In mijn laatste Reading Challenge update gaf ik aan dat er al aardig wat boeken voorgesorteerd stonden om te gaan lezen in de maanden september en oktober. Ik kan verklappen dat het grootste deel van de voorgesorteerde boeken nog altijd op die plek staan te wachten als speelgoedauto's opgesteld in een ellenlange file op een kinderkamer.

Er zijn enkele boeken van deze 'voorgesorteerde file' doorgeschoven naar de plank gelezen boeken maar dit keer niet zo veel. Ook zijn er weer boeken bij gekomen op de plank met voorgesorteerde boeken. Als ik er zo eens naar kijk zie ik dat de boeken voorgesorteerd staan tot ergens in 2025... Tja, daar zal ik eens een ander blog aan wijden.

Nu ga ik jullie vertellen over de boeken die ik wel gelezen heb deze maanden en in welke categorieën ik deze boeken heb willen plaatsen. Jullie lezen het goed: willen plaatsen! Hoe verder ik kom in de Challenge hoe moeilijker het wordt om een categorie bij een boek te vinden. Aangezien ik mijn te lezen boeken niet wil aanpassen moet ik dus de categorie aanpassen.

Mag dat? Ja, natuurlijk mag dat. Zeker als je toch wilt blijven lezen wat je leuk vindt. Aangezien ik me enorm heb uitgedaagd met deze challenge qua aantal vind ik dat ik met de categorieën best soepel om mag gaan.

Maar laat mij jullie even voorstellen aan de boeken die ik las in september en oktober.

35|Wim Duijst, Dood zaad (2016)

02-09-2016| ****

Dit boekje, een korte novelle, las ik als boekenblogklus. Een indringend relaas dat met weinig woorden zoveel weet te vertellen. Het gaat over een echtpaar met kinderwens waar bij het erg moeilijk blijkt deze wens te verwezelijken.

Ik heb dit boek geplaatst in de categorie: een boek dat zich afspeelt in de toekomst

Maar dat is echt een truc.

Ik heb heel even gedacht om het te plaatsen in de categorie, een achtste roman (in plaats van een tiende) maar het is niet eens een roman maar een novelle.

Duijst bombarderen tot Scandinavische auteur, nee daar trapt niemand in!

Een boek dat je lang in bezit hebt zou ik nog kunnen aanpassen in: een boek dat ik kort in mijn bezit heb. Ik las het uit op dezelfde dag dat ik het ontvangen had. Tja, echt een boek dat je in een avond uit hebt. Maar die categorie had ik al opgevuld. Nee deze is echt moeilijk!

Maarrr... het verhaal begint in medias res, alles is geschreven in de tegenwoordige tijd. Je begint midden in het verhaal maar toch is de rest van het boek grotendeels toekomst vanuit de hoofdpersoon bekeken. Echt een truc dus.

     **********

36|Kate Chopin, de ontnuchtering (1899)

18-09-2016|****

Dit boek had ik gemist in het Klassieker-genootschap omdat ik pas later tot dit genootschap toetrad. Maar ik heb een minileesclub 'opgericht' met een vriendin voor mooie boeken die we echt moeten lezen. Ik noem dit de Leopoldleesclub en dit was ons eerste boek. Een voltreffer kan ik wel zeggen.

Ik heb dit boek geplaatst in de categorie: een boek waarvan je moet huilen 

Dit boek heeft me geraakt. door de mooie schrijfstijl met prachtige zinnen maar ook door de inhoud. Een boek geschreven in 1899 over een vrouw met ideeën en wensen die volstrekt niet pasten in die tijd. Wat een dappere vrouw en hoe mooi in beeld gebracht.  Ik was tot tranen geroerd. Door mijn leesclub leerde ik dat het boek in het Engels nog mooier is, de zinnen nog fraaier, de woordkeus spectaculairder. Dat moet ik in de toekomst nog eens uitproberen. Mogelijk dat dit boek dan de vijf sterren zal raken. Het zat er dicht in de buurt.

Ik schreef meer over dit boek in een blog waarbij ik dit boek vergelijk met het boek dat hieronder beschreven staat. Als je wilt weten waarom moet je hier even verder lezen.

