...en mijn Hebban Reading Challenge 2017 een daverend succes werd

Helemaal voorbereid begon ik op 1 januari met het voornemen om 45 boeken te lezen. Niet alleen het aantal had ik vastgelegd maar ook mijn planning zat strak in het pak. Nu ben ik best naïef maar niet zo naïef dat ik ook echt geloofde dat die hele strakke planning helemaal zou lukken. Als leesclubverslaafde wist ik dat er nog boeken tussengevoegd zouden worden en misschien hier en daar een boek gewisseld moest worden. 
De landenchallenge gaf mij wat hoofdbrekens want met mijn strakke planning zou ik niet veel landen aandoen. Ik vertrouwde op mijn creatief boekhouden met categorieën (in dit geval landen), een kunst die ik me in 2016 eigen gemaakt had. Sterker nog, ik bleek er in uit te blinken.

De eerste hobbel
Het begon direct op 1 januari al met een hobbel. Ivo Victoria, de auteur van Billie & Seb, prachtig boek trouwens, gaf niet heel exact aan waar het verhaal zich af speelde. Het kon in Nederland of België zijn, maar de beschrijving van de omgeving paste ook bij de kust van Groot Brittannië. Ik bedacht dat de auteur een Belg was die in Nederland woonde en dat ik dus deze beide landen mocht af strepen. Hoera, boek met een hobbel en ik had twee landen in een boek. Met mijn voorliefde voor Nederlandstalige schrijvers voorzag ik dat me dit onvoldoende zou helpen.

Het tweede boek
In ons gezinsproject, waarbij we samen series lezen, lazen we het derde deel Harry Potter. Dat leverde me direct denkwerk op: welk land vink ik hier af? Groot Brittannië, natuurlijk, maar eigenlijk speelt het boek zich af in De wereld van Hocus Pocus. Tegen beter weten in keek ik toch even op de Hebban Landenchallenge-lijst maar nee, het stond er niet op. Doordat ik Groot Brittannië zelf goedkeurde kon ik dat toch zeker af vinken.

Boek drie was veelbelovend
Het woud der verwachting speelt zich af in de middeleeuwen in Frankrijk, Duitsland, Groot Brittannië. Ook Vlaanderen en Italië worden genoemd. Maar in de middeleeuwen waren die landsgrenzen niet zo duidelijk en heetten die gebieden allemaal net even anders. Waar moest ik een vinkje bij zetten toen ik las over Angoulême, Henegouwen en Bourgondië. Frankrijk ligt voor de hand (heb ik natuurlijk ook gedaan) maar het bleef wat vaag en nog niet echt exotisch. Italië wordt genoemd, ze reizen er door heen, spelen een oorlogje en ja hoor die mag ik afvinken. De naam Groot Brittannië wordt pas officieel gebruikt vanaf 1707 maar de naam komt ook al eerder voor. Kan dus wel, maar ja, die had ik al. Maar wacht eens, Hella S. Haasse is wel een Nederlandse schrijfster maar ze is geboren in geboren in Batavia, het huidige Jakarta in Indonesië. Kijk dat helpt.

Met boek vier hoopte ik een klapper te maken
De grote wereld, dat klonk goed. Hier had ik het gevoel ergens te komen, iets van de wereld te zien en dat was ook zo. Ik kwam met dit boekje op hele bijzondere plekken. Arthur Japin neemt je mee naar het 'dwergdorpje' Märchenstadt Lilliput. Vóór de tweede wereldoorlog blijken er meer van dit soort dorpen te zijn geweest. In Duitsland maar ook in de Verenigde Staten. Ik kon de dorpjes niet afstrepen op de Landenchallenge lijst maar de Verenigde Staten had ik nog niet bezocht. Dat leverde weer een mooi vinkje op.

