epiloog, bevatte weer de sterke kant van het begin. Het einde versterkt het gehele verhaal. Dat vind ik weer een kracht van De macht.

Spoilertje

Als je niet wil dat iets verklapt wordt moet je deze alinea even overslaan maar voor hen die het boek al gelezen hebben wil ik nog wel een ding kwijt. Iets wat gemaakt heeft dat ik minder enthousiast was. Iedere keer opnieuw heb ik geprobeerd om me voor te stellen hoe ik trots en enthousiast zou moeten zijn op een Wrong (zeer sterke vertaling trouwens, wat een woordspeling) maar het lukte me niet. Ik kreeg de kriebels, beter gezegd, ik gruwelde bij het idee dat ik een misselijkmakende, wriemelende octopus op mijn sleutelbeen moest meedragen. Dat is totaal niets voor mij. Geef mij maar pijl en boog, eigenzinnigheid en een goed strategisch inzicht. 

De personages gingen niet leven en ik kon geen mooi geschreven passages vinden.

Eind goed, al goed?

Met een sterke start, een dijk van een eind en een degelijke diepere laag wist dit boek bij mij toch zeker nog drie sterren te behalen maar ik ben niet enthousiast. Ik weet ook dat ik in de minderheid ben, dat de meesten laaiend enthousiast zijn en dat dit zeer waarschijnlijk terecht is. Ik realiseer me dat velen geen boodschap hebben aan de struikelblokken die ik noem.

Als je het boek nog niet gelezen hebt, dan heb ik een hele goede tip. Binnenkort start op Hebban de leesclub van dit boek. Wil je zelf oordelen, en geloof me dat is echt het beste, doe daar mee. Schrijf je in of discussieer mee met een eigen exemplaar. Want er zit voldoende Kracht in De macht!