     **********

37|Roos van Rijswijk, Onheilig (2016)

24-09-2016|****

Ik heb dit boek geplaatst in de categorie: een boek dat je in de bibliotheek wordt aangeraden

Toen ik begin dit jaar in de bibliotheek vroeg of ze me een titel konden aanbevelen, waarbij ik zelfs de Challenge genoemd heb om het belang aan te geven(!), trof ik iemand die me minder goed kon helpen. Ze verwees me naar de toptitels want dat waren boeken die geadviseerd werden. Dat vond ik een minder persoonlijke aanbeveling dan ik gehoopt had. Het werd nog erger, alle toptitels waren uitgeleend. Ik kreeg een klapper in mijn handen met daarin kaartjes met de toptitels die op dat moment geen toptitels meer waren. Ik bedacht toen dat ik later terug zou komen in de hoop een andere medewerkster te treffen.

Maar toen kwam er een leesclub op Hebban. Ik wilde direct mee doen maar ik werd niet ingeloot. Ik hoopte dat ik met een bibliotheek exemplaar mee kon doen maar het boek was niet zonder meer te lenen. Het was namelijk een boek uit de lijst Toptitels. De leesclub was bijna ten einde toen ik alsnog dit boek te pakken kon krijgen. De auteur van dit boek schrijft mooie zinnen en legt onder een oppervlakkig lijkend verhaal een mooie diepe laag. Ze schrijft over de relatie tussen een moeder en zoon die zo verschillend zijn maar ook meer op elkaar lijken dan ze zelf weten. In de leesclub was niet iedereen even enthousiast maar dat ben ik wel. Ik vond het prachtig. Zo mooi dat ik er direct meer over kwijt wilde. Doordat ik enkele overeenkomsten vond met De Ontnuchtering heb ik daar, zoals hierboven al genoemd, een blog aan gewijd.

     **********

38|Steve Toltz, Moeras, (2016)

16-10-2016|*****

Wederom een leesclub-boek op Hebban. Zoals jullie gemerkt zullen hebben ben ik dol op leesclubs. Een boek lezen vind ik heerlijk. Maar als ik er van genoten heb moet ik dat kunnen delen. Daarom ben ik altijd op zoek naar het gezamelijk lezen van boeken. Van Steve Toltz had ik nog niet eerder een boek gelezen maar wel een deel van zijn debuut. Dat, en het leesfragment van Moeras, maakte dat ik enorm enthousiast was voor deze leesclub. Ik bofte, want ik mocht meedoen en wat heb ik hiervan genoten.

Ik heb dit boek geplaatst in de categorie: een romantisch boek van een mannelijke auteur

Tja, dat is vast geen logische keuze. De passende categorieën raken op. Toch zit er in een van de hoofdpersonages een romantische ziel en een deel van zijn verhaal is zeer romantisch. 

Aan het aantal sterren is al af te lezen dat ik enthousiast was. Spectaculair is wel een woord wat bij dit boek past maar ook duizelingwekkend, sprankelend en bruisend. Daarnaast is het ook enorm tragisch. Stilistisch is het ingewikkeld en ingenieus. Het boek verhaalt over hoe zaken mis kunnen lopen in een leven met een inkijkje in het hoofd van de persoon die dit allemaal meemaakt. Niet iedereen was gecharmeerd van de schrijfstijl en de structuur van het boek. Daarbij kwam dat het boek werd aangekondigd als het meest grappige boek van 2016. Dat is volgens mij (en vele anderen) kort door de bocht. Er zit wel degelijk humor in, duizelendwekkend veel humor maar die humor is wel de verpakking van een schrijnend verhaal. Daar moet je van houden. Het was heel ingewikkeld om een recensie te schrijven, ik heb het toch geprobeerd.

     **********

39|Lotte Dodion, Kanonnenvlees (2016)

18-10-2016|****

Dit boek lees ik omdat ik mee doe aan de minichallenge Geen Daden Maar Woorden. Een leesclub maar dan anders. Vier boeken mogen we lezen, bespreken en beschrijven in een recensie. Twee dichtbundels en twee romans. Ik ben begonnen met deze dichtbundel. Ik ben nog helemaal vers in de poëzie. Ik lees pas sinds enkele maanden gedichten. Ik dacht altijd dat dit niets voor mij was maar mijn leesgewoontes zijn erg veranderd in het laaste jaar. (Waarvoor dank Hebban!)

Ik heb dit boek geplaatst in de categorie: minichallenge/2e joker/dichtbundel

De omslag of cover vind ik jammer genoeg wat grijs en ik houd juist erg van kleur. Toch denk ik dat de omslag erg goed past. Het is moeilijk om iets over de inhoud te zeggen en dus ga ik een gedicht er uit halen dat mij geraakt heeft. Ik houd erg van de onderliggende tragiek van de gedichten. Ik probeer nog niet alles te begrijpen maar meer mijn gevoel te laten spreken als ik dichtbundels lees. In deze bundel zaten een aantal gedichten die me direct geraakt hebben. Andere gedichten begreep ik niet. Dat ligt aan mij, niet aan de schrijfster van de gedichten.