Moeilijkheden
Daarna volgde een Rondje Vestdijk, de drie eerste boeken uit de Anton Wachter-serie, samen met het Klassieker-genootschap en dat schoot voor mijn landenchallenge volstrekt niet op. Oer-Hollands, echt oer-Hollands. Datzelfde geldt voor het Rondje Claus met het zelfde gezelschap. Oer-Vlaams, echt oer-Vlaams. Dat heb ik al aangestreept, dat telt niet meer mee. Dan maar snel verder naar het volgende boek. Judas van Amos Oz leek wel weer een voltreffer, tenminste dat dacht ik toen ik er aan begon. Het verhaal speelt zich af in Jeruzalem en dat ligt in Israël, of in Palestina. Oei, oei, dat blijkt toch best ingewikkeld, ik durf niet goed te vinken.

Prachtig maar niet helpend
Trots en vooroordeel van Jane Austen kon mij flink bekoren maar het hielp me niet in mijn landenchallenge. Groot Brittannië had ik al een aantal keren kunnen afvinken. Ik moest vooruit blijven kijken, er kon nog van alles komen, dacht ik. Toen kwam Toon Tellegen om de hoek kijken. Ik wilde een boekje van hem lezen maar werd verliefd op zijn verhalen en las er direct drie. Ik las elke letter in het boek met in mijn achterhoofd dat ik landen moest kunnen vinken maar het land van eekhoorn en mier of het land van mier en eekhoorn, nee, die staan niet op de lijst. Ik genoot enorm van Tellegen maar die challenge schoot op deze manier niet op.

Ik begon nerveus te worden
Ik kreeg het Spaans benauwd van het gebrek aan landen op mijn vink-lijstje maar dat bleek op dat moment nog nergens voor nodig. Het viel best mee. Ik had vijftien boeken gelezen en met wat fantasie had ik Nederland, België, Groot Brittannië, Italië, Frankrijk, Duitsland, Indonesië, de Verenigde Staten, Israël en Palestina al aangedaan. Dat zijn, na vijftien boeken, toch al tien vinkjes. Ik hoorde ze al fluiten. Daardoor ging ik, zelf fluitend, verder met de rest van mijn challenge.

Als je echt een landen-spurt wilt maken
Zijde, dat bleek wel een topper voor een landen-challenge. Als je nog een mooi dun boekje zoekt dat je nog enkele landen biedt, dan moet je dit kleinood, dit pareltje van Alessandro Baricco lezen. Een Italiaanse schrijver (heb ik al) laat zijn hoofdpersonage starten in Frankrijk (heb ik al) maar hij reist door Duitsland (heb ik al) naar Oostenrijk (hoera). Vandaaruit steekt hij de grens over naar Hongarije en Oekraïne (dubbel-hoera). Via Rusland reist hij verder naar Japan. Bingo! Dit boek was goed voor vijf extra vinkjes en het werd prachtig beschreven. Wat wil een lezer met een landenchallenge in het achterhoofd nog meer.

Ik was binnen, dacht ik
Overmoedig stapte ik in het coördineren van een leesclub van een prachtige klassieker. Anna Karenina leverde een geweldige leesclub op en dit boek is op en top Rusland. Jammer genoeg leverde dat geen vink op want daar was het hoofdpersonage van Zijde al doorheen gereisd. Dat Tolstoj dit boek niet gewoon ergens anders had kunnen situeren, zodat ik weer wat verder kwam met mijn landenchallenge, dat viel me behoorlijk tegen van deze auteur, evenals zijn kijk op overspel trouwens.

Dat was het moment dat het landennoodlot toe sloeg
Ik zat nog op het vinkentouw maar het mocht niet baten. Ik begon dapper met Ierland maar ik las het boek niet uit. Een niet uitgelezen boek levert geen vinkje op onafhankelijk van de tijdsduur dat ik dit boek in mijn handen gehad hebt. Er volgden nog wat Potters (vijf) en de boeken van de Hunger Games (drie). Ook maakte ik nog een slag met de eerste twee boeken van de Divergent serie. Potter had ik al gehad en De Hongerspelen en Divergent speelt zich af in… ja, wie het weet mag het zeggen. Dat staat niet op de landenchallenge kaart. Je zou de Verenigde Staten kunnen roepen maar eigenlijk bestaan die staten niet meer in die Boeken. Daarom leverden deze boeken geen nieuwe landen of vinken op. Het Boekenweekessay van Nederlandse bodem, hielp ook niet. Vijf boeken van Elsschot? Dan kom je niet veel verder dan Antwerpen, een trip naar Rotterdam daargelaten. Vlaamse debuten volgden, meer boeken van Nederlandse auteurs, heerlijk om te lezen maar een drama voor die landen. Dat maakte dat ik op dat moment ik de landenchallenge staakte.

