Een boek van een selfpubber, dat leek me wel een categorie om over te slaan. Ik wist niet waar ik ze moest zoeken en ik herkende niets van de titels of de auteurs. Ik besloot in januari van dit jaar dat dit niets voor mij was en streepte deze categorie weg.

Langzaam raakte ik meer thuis op Hebban en ik zag al eens een boek van een selfpubber voorbij komen maar ik deed net alsof ik het niet zag. Er waren zoveel leuke boeken en leuke categorieën, die categorie kon me gestolen worden. Ik leerde steeds meer mensen kennen op Hebban. Mensen die leuke blogs schreven. Ik weet nog goed dat ik een blog van een Hebban lezer las die ik erg leuk vond. Dat was de eerste blog waar ik zelf op durfde te reageren. Een leuk verhaal over een wiegje dat een tijd in de familie bleef en toen doorgegeven werd en veel later weer opdook bij de overburen of zoiets. Ik vond het een grappig verhaal en leuk geschreven. Dat was wel iemand om te volgen leek me! Het was een van de eerste Hebban lezers die ik volgde en daardoor las ik ook vaker een blog van haar. 

Steeds vaker reageerden we op elkaars commentaar. Ze bleek een heel andere boekensmaak te hebben maar toch troffen we elkaar op dezelfde (boeken)blogs en bij artikelen op Hebban. Je deelt dan leuke boekervaringen maar ook minder leuke ervaringen, bijvoorbeeld als het boeken lezen tijdelijk niet goed gaat. Op een gegeven moment wordt je dan ook wel 'Hebban-maatjes'. 

Dan, van het ene op het andere moment, als donderslag bij heldere hemel, komt dit Hebban-maatje, zomaar, plotseling uit de boekenkast! Dan vallen allerlei puzzelstukjes op z'n plek. Ze blijkt dit geregeld te hebben aangekondigd zonder dat ik ook maar 1 hint opgepakt heb! EmmaK blijkt niet alleen een Hebbannista maar ook een auteur! EmmaK bleek Emma Motquin. Ze heeft zelf een boek geschreven! Ondanks vele hints was ik flabbergasted maar ook direct enthousiast. 

De Onvoltooide Ballade, een helemaal voltooide, al lang uitgegeven, in 2010 al uitgebrachte, roman. Dat moest ik lezen. Ik bedacht direct een nieuwe categorie voor dit boek die ik wilde toevoegen aan de bestaande categorieën uit 2016: een boek van een Hebban-maatje. Als het nodig was maakte ik zelf wel een categorie. Toen dacht ik aan de ver weg gestopte categorie een boek van een selfpubber. Ik hoefde geen clandestiene categorie toe te voegen. Ik had een zeer passend boek gevonden voor een categorie die ik uitgebannen had.

Het werd weer wat moeilijker toen er nog een Hebban lezer uit de boekenkast kwam en ook boeken in eigen beheer had uitgegeven. Die moet even wachten gezien de boeken die bij mij op een lange wachtlijst staan om te lezen. (Sorry Marian, jouw boek moet even wachten maar past zeer waarschijnlijk half december en dan krijg je je eigen boekenblog). Uiteindelijk bleek dat Emma niet één maar twee boeken geschreven had. Er blijkt ook nog een vervolg op de onvoltooide ballade, namelijk Concert Surprise. Maar de surprises zijn de wereld nog niet uit (en het is geeneens Sinterklaas) want De Onvoltooide Ballade is ook in het engels uitgegeven.

Prachtig toch?      

Direct na het bericht dat Emma uit de boekenkast kwam ben ik op zoek gegaan bij de plaatselijke bibliotheek. Ik moets het boek reserveren om uit een ander filiaal te laten komen. Enkele dagen later was het boek al binnen en ik kon direct beginnen.

En toen kon ik gaan lezen....

De Onvoltooide Ballade is een boek dat waarschijnlijk het beste in het genre feelgood past. Dat is niet het genre dat ik gewend ben te lezen dus dat was even wennen. Al snel viel mij op dat Emma in haar blog een vergelijkbare schrijfstijl hanteert als in haar boek. Ze heeft een rijke fantasie en ze associeert snel. Verschillende verhaallijnen worden ingebracht en mooi samengeweven tot een geheel. Er worden veel emtoionele zaken besproken maar ook is zichtbaar dat Emma veel weet van regelgeving en wetten. Zo lees je snel iets over de regels die bij een adoptieprocedure horen en de mening van Emma komt hierin ook naar voren. Ik herkende een uitspraak van Emma ooit gedaan op de site, in haar boek. Dit betreft haar mening over het krijgen van bloemen. Die ziet ze liever in de natuur staan dan in een vaas in huis. Ik heb het idee dat ik door het lezen van haar boek meer zicht heb gekregen op wat zij graag eet (en niet altijd kan of mag eten). De maaltijden werden telkens zeer uitgebreid beschreven.

Ik vond het grappig om ook haar associatieve denkstijl te herkennen. Zo verweeft ze anekdotes in het verhaal om het verhaal te verfraaien. In blogs en reacties op Hebban zie ik dit terug. Ze schuwt het niet om emotionele zaken te bespreken in haar boek. De hoofdpersoon maakt veel mee op een vrij korte tijd. Naar mijn smaak verliep de verliefdheid en het opbouwen van een relatie van de hoofdpersoon wat te snel. De problemen binnen een beschreven relatie kreeg naar mijn smaak juist minder aandacht, waardoor ik minder zicht kreeg op de beweegredenen van de hoofdpersoon om een belangrijke beslissing te nemen in haar leven. Dat vond ik jammer en daar had ik meer van willen weten. Mogelijk dat ik daar nog iets over teruglees als ik het vervolg op De Onvoltooide Ballade ga lezen in de toekomst.

Ik heb erg genoten van het lezen van een boek van een selfpubber, zeker omdat het een Hebban maatje betrof. Ik heb mezelf ook nog eens extra uitgedaagd om toch de categorie van self-pubber uit te proberen en daarbij een boek gelezen uit een genre dat ik normaliter niet lees.