T H U ISF R ONT

’s avonds trekt hij zich terug

met munitie uit de barkast

het zware geschut

dan amputeren we elk gesprek

stilte snijdt verspreidt

fantoompijn van een moeder

door de kamer

’s ochtends zijn vuisten weer vingers

vergeet hij hoe hij keer op keer

zijn kruit aan ons verschiet

     **********

40|Harry Mulisch, Hoogste tijd (1985)

28-10-2016|****

Zie hier, een boek dat ik las in een 'leesclub'. Zoals je hebt kunnen lezen is dat niet het eerste boek dat ik las in een leesclub. Toch zit hier weer iets speciaals aan. Dit is namelijk een 'leesclub' binnen een leesgenootschap. Bij het Klassieker-genootschap lezen we klassiekers. Soms wordt er, door een deel van de genootschapsleden, maar ook open voor anderen, een ander boek gelezen. Dit is het tweede Mulisch boek dat we samen lazen. 

Ik heb dit boek geplaatst in de categorie: een boek dat op de examenlijst stond, maar dat je nooit hebt (willen lezen) gelezen

Dit boek had op mijn examenlijst kunnen staan maar dat heb ik nooit geweten. Ik heb dan ook nooit gedacht dat ik het niet wilde lezen. Ik had boeken van Jan Wolkers voor deze categorie voorgesorteerd maar daar kom ik dit jaar niet meer aan toe denk ik. Daarom heb ik de woorden van de categorie maar aangepast.

Ongelooflijk wat een schrijver is die Mulisch. Wat wist die man veel. Wat een enorme woordenschat had hij. Ik geniet van zijn boeken. Het genieten wordt nog eens versterkt omdat we het met meerdere mensen lezen en bespreken. Als ik het alleen zou lezen zou ik nog niet eentiende aan symboliek en mythologie uit het boek halen. Samen komen we misschien tot de helft! Bijna iedere zin bevat iets speciaals, iets bijzonders. Zo is bijvoorbeeld een getal op een T-shirt een verwijzing naar een film die het thema beschrijft van wat er beschreven wordt in het desbetreffende alinea of beschrijft dit hoe het karakter van de persoon zich ontwikkeld. Nou, ga er maar aan staan, bedenk het maar eens. Ik vind het leuk en interessant. Het verhaal gaat over een persoon die speelt in een toneelstuk waarin een toneelstuk wordt gerepeteerd. Hierbij komt Shakespeare, hoe kan het ook anders, om de hoek kijken.

Terugkijkend...

Tja, Ik las iets minder boeken dan in de vorige maanden. BEN IK AAN HET VERSLAPPEN? BEN IK MINDER ENTHOUSIAST? IS DE LOL ER AF? Niks hoor. Ik ben nog net zo enthousiast en ik ga mijn uitdaging ook helemaal halen!

Deze maand zijn er enkel andere zaken die me wat meer bezig gehouden hebben. Ik ben begonnen aan een boek dat al lang op mijn leeslijst staat (een boek met een enorm lange titel) maar ik moest dit boek halverwege even aan de kant schuiven (ik schuif graag) doordat er enkele zeer interessante leesclubs voorbij kwamen die aandacht verdienden. De meeste leesclubs staan hier boven vermeld. Eén leesclub-boek had ik net niet op tijd uit om nog mee te laten tellen voor deze maanden.

Een ander leesclub boek is verslavend als chocolade en vraagt heel veel tijd om te lezen en nog meer tijd om alle informatie er om heen aan elkaar te weven. Daarnaast lezen we dit boek met zoveel lezers dat de notificaties mijn mailbox doen overlopen. Toch gaat de meeste tijd uit naar iets anders wat ook verslavend werkt: de blogspot over dit boek. Het Achtste Leven vraagt hierdoor in deze periode een achtste van mijn leven.

Als je het boek niet meeleest moet je vooral niet kijken bij deze blogspot omdat het vol staat met spoilers. Als je wel meeleest dan is het juist zeer aan te raden om mee te lezen en mee te weven met Het Achtste Leven doet ons weven.

.

.

.

.

Mijn maanden in een lijstje:

• Vier boeken uit 2016, das best veel!
• 5 van de 6 boeken in een of andere leesclub, das ook best veel!
• 3 boeken die voorgesorteerd stonden en dus 3 die de orde verstoord hebben, dat valt toch best nog mee?
• 4 Nederlandstalige boeken, das mooi!
• nog 257 boeken op mijn TBR lijst....