Wat nog volgde
Ik las nog meer boeken over landen die niet bestonden. Zink van David van Reybrouck gaat over Moresnet. Dat bestaat niet meer. De partituur van de Toverfluit gaf weer politieke problemen aangezien het hoofdpersonage vluchtte uit Sarajevo. Hij vluchtte naar Oostenrijk maar dat land had ik al. Natuurlijk, op het moment dat je het opgegeven hebt komen er nog wel landen bij. Zo las ik nog een boek van een Zuid Afrikaan, S.J. Naudé die het bijzondere boek het vogelalfabet schreef. Daarna las ik een boek van een Spanjaard, Camilo José Cela, Mrs. Caldwell spreekt met haar zoon, waardoor ik Spanje nog kon toevoegen aan mijn vinkenlijstje. En Hemmingway met De oude man en de zee was goed voor enorm veel leesplezier en Cuba. Luuk Imhann zorgde weer voor twijfel. Zijn Paradijs speelt zich af op het eiland Borneo. Dit is opgedeeld in Indonesië en Maleisië, maar waar lag nu de beschreven berg. Je snapt wel, dat als ik mag kiezen, ik voor Maleisië ga. Marsepeinen vingers, een Vlaams debuut van Öznur Karaca, speelt zich grotendeels af in België maar iedereen die het gelezen heeft weet dat ook Turkije een zeer belangrijke rol speelt in dit boek. Voor ik het vergeet, ik bezocht Marokko in de novelle van Tommie Wieringa, De dood van Murat Idrissi, dat is echt een vink waard. Maar Kolja, van Arthur Japin, leefde weer in Rusland en Frankrijk. Dat hij ook zwierf door Europa hielp me verder niet. Ik gaf het op. Ik heb 'maar' 21 landen een vinkje toebedeeld.

Maar dan de rest van mijn challenge

Met grote trots mag ik jullie het volgende vertellen
Ik legde de focus op lezen en genieten. Aan het einde van het jaar keek ik eens terug. Ik las heel veel boeken niet, daar kom ik later nog op terug. Ik kwam die wereld maar niet rond, dat heb ik hierboven verhaald. Maar tot mijn grote blijdschap kan ik melden dat ik begin 2017 uitging van vijfenveertig boeken en op dit moment heb ik al vijfenzestig boeken aan mijn Heb ik gelezen lijst toegevoegd. Twintig boeken meer dan ik had gepland. Ik las 144% van mijn oorspronkelijke planning. De lijst met boeken die ik las in 2017 volgt in mijn een aparte blog. In dit (bijna) afgelopen jaar las en coördineerde ik leesclubs, trad ik toe tot de club van tien van literatuur, maakte ik een Couperus wandeling in den Haag en een Elsschot wandeling in Antwerpen, ontdekte ik debuten, nieuwe auteurs en las klassiekers, ik las duizenden notificaties en honderden blogs van andere Hebbannisten, ik maakte zelf blogs en maakte een begin aan de Dikke van Hebban, ik zocht op Hebban naar een man met Een hart van steen, vond hem en leidde hem naar de leesclub, bedacht een leuk spel, Bookstore Hunting, waar ik dagen mee zoet was en zette ook mijn vader aan Hebban. Ik kan zeer tevreden terug kijken op dit heerlijke Hebban jaar.

Met de Hebban Reading Challenge 2018 in het vooruitzicht kan ik er weer helemaal tegenaan.

Jullie ook?